Εκεί που ήταν μέχρι χθες το παράθυρο
στέκει τώρα ένας τσαλαπετεινός κίρκη
όχι με την αυθάδεια της νικήτριας ημέρας
αλλά με την εικασία της αναγέννησης.
 
Δεν υπάρχουν γύρω σπασμένα τζάμια
καμένα ξύλα σκισμένες κουρτίνες
μόνο αυτό το πουλί, που ψάχνει σπυρί σπυρί τη ζωή.

Aλλά και το υπόλοιπο σπίτι σαν δόξα πλέον
έχει ήδη ανασηκωθεί κάμποσα εκατοστά πάνω από το χώμα
αραχνοΰφαντη κατοικία
 
τι μας κρατάει ακόμα εδώ
ίσως αυτό το αεράκι
αυτή η μυρωδιά από την κουζίνα
ναι, τροφή, νεράκι καθαρό και αθανασία
κι όχι το βέλος που έρχεται να καρφωθεί με δύναμη
στην καρδιά του Νοεμβρίου.

Εκτός κι αν όλα αυτά είναι ο Ατέρμων,
το φάντασμα των ημερών μας πάνω στο χαρτί
που βρήκε τώρα ο τσαλαπετεινός
ω Κίρκη, τις γαρ ταύτην οδόν ηγεμονεύσει; λέει
και το τσιμπάει με μανία
ώσπου να το κάνει κομμάτια και να το φάει.        

Γιώργος Βέης