ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Έξι ανέκδοτα ποιήματα
Μια ενότητα

1.

Πες μου,

γιατί να γράφεις ποιήματα

όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;

Οι άνθρωποι απελπίστηκαν

και βγήκαν στους δρόμους.

Κι η ποίηση μοιάζει τώρα μακρινή ανάμνηση,

μια τέχνη γραφική....

Εδώ υπάρχει η ζωή που πρέπει να διασωθεί.

Υπάρχουν τα παιδιά

και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με λέξεις

Εδώ χρειάζονται χέρια και σώματα

και περίστροφα

που θα δολοφονούν τους δισταγμούς και τις αναβολές.

2.

Κάθε τοίχος και ένα σύνθημα.

Αυτή είναι η Ποίηση που διαθέτουμε σήμερα.

3.

Οι καιροί μάς σπρώχουν σε δράμα

που δεν υπάρχουν λέξεις να εκφραστεί.

Μέσα σε αυτούς τους καιρούς

σκηνοθετώ την πορεία μου

και αξιώνω κόσμο ομορφιάς.

Άλλοτε ο κόσμος μου ήταν τα ποιήματα

μα δε αρκούν πια.

Δεν παλεύεται η πραγματικότητα

με όμορφα συνσυασμένους τρόπους

και έντεχνη αθωότητα.

'Εχουν αρχίσει να με ενοχλούν οι αμαρτίες μου.

4.

Μπορεί η ποίηση να χωρέσει την Εθνική μας κατάθλιψη;

H Ποίηση είναι μια πολυτέλεια σε τέτοιους καιρούς,θα πεις.

Κι όμως,μπορεί να είναι δρόμος.

Και δεν είναι σφάλμα ότι ακόμα ελπίζουμε.

Η Ιστορία μας το απαιτεί.

Εν τέλει,τί σημασία έχει ποιός θα μας παρηγορήσει;

To θέμα είναι να παρηγορηθούμε κάπως.

5.

H κατάρρευση έγινε πλέον τρόπος ζωής.

Και συ δεν θα γράψεις άλλο για ανισόρροπους έρωτες

ή ιδανικούς εραστές.

Η εποχή σού δείχνει τον δρόμο,

δεν έχεις παρά να τον ακολουθήσεις.

Πάρε υλικό από τη διάλυση και χτίσε ένα ακέραιο ποίημα.

 

6.

Σε τέτοιους καιρούς

η αυτοκτονία θεωρε'ιται πολιτική πράξη

Στις παρελάσεις πηγαίνεις μόνο με πρόσκληση

Οι άνθρωποι τρώνε άπ´τα συσσύτια ή άπ´τα σκουπίδια

Σε τέτοιους καιρούς

οι πολιτικοί διαφθείρουν τους πολίτες

τα παιδιά ζητιανεύουν μέσα στα τρένα

οι σύντροφοι ευρωπαίοι μας περιφρονούν.

Σε τέτοιους καιρούς

αναζητάς μια άλλη ποίηση

πιο δυνατή

που να μπήγει το μαχαίρι σε σκληρές καρδιές

που να γίνεται η ίδια μαχαιρι

και να κόβει κομματάκια τη διαφθορά.