Εκτύπωση του άρθρου

Με τη σκούπα μπροστά στην είσοδο [Balayeur devant sa porte] (2000) *

Επανάληψη των βιβλίων

Γεννημένοι σε σπίτια με στενούς και υπερθερμασμένους
                 παλιομοδίτικους προθαλάμους
αναποφάσιστοι σε αποθήκες κατάμεστες από παλιά βιβλία
(κυρίως δε από μεσοπολεμικά περιοδικά)
επιβιώσαντες της λαίλαπας βιβλίων προσευχής
που φράσσουν την είσοδο σε κάθε μαθητευόμενο κλεφτρόνι
σε μικρομάγαζα που μονίμως κινδυνεύουν να κλείσουν ένεκα
της εσφαλμένης νέας αναγνώσεως
της παλαιάς κατόψεως κτιρίου

Ιδιαίτερα δε ένεκα λάθος
σχεδιασμού των θυρών εισόδου
λάθος φοράς στο πέρασμα απ’ το ένα δωμάτιο στο άλλο
από το ένα χέρι στο άλλο
από τη μια συνοικία στην άλλη
με σκοπό να εντοπισθεί ξανά ο χώρος
που ορίσθηκε για τη διαρκή επανάληψη

τα βιβλία δεν επαναλαμβάνονται ελαφρά τη καρδία
τα βιβλία φράσσουν πότε την είσοδο απ’ το δρόμο
και πότε το προτελευταίο στάδιο κάποιας στρατηγικής αναδιπλώσεως
                      προς την αυλή
η αυλή είναι το τελευταίο οχυρό μου


Kaddish για τον Gherasim Luca [1]

μια  άνευ αγαλμάτων εποχή μοιάζει να ελαύνει
δύσκολη πια η ζωή των αγαλμάτων
και τα επέκεινα προβλέψιμα
όλα εδώ, σε βάθρα άρτι εγκαταλελειμμένα,
που χορηγούνται σε άλλους εκδιωχθέντες

έλευσις μιας άνευ αγαλμάτων εποχής
οι λεωφόροι η θέα
οι πανοραμικές ματιές στο βάθος του καθρέφτη
τραβούν τους ημιεφησυχασμένους περιπατητές
προς τα χηρεύοντα βάθρα

τα είδωλα της φυλής κρατούν αποστάσεις
παρατηρώντας σιωπηλά το πλήθος που έχει κατακλύσει
το χώρο μπροστά στις παλιές κατοικίες των

ιδού λοιπόν η έλευσις της άνευ αγαλμάτων εποχής
ιδού η παρένθεσις όπου οι χθεσινοί αντίπαλοι
παρατηρούν ο ένας τον άλλον στο επίπεδο του εδάφους
με τη δεξιά τους πια κατεβασμένη
κι έχοντας καταπιεί τα ίδια συνθήματα
οι αντίπαλοι αλληλοπαρατηρούνται οικτίροντας από κοινού
                       την ίδια απώλεια

Παρίσι, Απρίλιος 1994

Διώχνεις τους προγόνους σου

Στον Νάνο Βαλαωρίτη

Διώχνεις τους προγόνους σου όταν έχεις πια φτάσει πολύ κοντά στην είσοδο, θέλεις
να εισέλθεις μόνος. Η πόρτα είναι πολύ στενή για να χωρέσει όλο τον κόσμο, οπότε
ξεφορτώνεσαι πρώτα τους οικείους· πράξη αρκούντως ανεύθυνη, βεβαίως, μα έτσι
κι αλλιώς τους δικούς σου θα τους ξαναβρείς στην έξοδο· θα χαρείς οπωσδήποτε να
τους συναντήσεις εκ νέου· άντε λοιπόν, δεν έχεις τι να φοβηθείς, λίγες στιγμές θα
μείνεις μόνος, κι έπειτα ξέρεις να μετράς μονάχα ως το


Επιστροφή στην παλιά πατρίδα

Τις Κυριακές μ’ αρέσει να επιστρέφω στην παλιά πατρίδα
Μετά από σύντομο ταξίδι γραμμένο με τριξίματα δοντιών από κιμωλία
Στον μαυροπίνακα της γενικής παραλυσίας
Οι οσιομάρτυρες της νέας χώρας παραμερίζουν λιγουλάκι
Κάνοντας τόπο να περάσουν οι παλιές ωραίες σκιές
Των αρπακτικών των στοχαστών των βασανιστών
μελών των δικών μας φυλών

Μ’ αρέσει να επιστρέφω στην παλιά πατρίδα
Όπου οι αποκαθεστηκυΐες σκιές αναμειγνύονται με το άρωμα
Των νέων δυναστειών
Σε έντρομη φυγή προς τους τέσσερις ορίζοντες
Τίποτα δεν έχει οριστικά χαθεί – λέει και ξαναλέει ο ίδιος πατέρας –
Η νέα χώρα κι η παλιά είναι ένα και το αυτό
Κι εμείς εδώ μπορούμε ν’ αυξήσουμε την επιρροή μας
Και τις σκιές μας να τις ανεβάσουμε στα επουράνια

Ο ίδιος ανώνυμος πατέρας αγαπά τις κόρες του
Και στέλνει τους υιούς τους εις άγραν πλούτων
Που οι άλλοι, πάντα οι άλλοι λησμονούν
Για μια στιγμή να φυλάττουν

Σε μια στιγμή είναι πια Κυριακή
Κι εγώ έχω επιστρέψει στην παλιά πατρίδα
Όπου καλοφαγάδες γεύονται μετά χαράς
Τα κόλλυβα του επικηδείου γεύματος



[1] Ο Gherasim Luca , Γάλλος ποιητής ο οποίος γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1913. Προτού εκπατριστεί υπήρξε μέλος της υπερρεαλιστικής ομάδας του Βουκουρεστίου (1944-1948). Αυτοκτόνησε στο Παρίσι, στις 9 Φεβρουαρίου 1994. Το Kaddish είναι εβραϊκή προσευχή για τους νεκρούς. Το ποίημα είναι γραμμένο δύο μήνες μετά τον θάνατο τουLuca. (Σ.τ.μ.)

Εισαγωγή και μετάφραση: Βίκτωρ Ιβάνοβιτς
* Το πρωτότυπο στα γαλλικά.


Ημ/νία δημοσίευσης: 3 Μαΐου 2006