Μία ακόμη μέρα κρίσης

Να παρακολουθώ και τον ουρανό
ότι έπρεπε να φτιαχτεί
για να υπάρξω κάτω εγώ
δηλ. να οντολογώ
καπνίζοντας
αυτό εννοούν για την γη τα ηφαίστεια
και τα σπυριά
μην πεταχτεί κάτι παράξενο
ξαφνικά
κανείς δεν θα το ‘θελε

αλλά φαντάσου το φοβερό
και ο αχός
να σκεφτείς μόνο κομμάτια της μάχης
καρυδότσουφλα στα απειλητικά
βε και βρουμ.
Αρκετά
ελπίζοντας
μία ακόμη φορά.

   21/12/2012
 

Δρ. Φρ. τέλος

Αν τα όνειρά μου
είναι ταινίες με όνειρα
με τις σπουδαίες δυνάμεις
των σπέσιαλ εφέ
τελειώνω με τα όνειρα τώρα
ξεμπερδεύω με τα σύμβολά τους
που μοιάζουν μόνο με σύμβολα.

Τα αυθεντικά
κλειστήκαν για πάντα στο κιβώτιο δάσος τους
σφραγισμένα στη μεγάλη σπηλιά.
Εννοείται πως δεν ανοίγουν
ούτε με λιναρόσπορο.
Άστα λοιπόν αυτά.
Τώρα: να βγούνε τα μέσα έξω
είναι αστείο πράγμα.
Είναι τα μέσα έξω.
Είναι έξω όλα.
 

Two Much

Ο κομμένος από το παράθυρο άνθρωπος
στα δύο
ο άνθρωπος τράπουλα
ο αγενής σιαμαίος σπαθάρχης.
Ο στρογγυλός λεπιδόκορμος όφις
ετοιμάζονται
και το φύλλο δεν κλείνει καλά
διακρίνω μια κίνηση
κάποια ανασύσταση
μία διάρκεια ανάδευσης.
Να φωνάξεις δυνατά βγαίνω
ή να τρέξεις μακριά
και να βάλεις άλλον να ψάξει.
Τους είδα καλά;
Πιο πολύ τους κατάλαβα.
Και τους έδιωξα.
Άρα ήταν εδώ.
Εννοείται.
 
Αιών

Κάθε χρόνο
μαθαίνω πως ήμουν καλύτερη
τα προηγούμενα χρόνια
που έλεγαν πως θα καλυτέρευα
και μένοντας
να κυνηγάω το πριν στο μετά
(όπως τόσοι και τόσοι πολλοί, κυρίως συγγραφείς και μερικοί μουσικοί)
δεν είμαι πουθενά καθαρά
άτοπη
πολύ σταθερά.

Και τώρα θα κάνω κάτι για μένα.
Παιδεύτηκα (ή μάλλον μπούχτισα) για χρόνο και τόπο πολύ.
Θα αρχίσω κάτι ομαδικό.
Αυτό τελικά (προτιμώ).

Και πάρτο απόφαση: δεν θα γίνω καλή.
 

Απορία

Από το θολάμι της
ξαναβγαίνει κρύβοντας τις αμαρτίες της
η αλεπού
να μας ξαναδεί.
Δεν καταλαβαίνω.
Έχει τόσες φορές πεθάνει,
έχει ακρωτηριαστεί,
έχει βρεθεί τόσες φορές στα όρια,
από κάτω.
Τι περιμένει να ξαναδεί;
Τα αντικείμενα
όταν είναι κοντά μεγαλώνουν
όταν είναι μακριά μικραίνουν
στο τέλος χάνονται
γιατί η γη είναι στρογγυλή.

Φαίνεται
απλώς δεν μπορεί.

 
Υποφήτρια

Πρέπει να μην καταλάβουν ποια είμαι.
Να μπω σαν κανονική εισερχόμενη
που προτιμά
να βρει την γαλήνη
από τη βοή
πως δεν έχω τα σύνεργα
τα εργαλεία
τα όπλα (μεταφορικά και περίστροφα)
ότι στεγνώνω στην θέση μου
πώς σκέφτομαι βλέποντας
ένα χαρτί
πώς δεν έχω κανένα βοήθημα
και χημικό
πώς μετά κοιτάω το ρολόι
και πως όταν μιλώ
μιλάω σε κάποιον
πώς χρησιμοποιώ δικαιωματικά
τις διόδους τηλεφωνίας μου
πώς τα συστήματά μου είναι ανοιχτά
επικοινωνώ διακριτικά.
Πως τίποτα δεν προδίδει
όσα θα γίνουν μετά.
 

Pure Party

Λέω καθάρισα
και εννοώ πολύ λίγα.
Και κυρίως δεν εννοώ ότι σκότωσα.
Είμαι καλή σε αυτό,
όχι κακή.
Θα μου πεις καθαρίζεις τον κόσμο
από κάποιον κακό,
αλλά ούτε θα με έλεγα ηρωίδα.
Το πολύ
να μοιάζω μ’ αυτές
που καθαρίζουν τα πολύ βρώμικα σπίτια
δεσποτικά
που προκαλούνε δέος
νικώντας
τους ιούς της κατάθλιψης
τμηματικά.
Θα το πω με σεμνότητα:
Καθάρισα για λογαριασμό
όσων βάζουνε άλλον
να κάνει
την βρομοδουλειά.
 

Αφαιρεθείς

Ο θείος μου (ράφτης)-
Μεμονωμένο παράδειγμα μικροαστού-
(παρότι παλιά θα βασάνιζε με ανέκδοτα
δυο τρία παιδόπουλα του σιναφιού)
αγανακτούσε με την αφαίρεση.
Δεχότανε μόνο το «αφηρημένος»
ως μοναδική της
διαφυγή.
Θα σας έλεγα δυο τρεις ιστορίες
για αυτόν και τον Πικασό
αλλά θα ξέρετε κι άλλες τόσες εσείς.

Μια έκτακτη όμως μέρα
μεγάλης συγκίνησης
κατάλαβε.
Κι έκλαψε πικρά,
ράβοντας με καρτερία κουμπιά.
 

Tiffany’s

Γιατί, όμως, η σοφή ερευνήτρια
ασχολούταν συνέχεια με φόνους
και γιατί ήταν ντεντέκτιβ;
Έτσι, θα μου πείτε, παρακρατεί
τα δικά της βγάζοντας άλλα
στην αγορά.
Έτσι, με καφέ και με πάστρυ,
ξεχνάς και τον ίδιο το θάνατο
και κοιτάζεις τα ίχνη
ή τα ωραία κοσμήματα
κι αυτός
μπαίνει στην γραμμή
του πριν και μετά
διευκολύνοντας
την ηθική αλυσίδα.
 

Κατανάλωση

  (αναφορά στον Α.Αλεξάνδρου)

Δεν ξέρουμε αν βρέθηκαν όλα
τα κεφάλαια
αν η παρακαταθήκη ανανεώθηκε
ή διασκορπίστηκε φθαρμένη
αν η υπόσχεση πραγματοποιήθηκε
αν μέχρι τέλους
διαβιβάστηκαν όλα
ή ακόμα ατέλειωτη
μας περιμένει η πράξη
του βιβλίου
που μελλοθάνατος κατανάλωσε
σε μορφή νάρκωσης
πριν να εκτελεστεί.

Ελισάβετ Αρσενίου