ΑΛΑΒΕΡΑ, ΡΟΥΛΑ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΑΛΑΒΕΡΑ ΡΟΥΛΑ

Σημειώσεις από ιδιόχειρο ημερολόγιο του G. O. R.

Ημερολόγιο των σπηλαίων

Γέννημα της εξορίας μου, τέρας δυσέκπλυντο

Σε ποιά σπηλιά να σε κρύψω;

αυτό-ε

Σαν ένα χειροποίητο ημερολόγιο θαμώνων για μια, μη, (πως άλλωστε;) κερδοσκοπική εταιρία

Σημείωνε με πολύ μικρά γράμματα, αυτό απόσπασμα::

…στα 1955 ο Levi Strauss πρότεινε το οδοιπορικό προς τους άγριους τόπους, τους ανεξερεύνητους. Δεν αμφιβάλλω για τον περισσότερο δρόμο της ζωής μου, τον διέσχισα μέσα σ’ αυτόν και σ’ ε αυτό εξορία.

Μεταίχμιο ανάμεσα σε σημάδια σε σπήλαια πρωτόγονων και στις κρυφές σκέψεις κάποιας παρτίδας μπρίτζ.

Ν’ αρχίζει παιχνίδι μέλλοντος, ως να φύγουν, ίσως ως ότου φύγουν οι ανταγωνιστές των σπηλαίων.

A Hand of Bridge

Η κάρτα συστήματος

συμπληρώνοντας

ΟΝΟΜΑ: ……………………………………………..

ΠΑΡΤΕΝΑΙΡ ………………………………………...

ΣΥΣΤΗΜΑ: ………………………………………......

ΑΝΟΙΓΜΑ: …………………………………………...

ΤΕΧΝΗΤΗ αντίδραση: ……………………………….

ΑΝΟΙΓΜΑ 2 σπαθιών: ……………………………......

ΑΡΝΗΤΙΚΗ αντίδραση: ………………………………..

ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ χτυπήματα:…………………………...

ΑΡΝΗΤΙΚΗ αντίδραση: ………………………………..

ΣΥΜΒΑΣΗ ερωτήματος-……………………………….

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΣΟ: ……………………………………….

´Ενας άνθρωπος λιοντάρι, εκατό χρονών,

του φώναζαν: -´Ει, άνθρωπε λιοντάρι, γιατί πολεμάς;

Μια φορά, μόνον μια φορά τους απάντησε μέσα απ’ τις φυλλωσιές

-Για τη σιωπή, γι αυτήν και μόνον

ο G.O.R ήταν ψηλός και

πήγαινε αργά

πώς να τον φθάσω;

; Το θερμουργό μέτρο του;

έγραφε:

Αναζητώντας μια αρχαία γνώση, μια παράδοση αυτοπειθαρχημένων επαγγελματιών

κι αν θέλεις, αν, εκτροχίασε

το βόλεμα, την ταξινόμηση, το σχήμα,

μετατρέψου σε σύμμαχο, μπές στο χάος

όπου θα βρείς τον λιονταρίσιο,

τον πιο σταθερό θρόνο´

την πιο σταθερή βάση. Το ονείρεμα της

σιωπής

ο G.O.R. μ’ άφηνε μόνη και

Ο μόνος τρόπος για να προστατέψεις κάποιον είναι να τον θάψεις στο χώμα, ή

να τον περάσεις στην τρύπα μιάς πέτρας. Από εκεί θα ρουφήξει τη δύναμη του προκατόχου της πέτρας. Συμπλήρωσα: Για να βγεί στο Τοπίο του Οκτάβιου Πάζ: Γκρεμός

και βάραθρο

ο χρόνος περισσότερο παρά πέτρα

αιώνια ύλη

Απ’ την ουλή του τραύματος,

τρέχει συνέχεια χωρίς να αναδεύεται

νερό καθάριο

Και στέκεται το άπειρο

πέτρα την πέτρα

πέτρες πάνω απ’ τον αιθέρα

Είναι η αποκάλυψη, ο κόσμος

όπως είναι

ήλιος ακίνητος μέσα στο χάος.

Μια ζυγαριά του ίλiγγου.

Τι δε βαραίνουν τα βράχια πιο πολύ

απ’ τη σκιά μας.

Σχέδιο μετάφρασης του G.O.R.

(ekines tis meres mou egrefe sxedon kathe mera. Hmoun epiphulaktiki)

´Ελεγε με τη λυχνία στο χέρι, είπε, ποιός την άκουγε, ποιός την άκουσε, ποιό είναι το αίνιγμα που ψιθυριστά περιέφερε μέσα στα μύρια σκοτάδια της; Κάποιος υποστήριξε ότι μιλούσε για τη «λυχνία των ´Ανδεων», κάποιος μακρινός συγγενής ισχυρίστηκε ότι είχε βρεί μία λυχνία, μια πανέμορφη λυχνία μέσα στο σπήλαιο των Πετραλώνων. Σε μια πέτρα βρέθηκε χαραγμένο το δέντρο της ζωής. Κι εκεί παραδίπλα το σημάδι ενός πειρατή. Στις παλάμες του χαραγμένα τατουάζ με πουλιά, πέταλα σκόρπια. Στο βιβλίο του με τον τίτλο «Ο ελεύθερος Κώδικας των Πειρατών» ο Εντουάρτο Γκαρσία Μοντέρο γράφει: «Το σχέδιο αντιπροσώπευε ένα σημάδι των πειρατών για να υποδείξει τις κρυψώνες των θησαυρών τους». ´Ολη της τη ζωή έψαχνε τον πειρατή.

Ο αγαπημένος της Σεσίλ επέμενε πως οι «Τρείς Σταυροί», έτσι ονόμασαν οι Χριστιανοί τα σχέδια στους αμμόλοφους του Παράκας, χαράκτηκαν στην άμμο από τον πατέρα Γουατεμάλα, ο οποίος σκέφτηκε να κάνει ένα σημείο αναγνώρισης για τους ψαράδες και τους ναυτικούς, που διακινδύνευαν τη ζωή τους στις ταραγμένες θάλασσες. Στο Περού, οι άνεμοι του Παράκας έχουν την ίδια ένταση με τις τραμουντάνες της Μεσογείου. Κι όμως παρά τον δυνατό άνεμο, ούτε ένας κόκκος άμμου δεν μετακινείται. Μοιάζει απίθανο’ είναι αληθινό. Στους αμμόλοφους του Παράκας ούτε κόκκος άμμου δε σηκώνεται, δε τυφλώνει. Μέσα στο σπήλαιο η Λυχνία φωτίζει το σχέδιο μιάς σαύρας ή μιάς, σαλαμάντρας. Πάνω στην άμμο πως διατηρείται το σχέδιο, αναρωτήθηκε η Σεσίλ, ο G.O.R. σιωπούσε. ´Ισως να ήταν χρήσιμο να της υπενθύμιζε ότι ο μικρός αυτός λόφος προσφερόταν, είδος καταφυγίου.

Καταφύγιο

Μέσα του φυτά, γεωμετρικά σχήματα και ζώα, αράχνες και φίδια, άλογα, χελώνες και πουλιά αντιπροσωπεύουν τα πλούτη των ανθρώπων. Προς τα κάτω η κοιλάδα φαινόταν χρυσή απ τη φωτιά που πρώτα την είχε κοκκινίσει. Μέσα της είχαν σπαρθεί κραυγές, λυγμοί, μέσα στις χοάνες της γης στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, μοιάζανε να κινούνται, ώσπου σκλήρυναν και μείναν ακίνητοι. Μια τούφα λευκό πότε πότε ξεπρόβαλε από θάμνους καμένους, σχοινιά τριγύρω μισοκαμμένα, οι μέρες των κραυγών έφεραν δάκρυα. Μια μικρή τούφα λευκό ξεπρόβαλε.

Από το ημερολόγιο του G.O.R. - σίγουρα με είχε στο νού, alla

Ο Κ έ ν τ α υ ρ ο ς

Είχα κι έναν αδελφό ήτανε μεγάλος, όταν ήτα-

νε μικρός είχε πέντε δαχτυλάκια στο ένα πόδι και στο

άλλο, τώρα σ’ άλογο μου μοιάζει και στα δυό παπου-

τσωμένος, στρογγυλό το πάτημά του. Κι’ απ’ την

άκρη το χορτάρι που τελειώνει μας κοιτάζει.

Όπως τον αντίκρυσα λίγο η πόρτα που έγειρε,

Θυμήθηκα το δάσος πριν, και τον πρόλαβα τριποδίζον-

τας που έφευγε για τους στάβλους, και ρώτησα τότε

πίσω μου, - Είχε λοιπόν ένα σώμα αλλιώτικο από κεί-

νον ο αδελφός μου;

Ελένη Βακαλό

Γενεαλογία του κόσμου, ύψιλον / βιβλία

Ο τ ρ ι ό μ μ ατος

Μια μέρα ήρθε τρείς κορδέλες σταυρωτά είχε

και μοιράζανε σε πολλά το πρόσωπό του, ένα μάτι από

δώ, ένα μάτι από κεί,, και το άλλο, ήταν, στη μέση, κι

όπως να ´ταν πειρατής κι από ένα είχε δέσει, να μη

βλέπει και πολλά

Μην ακούς τι λέω, κλαίω.

Η μητέρα μου τον φάσκιωνε έτσι λεχούδι μωρό,

και τον Λάζαρο δετό. Από κείνην το πήρανε και τυλί-

γανε με σπάγγο χοντρό σταυρωτά το κανάτι στη βάρ-

κα τους οι ναυτικοί. ´Υστερα και με ανθρώπου πρόσω-

πο το έβαψαν γιατί στ’ αλήθεια εκείνο μονάχα αντι-

κρίζοντας στην αρμύρα, γλυκαίνει. Και το δέντρο

όταν είχαν μπολιάσει το δένανε τον χειμώνα οι γεωρ-

γοί. Οι στρατιώτες τα πόδια τους, η μοίρα τους δρό-

μους της, οι δρόμοι της γης, που το ξέρω, όταν πέταξα

μ’ αεροπλάνο το είχα δεί.

Ελένη Βακαλό

Τ α μ ά τ ι α τ ο υ β ο δ ι ο ύ

Ο αδελφός μου λέει τα μάτια πως είναι πληγές

Εγώ λέω του αδελφού μου, οι πληγές είναι μά-

τια κι αυτές

Μάτια είχανε πολλά και τα δέντρα και τ’ αμπέ-

λια και τα πήλινα κανάτια που τους έβαφαν στον πάτο

δύο μάτια για να βλέπουνε τι πίνουν όταν σώναν το

κρασί Μα τι μάτια είχε το βόδι που στο μύθο είχε κε-

ντρίσει μία τρέλα στο πετσί του όλο τρύπες ανοιχτές

Κι είν’ αλήθεια για να δείς, με την τρέλα και

τον πόνο, πιο πολλά, λέω, μπορείς

Ελένη Βακαλό

Παίξε

Παιχνίδι

Παιδί

Παίζω, παίζεις, παίζει

-´Όχι, σεις,

παίζετε

Το μπρίτζ λοιπόν, το γνώριζες καλά, παιχνίδι τράπουλας που παίζεται από τέσσερις παίκτες. Κάθε

παίκτης συνεργάζεται με τον παρτεναίρ του, που κάθεται απέναντί του. Είναι ένα παιχνίδι λογικής; Λογική-σεις, θα την παίξετε. Το μπρίτζ και το σκάκι, τα εγκεφαλικά παιχνίδια στον κόσμο, μέσα στη μέση του σπηλαίου, τρέμοντας, αφήνεσαι στα χέρια μου, οι άλλοι δύο, μας κοιτούν, μια πέτρινη φωνή, ένα ψιθύρισμα για το μυστικό που σέρνεις στα σπήλαια, μόνος και μαζί με άλλους. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα έρθει η θάλασσα προς το μέρος μας; Θα πνίξει και το βουνό; Ανταμώνουμε με μια μέρα ειρήνης μετά από τόσους πολέμους. Μια κοίτη σπηλαίου το σώμα κι ένας τρόμος. Γέφυρα. Το Πουθενά είναι Κάπου.

Γέφυρα. Το Κάπου Πουθενά είναι

Το Κάπου είναι η υπόσχεση ενός άγνωστου τοπίου, ο τέλειος προορισμός. Αυτός υπάρχει μέσα μου, είπε… Περνώ τη Γέφυρα…

Bridge. Παιχνίδι ρωσικής ή τουρκικής καταγωγής, παιζόταν από αξιωματικούς στην Ινδία.To 1890 οι πρώτοι παίκτες στη Νέα Υόρκη. Η λέσχη του Πόρτλαντ στο Λονδίνο υιοθέτησε τη παιχνίδι το 1894.

Α´ Σάμουελ Μπάρμπερ, ο Δαβίδ είναι ένας ροδαλός επιχειρηματίας, ένας βαρύτονος, η Τζεραλντίν, η μεσόκοπη γυναίκα του, η σοπράνο, ο Μπίλλ είναι ένας, δικηγόρος, (τενόρος), και η Σάλλυ, η γυναίκα του, κοντράλντο. Και οι εσωτερικοί μονόλογοι αποτυπώνονται με επικλινή στοιχεία, δηλαδή κυρτά…): παρτίδα

Μπίλλ: Μία καρδιά, μία, όσο σου αναλογεί; Μπίλλ; Εννοείς κούπα

Τζεραλντίν: Δύο μπαστούνια

Δαβίδ: Πάσσο (δερβένι, πόρος, στενωπός)

Πάσσο

Μπίλλ: Τέσσερις καρδιές. (η μιά να χτυπά πάνω στην άλλη. Κοίτα με, δε σε κοιτώ, Κοίτα…

Τζεραλντίν: πέντε μπαστούνια

Σάλλυ: πέντε κ α ρ δ ι έ ς

Μπίλλ: Πάσσο σ τ ε ν ω π ό ς

Δαβίδ: Πάσσο σ τ ε ν ω π ό ς

Τζεραλντίν: Πάσσο σ τ ε ν ω π ό ς

Δαβίδ: Yoy play

Σεις, παίζετε

Μπίλλ: Δεν καυχιέμαι. Μην καυχιέστε. Βάλτε κάτω τα χαρτιά σας.(Στην Τζεραλντίν):

Σείς καθοδηγείτε, σύρτε το λουρί

ΣάλλυLστην επίθεση: Ξανά είμαι ανδρείκελο. Αιώνιο ανδρείκελο.

Σιγά αργά σσσσσσςςςςςςςςςςςςςςς αργά σιγά

´Ένα αιώνιο ανδρείκελο

Μπίλλ: Μην καυχιέστε. Βάλτε κάτω τα χαρτιά.

Σείς πρωτοστατείτε. (στην Τζεραλντίν)

Σείς, προηγείστε. (στην Τζεραλτίν) Σείς, καθοδηγείτε

Σάλλυ@μέσα της: Θέλω ν’ αγοράσω εκείνο το καπέλο με τα φτερά παγωνιού. Το είδα το πρωϊ στης κυρίας Καρλόττας. Ναι, φυσικά, αυτό βλέπω, το είδα, (το πριονίζω). Και ήταν ένα κόκκινο από ταρταρούγα. Και ύφασμα, υφασμάτινο, με φούξια κορδέλα. Εν τούτοις ακόμη σκέφτομαι ν’ αγοράσω αυτό με τα φτερά παγωνιού.

From the table, darling

Από πού; Ντάλινγκ. νταρλινγκ

Μπίλλ: I’ m sorry, dear (μέσα του: Είμαι έκπληκτος, πως κι από πάντα της ήταν ένα υφασμάτινο ανδρείκελο – που νάσαι αυτή νύχτα, Cymbaline?)(Cymbaline)

Σάλλυ:@: Θέλω ν’ αγοράσω αυτό το καπέλο με τα φτερά παγωνιού.

Μπίλλ:……………………………………………………………………..

Απόδοση ελεύθερης διασκευή από το ημερολόγιό μου, όχι του G.O.R

Αυτό το νόμισμα το κρύβω χρόνια στην παλάμη μου. Παριστάνεις τον εκκεντρικό, μα είσαι το αντίγραφο της νοσταλγίας σου. ´Εμαθες να υποκύπτεις απλώς στη γοητεία της κατάθλιψης που σου προκαλεί το λιμάνι Πούντα Αρένας. ( Κόκκαλα του μυλόδοντα βρέθηκαν από τον Δαρβίνο στο Πούντα ´Αλτα. Βλ.Alan Moorehead, Darwin and Beagle)

Αυτό το νόμισμα που κρύβεις χρόνια στη σπηλιά μου, σου είναι άχρηστο, αγάπη μου.

Πάσσο

Σείς, παίζετε

Epimeni epimenei, G.O.R. και ύστερα: Acqua Lavit manus

Π. Ο. Μ.

Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπρίτζ

1989, στο Πέρθ της Αυστραλίας, η Βραζιλία έγινε η πρώτη μη δυτικοευρωπαϊκή χώρα και μη βορειοαμερικανική χώρα που κέρδισε το κύπελλο της Βερμούδας.

1960, διοργανώθηκε η πρώτη Ολυμπιάδα μπρίτζ

Το στάνταρντ τραπέζι 76χ76 καλυμμένο με πράσινη τσόχα

ΟΡΟΙ

Αμυνόμενος

Ανακάτωμα

Ανάκληση

Απορρίπτω, ξεσκαρτάρω

Απόκριση

Ατού

Διακηρυχτής

Διπλό

Εναρκτήριο πρώτο χαρτί

Επιπλέον μπάζα ………………………………………

………………………………………………………………… και άλλες λέξεις…μπάζα……

Ανατολή Δύση Βορράς Νότος. Η τεχνική της φινέτσας. Παίζεις με το χαρτί του Νότου, με την ελπίδα ότι η Δύση έχει τον ρήγα σπαθί. Αν η Δύση παίξει μικρό χαρτί, παίξτε τη ντάμα από το μορ. Σεις, είπαμε, παίζετε

Το πολύ μια ιστορία της ανθρώπινης τραγωδίας

συνεχίζεται …………………………………………………………………………

Θ. Σ. ΕΛΙΟΤ

ΟΙ ΚΟΥΦΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

1925

Κύριο Κούρτς – πέτανε

Μετάφραση Γιώργος Σεφέρης

Από ένα καταστροφικό παρόν ριπίδια ή εναρμονισμένοι σπόνδυλοι

Ζώα μικροσκοπικά, η τράπουλα σέρνει τον χορό, λίγα τα φύλλα,

Χαμένα,

έγραφε: ο άνθρωπος ήρθε σιωπηλά

χωρίς θόρυβο

φεύγω

μη ψάχνεις τον Χιμπατζή με τον Σινάνθρωπο, μου τηλεγράφησε

eixe agonia, gnorize oti ta mperdeva.

Αγαπημένη, υποθέτω πως θα πιστεύεις ότι από καιρό σ’ έχουμε ξεχάσει.

Αλλά πως; Είσαι η πρώτη που μας έρχεται στο μυαλό. Σήμερα παίρνεις τις ειδήσεις του χρήματος. Την τελευταία είδηση: «Πότε μια κρίση εμπόδισε το μυαλό να μεγαλουργήσει;» Λυχνάρια φωτίζουν την αιωρούμενη μορφή σου από κίτρινη και κόκκινη ώχρα. Χροιά που έχουν τα σάβανα. Μια παλέτα κι’ αιχμές που χρησιμοποίησε ο χαράκτης. Η ανασύνθεση του προσώπου σου, δεν ψεύδεται. Πονούσες. Παραπονιέσαι για τον καιρό και τα χρήματα. Τα χρήματα. Το χρήμα. Την έννοια του κόντε Σολωμού. ´Εσφιγγες ή έτριζες τα δόντια σου γι’ αυτό είναι φαγωμένα, φθαρμένα και επίπεδα. Από τον μισοφαγωμένο σκελετό διαβάζω τη μοίρα σου Γυναίκα της Ζάκυνθος. Μέσα από το όστρακο που κρατά η σκελετωμένη παλάμη σου. Κι αυτή η ανάπτυξη του πορώδους οστού στο πάνω μέρος της κόγχης του ματιού φανερώνει την έλλειψη σιδήρου. Πως βρέθηκες στο βάθος του σπηλαίου;

από ιδιόγραφες σημειώσει στο ημερολόγιο του G.O.R. Με θυμάται, έχω μπει στο μυαλό του. Το τόξο μου σημαδεύει τη μνήμη του. Όχι εγώ

(Κεφάλαιο 6)

Πριν από τούτο να μπάσεις στην υπόθεση του πατέρα, του αδελφού, της (δικαστικής) απόφασης, κ’ ύστερα αμέσως τούτο:

Πρόσεξε καλά, γιατί αν ειπωθούν σαν προφητείες, τούτο δεν μπορεί να γίνει. Τότε το θάμασμα για το τραύλισμα θα μπεί τη στιγμή που παρουσιάζεται μέσα στην κάσα του.

Κάμε να είναι μεσημέρι, την ώρα που φανερώνονται (ρώτησε)

(Κεφάλαιο 7)

Στοχάσου πως όλη τούτη η σκηνή γίνεται τη νύχτα, και για τις σκιές αυτές που παρουσιάζονται, και για τη γενική εντύπωση.

Πιο καλά (πρέπει να το φανερώσεις στην ομιλία της μητέρας)

Εδώ σύντομες πινελιές για τη θέση που έχουν τα τρία σκοτεινά φαντάσματα: Και ήταν μεγάλη σιωπή.

(Κεφάλαιο 8)

Η γυναίκα να μιλήσει και για τους άλλους δυό, δυνατά, σύντομα και τρομερά.

Συλλογίσου το χαρακτήρα καθενός από τα τρία φαντάσματα: η κόρη θα στέκει αμίλητη και θα βγάζει μόνο εκείνον τον αναστεναγμό-ο γέρος θα είναι πάντα γελοίος και φοβισμένος- η γερόντισσα δυνατή, εύγλωτη και τρομερή.

Μέρος αφήγησης από τον Διονύσιο ιερομόναχο

D.Solomos

Παρόν, αμέτοχος κι αθέατος στη χούφτα, στην απόλυτη σιωπή του σπηλαίου της χούφτας

Για να μ’ έχει στο χέρι

Le poete Denys Solomos, est ne a Zantes, au mois d’ avril 1798. Il etait le fils naturel du comte Nicolas Solomos et de belle Angelique Nickli, qui se trouvait au service de la famille. Il mourut a Corfou en fevrier 1857, a l’ age de cinquante-neuf ans.

Μετά την αποσύνθεση του δέρματος η ώχρα έβαψε το κρανιακό του οστό. Στα τοιχώματα του σπηλαίου βρέθηκε χαραγμένος ένας Αετός. ´Ηταν το προσωπείο του κόντε; ´Η μόνον έμοιαζε; ´Εμεινα απέναντί του και ένιωσα τον Αετό-κόντε, να καταβροχθίζει κάθε επίγνωση, σαν ατέλειωτο σμήνος από πυγολαμπίδες, καθώς ανέβαιναν να συναντήσουν τη γυναίκα της Ζάκυνθος. Η επίγνωση ήταν η τροφή του Αετού-κόντε. Γι’ αυτό θύμωσε, αγρίεψε τόσο πολύ στη ζωή του. ´Ηρθε ως οραματιστής, μαζί μ’ εχθρούς και πολεμιστές, άνδρες και γυναίκες, μητέρα, πατέρα κι αδέλφια. ´Ολοι άνεμοι του πεπρωμένου. Ο πρώτος άνεμος από την Ανατολή

Ο δεύτερος είναι από τον Βορρά

Ο τρίτος είναι από τη Δύση

Ο τέταρτος από το Νότο.

Σα μια παρτίδα μπρίτζ μέσ’ στη σπηλιά της κλειστής παλάμης. Και για την επιλογή των παρτεναίρ, κάθε παίκτης τραβά ένα χαρτί. Οι παίκτες με δύο μεγαλύτερα χαρτιά αποτελούν την μία ομάδα, ενώ εκείνοι με τα δύο μικρότερα αποτελούν την αντίθετη ομάδα. αν τίθεται

η λέξη: ομάδα αν

υπογραφή δυσανάγνωστη G.O.R.

Εκείνο το σωτήριον έτος

σε κλίμα ταραχής η εταιρία G.O.R. δεν θα επιμένει για τρίτη χρονιά. Κάποιος επιμένει και συνεχίζει.

Μέσα στο σπήλαιο η Ελένη Βακαλό και ο Διονύσιος Σολωμός ετοιμάζονται για μια παρτίδα μπρίτζ. είμαι σίγουρη ότι τους είδα μαζί ναι ναι ναι ναι

«Οι νεκρές ψυχές», εξακολουθούν μέσα από ομόλογα τραπεζών, από περίτεχνα οικονομικά κόλπα να κυβερνούν. Ο Τουργκένιεφ σωστά είχε πεί: «Τελικά όλοι βγήκαμε μέσα από το «Παλτό» του Γκόγκολ». Τι θα του κάνουμε αυτού του αμαρτωλού. Γκόγκολ λοιπόν και πάλι Γκόγκολ. Γκόγκολ παντού και παντού. Μάλλον χρειάζεται να οργανωθεί μία ομάδα περιφρούρησης του Γκόγκολ

Το 1809 γεννήθηκε ο Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ. Ο πρίγκηπας της ρομαντικής μουσικής.

Ο γνήσιος ευπατρίδης που έφερε στην επιφάνεια τον Μπάχ. Για έναν αιώνα αρκετά παλληκάρια της μουσικής κατέκλεβαν για την πάρτη τους τον Μπάχ, κι όλα έμοιαζαν σαν εσωτερικοί μονόλογοι σε μια παρτίδα μπρίτζ του Σάμιουελ Μπάρμπερ.

Παρόλαυτα ένα γαμήλιο εμβατήριο του Μέντελσον, ακόμα και σ’ έναν γάμο εκ των προτέρων τελειωμένο, παίζει καθώς το ζευγάρι βγαίνει απ’ την εκκλησία. Ο Μέντελσον το συνέθεσε το 1842 για το «´Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ. Υπάρχει όμως ακόμα ένα γαμήλιο εμβατήριο, ή μάλλον ένα «Γαμήλιο Χορωδιακό», το οποίο ακούγεται κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής και γράφτηκε από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ το 1848 για τον «Λόεγκριν».

Και τα δύο έκαναν τον κόσμο να τα αρέσει και να νιώσει την αριστοκρατικότητα στους γάμους του. Τουλάχις.. Τα μετέπειτα χρόνια έγιναν μόδα, όταν η πριγκίπισσα Βικτόρια τα επέλεξε για τον γάμο της με τον πρίγκηπα της Πρωσσίας, στις 25 Ιανουαρίου 1858.

Όταν πέθανε η βασίλισσα, γράφτηκαν οι στίχοι: «Τι κρίμα να πεθαίνει η βασίλισσα και να μας αφήνει μπλάστρι τον Βασιλιά….

Το 1809 γεννήθηκε ο Κάρολος Δαρβίνος,

και ο Έντγκαρ ´Αλαν Πόε.

Καλή χρονιά το 1809

Δε θυμάμαι τίποτα, ένας μακρόσυρτος χειμώνας μόνον, και η μπλέ roi ρομπ ντε chambre

και, παθαίνω διαλείψεις

γνώρισα

την περασμένη χρονιά τον Μάριο Ρόκα, Ιταλό φυσικό του Πανεπιστημίου της Γένοβας, απέδειξε ότι με τη χρήση μικροκυμάτων φωτός είναι δυνατή η «εξαφάνιση» αντικειμένων μεγάλων διαστάσεων. Ωστόσο οι παλιοί χημικοί γνώριζαν, πως πέρασαν τα χρόνια, αν αλείψουμε το δέρμα μας με γλυκερόλη, αυτό γίνεται αόρατο. Τα αεροπλάνα Στέλθ είναι κατά βάση αόρατα, διότι η επιφάνειά τους εκτρέπει τα κύματα των ραντάρ.

Από σημείωση στο ημερολόγιο του Γκόοορρ

Πριν δέκα περίπου χρόνια, άνοιξε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών, στην Τσιμισκή. Κατά την κατασκευή του είχε σημεία τα οποία εξέπεμπαν ένα πολύ ωραίο μπλέ ηλεκτρίζον. Λόγω του χρώματος δεν έβλεπες κανένα αντικείμενο. ´Ηταν μια παραπλήσια τεχνική chroma key, που εξαφανίζει αντικείμενα. Κατόπιν με ένα οπτικό φίλτρο έσβηναν ό,τι θέλουν να μη το βλέπει ο άλλος και πρόβαλαν τις εικόνες που ήθελαν-που θέλουν, να παρουσιάσουν.

Βρισκόμαστε απέναντι στο μπλέ που εξαφάνιζε και εμφάνιζε.

Ο Ουέλς χαμογελάει: «Σας ενδιαφέρει να γίνεστε αόρατος;» Ας απαντήσουμε δυνητικά, υπάρχει μια περιέργεια, ως ένα σημείο. Ποιός ορίζει όμως το σημείο; Ο Γκρίφιν ο νεαρός χημικός του Αόρατου Ανθρώπου, ανακαλύπτοντας τη μυστική ουσία που τον κάνει αόρατο, κυκλοφορεί ανάμεσα στους ανθρώπους πότε αόρατος, πότε μεταμφιεσμένος με γυαλιά, επιδέσμους και πάντα φορώντας γάντια. Κάποτε, θα γνωρίσει πως δεν θα μπορέσει ποτέ πιά να γίνει ορατός.

Οδηγούμαι στο Μάτριξ. σκηνοθεσία αδελφών Γουατσόφκι.

Το μέλλον Μάτριξ; Τι είναι το Ματριξ; Κωδικός που το αντιπροσωπεύει και απεικονίζεται με μπλέ και πράσινους χαρακτήρες. Ο σπασμένος καθρέφτης λούζεται από το μπλέ χάπι

και αυτοεπισκευάζεται. Μετά την αυτοκαταστροφή του

Στην προβολή εμφανίζεται η Παταγονία. ´Ενας κόσμος που γελάστηκε, πεθαίνει κόσμος που γεννήθηκε.

Καλή χρονιά

G.O.-R. gia to @

σημείωνε ο

με πράσινο μαρκαδοράκι

Εξελεύση αύριον και στήση ενώπιον κυρίου εν τω ορει. Ιδού παρελεύσεται κύριος. Και πνεύμα μέγα κραταιόν διαλύον όρη και συντρίβον πέτρας ενώπιον κυρίου ουκ εν τω πνεύματι κύριος. Και μετά το πνεύμα συσσεισμός, ουκ εν τω συσσεισμώ κύριος. Και μετά τον συσσεισμόν πύρ, ουκ εν τω πυρί κύριος. Και μετά το πύρ φωνή αύρας λεπτής, κακεί κύριος. Βασιλειών 19-στιχ.11-12

Φωνή ωσεί αύρας λεπτής

και ήν Θεός

Διον. Σ. και Ελ. Β.

Αλαβέρα Ρούλα

Ημ/νία δημοσίευσης: 22 Απριλίου 2009

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΑΛΑΒΕΡΑ, ΡΟΥΛΑ