τι μπιγκ μπανγκ, μπιγκ μπατ, γκανγκ μπανγκ! μπεμπέ! 

η εικόνα διέλυσε  την σκέψη:  

εικασίες δοκιμάζονται 

το πέπλο διαρρηγνύεται: 

ιτς ε γκερλ ε γκερλ  ε γκερλ  

κάποιος (μα ποιος;) κραδαίνει την μπαγκέτα του

και τα νοήματα  πέφτουν στα πράγματα σαν σκόνη 

(ο ίδιος ή  άλλος;) ή τα φυσά ή τα δέχεται: 

ό,τι σχετικό μονοδρομήθηκε  ό,τι αρνητικό απορροφήθηκε

η μαύρη τρύπα  χαίνει ως ροζ προοπτική 

ενώ στον ιππόκαμπο  λαμπυρίζουν άλλες πορείες:                                                       

νήματα που  επέλεξε  (η β;) να τυλίξει

ο χορός των  νέων συνάψεων υπαγορεύει ανοίκειους ρυθμούς

αναδεύει λέξεις που τεντώνονται να εντυπωθούν

ιτς ε γκερλ ε γκερλ  ε γκερλ  γνέφουν τα μπαλόνια 

και ρίγη αμηχανίας  ακολουθούν·

η πραγματικότητα (που άλλοτε έρπει)

συνηγορεί, ξεδιαλύνει, επαναθέτει:

ρευστές προσλήψεις τρέφουν και απεκδύονται

τον υψηλό τόνο των παλιών διλημμάτων

αφού κάθε νέα  στιγμή θα πρέπει να επινοηθεί                               

έλα μπέλα στο  μπανκέ των “εξ¢αδοκήτω”!

ποιος μετέρχεται την έπαρση του εγχειρήματος

και αφού δέχτηκε  την ήττα, σε τι εμμένει;

τη σύλληψη, την κυοφορία, πώς αλλιώς;

την ανθοφορία, την  ανάθεση των στοχασμών

αλλά ξυπνώντας με τις αντιστοιχίες της περίφημης εξίσωσης 

εντούτοις, πρέπει να μεθοδευτεί η έξοδος από τα σκεπάσματα

το χρώμα του  χιονιού υποβάλλει πλήρως το καθήκον

αφού το αύριο έχει ήδη χαρτογραφηθεί