ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΔΑΡΗΣ

ΠΤΗΣΗ

Λες
και πέφτεις σε κενά αέρος

Στη δίνη μιας πτώσης με αόριστη κατεύθυνση
απαλλαγμένος από το βάρος της επιλογής
παραδίνεσαι στην ανοιχτή της έκβαση
(σε κούνια θα πέσεις ή σε τάφο;)

Χωρίς να προμηνύεται ένα τέλος
ένας τριγμός
και το σώμα τραντάζεται από το κράτημα
των υπερτεντωμένων νημάτων

Είναι ο ιμάντας στην τροχαλία του γερανού
που συναντά την δυνατή αντίσταση
στον κόμπο της αναπνοής,
ή μήπως επαναλαμβάνεται ο πρώτος γδούπος,
το τίναγμα από τη μήτρα στον κόσμο
και το τραύμα από τον κραδασμό;
Το αυτί αποπροσανατολίζεται στην έλλειψη βαρύτητας

Ακούς το βουητό των μηχανών-σκαρφίσματα
η πρόσληψη αντικειμένων

Και επανέρχεσαι στην στερεότητα
μιας καρέκλας ή ενός κρεβατιού

Αν κι ο νους ακόμα δύσπιστος μπρος στο καταφύγιο
που ο ίδιος κατασκευάζει,
όμως η θαλπωρή του ζεσταίνει το σώμα -
όταν τα μάτια συνηθίσουν τον χώρο
και δοκιμάζεις να σταθείς, το πρώτο βήμα
ακόμα μετεωρίζεται
πάνω στον φλοιό των πραγμάτων

Στην προσπάθεια να φανταστείς το σώμα
(μία και μόνη άνοιξη είναι ήδη πάρα πολύ
και δεν αντεπεξέρχομαι)
στις μύτες των ποδιών κύκλος πάνω σε κύκλο
ή με απότομους δρασκελισμούς

Σε κάθε πράγμα ένα σωσίβιο
σε κάθε σωσίβιο μία σφυρίχτρα
Σε περίπτωση κινδύνου
οι μάσκες πέφτουν κι ανάβει ο φωτεινός διάδρομος
στο βάθος του σκοτεινού τούνελ στριφογυρίζει
κατά τους δείκτες του ρολογιού η φωτεινή σπείρα 
με τα βέλη που οδηγούν στις εξόδους
το μέλλον "Ασύμφορη η τιμή one way. Δεν θα κλείσετε
και την επιστροφή;"

"Πάνω από κάθε έξοδο βλέπετε EXIT με κόκκινα γράμματα"
-γιατί, άμα είναι να πέσεις, θα μπερδευτείς στη γλώσσα-πόρτα;

Ζώο που σέρνεις το βήμα σου μπροστά στη λέξη που κλειδώθηκε
μιλάς και συναντάς κενά αέρος
"με νοτιοανατολική κατεύθυνση θα πετάξουμε πάνω από τις Άλπεις,
ύστερα πάνω από την Τοσκάνη, Ασίζη..."

Σε περίπτωση κινδύνου ο φωτεινός διάδρομος θα ανάψει
"Λάμψις, που να δώσει παρηγοριά δε θέλει, λάμψις
Οι πεθαμένοι - ακόμη επαίτες το χέρι απλώνουν Φράνσις"

Η συνομοταξία της σιδερωμένης ρυτίδας
- μακροβιοτική είναι η τέχνη να πεθαίνουμε επί μακρόν -
άψογα βαμμένη με συνοδεύει με το κόκκινο της νύχι
στα κενά αέρος. Who pays the ferryman? One way ή
όχι, σύντροφοι στην αερομεταφορά!

Γυρίζει το στομάχι μας στο απότομο χάσμα
η αποτυχία μας να γεφυρώσουμε επαναλαμβάνεται
σε κάθε γδούπο σφίγγουμε τα μπράτσα

"Και να φώναζα,
 ποιός θα με άκουγε από τα τάγματα των αγγέλων;"
Η  άτρακτος τραντάζεται.  Ο διάδρομος αφίξεως είναι
η δίνη της πτώσης.  Ο βαρκάρης επιδίδεται κομψά
σε ένα ολίσθημα διαρκείας. Πώς να ανέβεις τον ουρανό,
άμα δεν έχεις κατέβει από αυτόν;

"Η φωτεινή επιγραφή  έχει ανάψει:
κλείστε το ατομικό σας
τραπεζάκι, προσέξτε το κάθισμά σας να είναι
σε όρθια θέση και διαβάστε προσεχτικά
το φυλλάδιο που βρίσκεται μπροστά σας"

Βασίλης Κάρδαρης