ΗΡΩ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σκληρή Άνοιξη του 2025

Με τη μισή Ελλάδα να γεννάει αλλού
και τις γιαγιάδες πια ιπτάμενες
πάνω από τα σύννεφα μαζί τους
να πετούν ξεκληρισμένα χωραφάκια 
μωρουδιακά χιλιόχρονες ελιές κι ελπίδες
ρίζες γριές λείψανα ξεχωμένα
γι’ αυτό χάρτες ανοίγω παλιούς
και μοντέρνους
σ' Ανατολή και Δύση αναθεωρημένους
και ψάχνω για λύση
Δυνατός μολυσμένος αέρας 
τ' απλωμένα μελάνια σαρώνει
θύσανοι θίνες αντάρα παντού
κυκλικής ιστορίας αιώνια κατάρα
και μόνος της μαργαρίτας παραστέκει ο στρατός 
την Άνοιξη τώρα 
θεριεύει σε χωματερές κυματίζει
κίτρινος σε χαρακώματα 
κρατήρες κατεστραμμένες πόλεις
Ζαλισμένη στροβιλίζομαι στων Ξωτικών το Μύλο
θέας πανόραμα μα δίχως λύση
Ο στρατός της μαργαρίτας 
από την αυγή ως το δείλι
αποκαθηλώνει τους έρωτες
κατρακυλά απ’ την ασπίδα τ’ αγαπημένο σώμα
Βραδιάζει
και πάντα μα πάντα 
κάπου στην άκρη του κάδρου
η παπαρούνα αιμορραγεί

© Poeticanet