Εκτύπωση του άρθρου

 

ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ

Η πρόσφατη στοίβα των ποιητικών βιβλίων, άκρη δεξιά στο γραφείο μου, είναι και πάλι αρκετά μεγάλη. Είναι περίπου 35 εκ. σε ύψος και σε κιλά, υπολογίζω, περίπου 3,5
Τα βιβλία αυτά, εκτός από τα (ελάχιστα) που ανήκουν σε, ας πούμε, δοκιμασμένους, τα υπόλοιπα είναι πρωτοδευτεροεμφανιζόμενων. 
Χμ, μπορεί να ίσχυε ανέκαθεν αυτή η ποσόστωση, σήμερα όμως παρατηρώ για πρώτη φορά ότι ανάμεσα στα βιβλία της δεύτερης κατηγορίας (που επιλέγω τώρα σε β΄ διαλογή), υπάρχουν αρκετά που είναι φρέσκα πονήματα αποφοίτων Εργαστηρίων Δημιουργικής Γραφής! 
Μάλιστα! Έχει λοιπόν αποδώσει άφθονους καρπούς αυτό το κίνημα, παρά τη συνεχή μου γκρίνια…
Τι να πω; Μπορεί να είχα άδικο εμπαίζοντας το σύνθημα «Γράψε κι εσύ ένα ποίημα, μπορείς!»
Προφανώς είναι απολύτως εφικτό αυτό. Μπορείς. Αρκεί να σου δοθούν μερικά πατρόν, μερικά «teasers» και μερικά  «tips». Μετά, κάνεις  υπό καθοδήγηση λίγες ασκήσεις μεταποίησης, κόβεις, ράβεις, προσθέτεις αλάτι και καλείς τα πνεύματα.
Από εκεί και πέρα είναι απολύτως εφικτό να προχωρήσεις ευθαρσώς σε αυτοέκδοση,  αυτοδιάθεση και αυτοϊκανοποίηση.  
 
(Αναρωτιέμαι αν δίνονται και «κλειδιά» ή έστω «κωδικοί πρόσβασης» για να μπορείς να προσεγγίσεις ΚΑΙ το άρρητο στην ποίηση –μια που είναι και το τωρινό μας θέμα; Αν ναι, πρέπει να πάω κι εγώ σε κάποιο τέτοιο εργαστήριο)

Στο μεταξύ, για να δούμε πώς προσεγγίζονται, έστω τα ρητά στην ποίηση, από τους  επιλεγμένους. Ας πάρουμε πάλι μια μίνι συνέντευξη από τους στίχους τους:

 


Σ. Δ. ΣΟΥΦΛΕΡΗΣ: Τρία Cantos, Νησίδες

ΕΡ: Πώς αυτοπαρουσιάζεται ο δημιουργός σας;                                                      

ΑΠ:  Εγώ, επαρκώς αναλφάβητος για να γράφω (…) Απαιτώ Λόγο Ελληνικό / Να διαστέλλεται και να συστέλλεται σε ένα μόνο στίχο.                                                                                                                                                   ​

ΕΡ: Ποια (συνειδητή ή ασυνείδητη) ξαφνική παρατήρηση τον παραξένεψε και τον έκανε να στραφεί στο γράψιμο; 

ΑΠ: Η μια πλευρά και η απέναντι της, στη μέση ο καθρέφτης. / Πού είναι η πραγματικότητα;                                                                                                  
 

ΕΡ: Τι επιδιώκει  η ποίηση, κατ’ αυτόν; 

ΑΠ: Να δεις το αόρατο

ΕΡ: Πώς λέει ότι λειτουργεί ως λειτουργός της; 

ΑΠ:  Αρπάζω τον ήσυχο αέρα. Τον οσμίζομαι, τον  αφήνω.

     (…)Ούτε λέω ούτε κρύβω. Σημαίνω.​

ΕΡ: Τι σπουδαίο πιστεύει πως ανακάλυψε;

ΑΠ: Τα φύλλα που πέφτουν μοιάζει να είναι το πιο σπουδαίο βιβλίο.

ΕΡ:  Πού καταλήγει;

ΑΠ: Ποτέ δεν θα ειπωθεί το Παραμικρό.

ΕΡ:  Τι λέει ότι θα ποθούσε;

ΑΠ:  Να αναπνεύσω μια στιγμή με όλο μου το δέρμα
        Να γίνει φανερό το άδηλο.

ΕΡ: Τι αντιτείνετε εσείς στα γραφόμενά του; 

ΑΠ: Δεν καταρρέει ο φραγμός της γλώσσας και της σαρκός


Σχόλιο: Ο Σ. Σουφλέρης είναι ένας πολύ μελετηρός λόγιος ποιητής. Παλεύει να τιθασσεύσει τα κύματα του αφομοιωμένου και μη αφομοιωμένου λόγου που τον κατακλύζουν συνεχώς και απειλούν να πνίξουν την προσωπική  φωνή του.                                                                                                         

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΔΗΣ: Χάσμα βαθύ, Οδός Πανός


ΕΡ: Γιατί σας έγραψε ο δημιουργός σας;

ΑΠ: ΜΑ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ / ΟΧΙ ΑΝΗΛΙΑΓΟΙ / ΟΧΙ ΑΝΑΝΘΟΙ / ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

ΕΡ:  Πώς άρχισε να σας γράφει;

ΑΠ:  Ω η γέννα η βεγγαλική κι ο ξασπρισμένος / όλεθρος οπού ζαρώνει τον ορίζοντα

ΕΡ: Φοβάται την δύναμή του;

ΑΠ: Μη μου αση /μαντεύεις το χλιμίντρισμα / εδώ όπου είμαι όλος σάρκα
(…)Χάρη και χάση / αγνεία και λαγνεία
 
ΕΡ: Τι τον γοητεύει;

ΑΠ: Ο ιριδισμός του άφατου

ΕΡ: Τι είναι η ποίηση γι αυτόν;

ΑΠ: Ένα απ’ τα πράγματα εκείνα / που ό, τι χάνουν σε ζωή / κερδίζουν σε ασπράδα


Σχόλιο: Ο Β. Πανδής, με τον ενθουσιασμό την έπαρση και τον φόβο του νεοφώτιστου, ανακαλύπτει τα εγγενή ποιητικά κοιτάσματά του και μας τα  αποκαλύπτει στο πρώτο του βιβλίο.

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ: ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ Δ΄ Εκδόσεις των φίλων


ΕΡ: Τι αντιλήφθηκε ο δημιουργός σας ότι συμβαίνει και άρχισε να σας γράφει καταγράφοντας το;

ΑΠ: Στην φύση έρπει ένας νους

ΕΡ: Τι φοβάται; 

ΑΠ: Το νόημα φεύγει από τις λέξεις σαν φοβισμένο έντομο.
(…) Κι ύστερα οι λέξεις κρύβονται στη σιωπή. Τη δική τους, όχι την δική μας.

ΕΡ: Σας αντιμετωπίζει κάπως δύσπιστα. Γιατί; Τι βλέπει;

ΑΠ: Η γραφή σαν άλογο /σαπίζει πνιγμένη/στο μελάνι
(…) Όταν άγγιξαν /οι λέξεις τη σελίδα/ ήτανε νεκρές

ΕΡ: Τι τον βασανίζει;

ΑΠ: Όσο υψώνεται η γλώσσα προς το ανείπωτο, σπάει /γεμίζει ρωγμές...


Σχόλιο: Ο Κ. Λίννος προσεγγίζει με ταπεινότητα και σεβασμό το θαύμα του λόγου, επιτρέποντας ελεγχόμενες χαμηλές πτήσεις στην γραφή του.                                                                                                                                                         

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΡΑΡΗΣ: Το ποίημα-πορτρέτο, Καστανιώτης


ΕΡ:  Από τι υλικό είσαστε φτιαγμένοι;

ΑΠ: (…) την άπιαστη σκόνη της πεταλούδας/που δίνει στα φτερά της ιριδισμούς

ΕΡ:  Πού οφείλετε την δημιουργία σας;

ΑΠ:  Στην ασθένεια των ονείρων / ακόμα και στη νύστα του θανάτου

ΕΡ: Ποια είναι η αγωνία του δημιουργού σας για το τυχαίο συμβάν της ύπαρξης;
 
ΑΠ: Θα σβήσει αν η τέχνη δεν το ξαναπλάσει

ΕΡ: Τι πιστεύει για τους ανθρώπους; 

ΑΠ: Ο καθένας ακούει μια μουσική / γραμμένη στο νου του

ΕΡ: Τι πιστεύει για την λειτουργία της ποίησης;

ΑΠ: Μια άγνωστη συλλαβή περνά / στον φωνητικό τηλέγραφο των πουλιών /  
 Ένας αντίλαλος είσαι από την ηχώ της


Σχόλιο: Ο Γ. Μοράρης είναι ένας επικολυρικός ποιητής που κατέχει καλά την τέχνη του και τροφοδοτεί την έμπνευσή του από τους θάλλοντες εσαεί λειμώνες  της μυθολογίας και της ιστορίας. 

 

ΕΥΑ ΜΟΔΙΝΟΥ Η ηλικία της πέτρας,  εκδ. Γκοβόστη


ΕΡ: Τι θα λέγατε στην δημιουργό σας; 

ΑΠ: Πάσχεις από τη νόσο των δυτών της ψυχής

ΕΡ: Κι εκείνη τι θα σας απαντούσε;

ΑΠ: Όμως άκουσα τον γδούπο του αθέατου / μια αδιόρατη ταλάντευση στην άκρη του ορατού (…)…ήταν μια σκοτεινή περιέργεια / ή η υπερηφάνεια να βρω τις συντεταγμένες της αβύσσου 

ΕΡ: Τι πιστεύει για τον ποιητή;

ΑΠ: Ποιος ξέρει αν ψαρεύοντας μες στα θολά νερά / το είδωλό του αγαπήσει και πνιγεί

ΕΡ: Εκείνη, πώς άρχισε να σας γράφει;

ΑΠ: Προσευχήθηκε μέχρι που απαλλάχτηκε/ ο νους από το πάθος του νοήματος

ΕΡ: Τι ψάχνει να εντοπίσει;

ΑΠ: Εκείνο που υφαίνει μες στο αίμα / Κόμπο κόμπο τον χάρτη της ζωής / κι έπειτα μες στον ύπνο μας / αθόρυβα τον ξεϋφαίνει


Σχόλιο: Η Ε. Μοδινού κινείται προσεχτικά στην επιφάνεια των πραγμάτων προσεγγίζει το βάθος της οδύνης τους και, μέσω της γραφής, προσπαθεί να τακτοποιήσει το ένδον και το περιβάλλον χάος.    

Παυλίνα Παμπούδη                                                                  

                                                                                                            

 

 


 


Ημ/νία δημοσίευσης: 31 Ιουλίου 2018