Εκτύπωση του άρθρου

Leslie Marmon Silko

 

Επιμέλεια: Λιάνα Σακελλίου

 

 

Η Leslie Marmon Silko, πεζογράφος, ποιήτρια και δοκιμιογράφος, γεννήθηκε το 1948 στην Αλμπουκέρκη (Νέο Μεξικό), και κατάγεται από τη φυλή Laguna Pueblo των Ιθαγενών της Αμερικής. Έχει επίσης μεξικάνικες και αγγλοαμερικανικές ρίζες, γεγονός που επηρέασε σημαντικά την ίδια και τη γραφή της, κυρίως αναφορικά με τη συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμικών ομάδων. Φοίτησε στο Navajo Community College (Tsaile, Arizona) και στο University of New Mexico.

Το 1974 εκδίδει ένα ποιητικό έργο με τίτλο Laguna Woman και το 1977 την πρώτη της νουβέλα με τίτλο Ceremony που την καταξιώνει ως την πρώτη Ινδιάνα γυναίκα πεζογράφο. Ποιήματά της περιλαμβάνονται επίσης σε μεικτές συλλογές, όπως το Western Stories (1980) και το storyteller (1981). Στα έργα της (τόσο στην πρόζα όσο και στην ποίηση) εστιάζει στην αποξένωση των Ιθαγενών της Αμερικής σε μια λευκή κοινωνία, στη σημασία των τοπικών παραδόσεων και της κοινότητας στην αντιμετώπιση του σύγχρονου τρόπου ζωής, στη δύναμη των γυναικών καθώς και στην ανάγκη για πολιτική και κοινωνική αλλαγή.

 

 

Love Poem (1972)

Rain smell comes with the wind
out of the southwest.
Smell of sand dunes
tall grass glistening
in the rain.
Warm raindrops that fall easy
(this woman)
The summer is born.
Smell of her breathing new life
small gray toads on
damp sand.
(this woman)
whispering to dark wide leaves
white moon blossoms dripping
tracks in the
sand.
Rain smell
I am full of hunger
deep and longing to touch
wet tall grass, green and strong beneath.
This woman loved a man
and she breathed to him
her damp earth song.
I was haunted by this story
I remember it in cottonwood leaves
their fragrance in
the shade.
I remember it in the wide blue sky
when the rain smell comes with the wind.

 

Ένα ποίημα για την αγάπη

 

Ο άνεμος φέρνει τη μυρωδιά της βροχής
πέρα από τα νοτιοδυτικά.
Μυρωδιά των αμμόλοφων
ψηλό γρασίδι που γυαλίζει στη βροχή.
Σταλαγματιές ζεστές ήρεμα καθώς πέφτουν
(αυτή η γυναίκα)
Το καλοκαίρι γεννάται.
Μυρωδιά από την ανάσα
της νέας της ζωής
μικροί γκρι φρύνοι
στη νοτισμένη άμμο
(αυτή η γυναίκα)
Ψίθυροι σε πλατιά σκούρα φύλλα
ίχνη στην άμμο από λευκά φεγγαρολούλουδα.
Μυρωδιά της βροχής
Η δίψα μου βαθιά και διαρκής
ν’ αγγίξω το βρεγμένο ψηλό γρασίδι,
πράσινο και γερό στη ρίζα.
Αυτή η γυναίκα αγάπησε έναν άνδρα
και φανερώνει σ’ αυτόν
τραγούδι της υγρής γης. 
Με στοίχειωσε αυτή η ιστορία
Τη θυμάμαι στα φύλλα της λεύκας
η ευωδιά τους
στη σκιά.
Τη θυμάμαι στον απέραντο γαλάζιο ουρανό
κάθε που ο άνεμος φέρνει
τη μυρωδιά της βροχής.   

Μετάφραση: Μαρία Σκούρτη

© Poeticanet


Ημ/νία δημοσίευσης: 22 Φεβρουαρίου 2023