CHARLES SIMIC

Δύο ποιήματα

Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού

Πέτρα (Stone)

Μπες μέσα στην πέτρα.
Αυτός θα ήταν ο τρόπος μου. 
Ας γίνει κάποιος άλλος περιστέρι
Ή ας τρίζει τα δόντια του σαν τίγρης.
Εγώ θέλω να είμαι μια πέτρα.

Από έξω η πέτρα είναι αίνιγμα:
Κανείς δεν ξέρει πώς να το λύσει.
Όμως μέσα, θα είναι μάλλον δροσερή και ήσυχη
Αν και μια αγελάδα την πατά με όλο της το βάρος,
Αν και ένα παιδί την πετά στο ποτάμι.
Η πέτρα βουλιάζει, αργή, ατάραχη
Στον πάτο του ποταμού
Όπου τα ψάρια χτυπούν πάνω της
Και ακούνε.

Έχω δει σπίθες να ξεπηδούν
'Οταν τρίβονται δυο πέτρες,
Ίσως δεν είναι σκοτεινή μέσα
Ίσως λάμπει ένα φεγγάρι
Από κάπου, λες και πίσω από ένα λόφο-
Φως αρκετό μόλις για να να διακρίνεις
Τις παράξενες γραφές, τους χάρτες των άστρων
Πάνω στα εσωτερικά τοιχώματα.

Παρελθόν (History)

Οι ιστορίες της ζωής μας είναι τρομακτικές και κωμικές,
Όπως οι μάσκες που φορούν τα παιδιά στο Χάλοουιν
Καθώς πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα
Κρατώντας τα πιο μικρά από το χέρι
Σε κάποια γειτονιά από καιρό γκρεμισμένη,

Όπου οι άνθρωποι έφαγαν το βραδινό τους
Μέσα σε θυμωμένη σιωπή ή καβγαδίζοντας δυνατά,
Όταν ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα,
Ένα σιγανό χτύπημα που κάνει ένα ντροπαλό αγόρι
Ντυμένο με ένα κοστούμι που έφτιαξε η μητέρα του.

Τι είναι αυτό που φοράς, μικρέ;
Και που τη βρήκες αυτή τη μάσκα;
Αυτό τους έκανε όλους να γελάσουν τώρα
Ενώ εσύ στεκόσουν κοιτάζοντάς μας επίμονα,
Σαν να γνώριζες ήδη πως ήμασταν παρελθόν.