Εις εαυτόν

Αγαπητέ μου εαυτέ, σήμερα δεν έχω καθόλου διάθεση να γκρινιάσω. Πρέπει να είσαι  αρκούντως ευχαριστημένος από τις ποιητικές συλλογές που διάλεξα – όπως πάντα, σχεδόν τυχαία – και, όπως σχεδόν πάντα, βιαστικά:   οι σημερινοί παρουσιαζόμενοι στάθηκαν στο ύψος σου (δεν είμαι σίγουρη πως στάθηκα κι εγώ στο δικό τους).

 

1 Ορφέας Απέργης: Σαν χρέος, Νεφέλη, 2020

ΕΡ: Τι προσφέρει στον δημιουργό σας η ενασχόλησή του με εσάς;

ΑΠ:  Δώρο μεγάλο η απουσία απ’ το παρόν / και χάρισμα / και αρετή

ΕΡ: Πώς εκφράζετε (ίσως) τι τον κάνει να σας γράφει;  

ΑΠ: Η παραβολή του άφρονος πλουσίου / που έχασε την ειρήνη και τον ύπνο του / Πού να μαζέψω όλους τους καρπούς, όλα τα πλούτη που μου περισσεύουν

ΕΡ:  Τι φρονεί για τους ποιητές;

ΑΠ: Οι ποιητές είναι αγγεία / όπου το κρασί της ζωής, το πνεύμα / το ηρωικό συλλέγεται και Κρατιέται / όμως το πνεύμα αυτής της νιότης / το ανυπόμονο, δεν θα σπάσει / το αγγείο που θέλει να το κρατήσει;

ΕΡ: Κατά τον δημιουργό σας, πώς πείθει (ή ξεγελά) ένας ποιητής τον εαυτό του για να συνεχίζει να γράφει; 

ΑΠ: Άκου τη φωνή σου / και ρώτα τον εαυτό σου / με την ανείπωτη αφασία τής μέσα φωνής / τι είναι όλο αυτό / που γαργαλάει το μυαλό σου;

ΕΡ: Γιατί γραφόσαστε όλο και πιο πυκνά; 

ΑΠ: Διαρκεί ο πόλεμος αυτός / και μας διαιωνίζει

Σχόλιο: Ο Ορφέας Απέργης παράγει μια πληθωρική ποίηση με όρους καθημερινής ομιλίας, ενορχηστρώνει ένα πολυφωνικό εσωτερικό μονόλογο, σχετικό με προσωπικά βιώματα σφιχτοπλεγμένα  γύρω απ’ τον κόσμο του. με όρους καθημερινής ομιλίας με όρους καθημερινής ομιλίας. Ανιχνεύονται όμως  συχνά ξεστρατίσματα του νου που αφορούν  το όλον.  

  
2 Βάλτερ Πούχνερ: Το βιβλίο των κειμένων – Πανδέκτης και συνέκδημος,  ΟΤΑΝ, 2021

ΕΡ: Πιστεύετε πως ο δημιουργός σας είναι αρμόδιος να μιλήσει για την Ποίηση;

ΑΠ: Ποιος μπορεί να μιλήσει για την Ποίηση αν δεν μπορεί να ψελλίσει έστω και μια λέξη σωστή για το ιερό παιχνίδι ανάμεσα στο Όλο και το Τίποτα, το παιχνίδι που πλάθει από λέξεις Λόγο και από σημασίες συνθέτει ένα μυστήριο;

ΕΡ: Τι είναι κατ’ αυτόν ο ποιητής;

ΑΠ: Ο ποιητής είναι ένα παιδί / σε μοναχικό κορμί μεγάλου / με κυανή ψυχή ολάνοιχτη / μια θάλασσα τ’ απομεσήμερο

ΕΡ:  Τι λέει ο δημιουργός σας για σας;

ΑΠ: Αυτό που βλέπετε, αποτύπωμα / είναι / λεκτικό μιας διαδικασίας / που δεν γνωρίζω πώς ακριβώς έγινε / και πήγε το χέρι, σχημάτισε γράμματα / σμίλεψε νοήματα, έγραψε μουσική./ Αυτό που φαίνεται στο χαρτί / ίσως δεν είναι καν δικό μου.

ΕΡ: Σας παραλληλίζει με κάτι;
 
ΑΠ: Άχρονη η θάλασσα με τα κύματα παίζει / με τους αφρούς ξεχνά πως είναι καθρέφτης / προσποιείται τη μάταιη με το φλοίσβο των ακτών / κι όμως η αλμύρα είναι η γεύση της αιωνιότητας.

ΕΡ: Πώς απολογείται για την εμμονή του να παράγει «έργο»;
ΑΠ: Ναι, σκάβω βαθιά, δεν συμφιλιώθηκα / με τη συνθήκη να κουβαλώ την ύλη μου / μεσ’ στη φθορά, ως ν’ αποσυντεθεί / θέλω να εξετάσω όλες τις δυνατότητες / για το πριν για το μετά για τα ενδιάμεσα.

Σχόλιο: Ο Βάλτερ Πούχνερ, χρόνια οδοιπορώντας στην «άμμο των κειμένων»,  βρίσκει επιτέλους την όαση της Ποίησης,  κυκλώνει από παντού τον πολυσήμαντο Λόγο της, τον πολιορκεί  με  τη γνώση του λόγιου και τον ενθουσιασμό του παιδιού, φωτίζεται από αυτόν και τον φωτίζει.  

3 Δημήτρης Γαβαλάς: Ποιήματα 1973- 2003 Επιλογή, Γαβριηλίδης

ΕΡ: Πώς περιγράφει τη διαδικασία της γέννησής σας ο δημιουργός σας;

ΑΠ: Από τις άκρες των νησιών ξεπελαγίζεις. / Από τον περίκλειστο εαυτό σου / περνάς  ξαφνικά στον άνθρωπο./ / Πολίτης τ’ ουρανού. Λάμπουν όλα μαζί τα ολοκληρώματα /στο κατακόρυφο φως. // Και τ’ άλογα του θανάτου φευγάτα/

ΕΡ: Πώς άρχισε να σας γράφει;

ΑΠ: Θα παίξω μια παρτίδα σκάκι / με τον εαυτό μου. / Εγώ νικητής και νικημένος. ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΝΟΜΟΣ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΤΙΔΑΣ

ΕΡ: Πότε αντιλήφθηκε ότι σας συγχέει με τη φυσική του υπόσταση;

ΑΠ: Εγώ είμαι το ποίημα είπες / εγώ είμαι το ποίημα. / Δεν ήξερες ποιος μιλούσε πίσω σου / / κοίταξες ήλιο και λίμνη: / Δεν ήταν πια λίμνη και ήλιος / εσύ ήσουν και δεν ήσουν εσύ /. Ξανακοίταξες μες στον καιρό: Ήτανε πάλι λίμνη και ήλιος / εσύ δεν ήσουν πια εσύ. / Τώρα ήξερες ποιος μιλούσε πίσω σου / ποιος ήταν το ποίημα / ποιος ήσουν εσύ.

ΕΡ:  Τι σκέφτεται για το ποίημα; Πώς το ανακαλεί σε ύπαρξη;

ΑΠ: Το ποίημα υπάρχει / όπως πέτρινος πύργος / στη σκοτεινή πλευρά του Κόσμου / /Πρέπει να μαζέψω τη νύχτα / να μαζέψω το σύννεφο / μπρος απ’ τον ήλιο / να το φέρω στο φως.
  
ΕΡ:  Πώς νιώθει απέναντι στο ποίημα;

ΑΠ: Βλέπω /δίχως να ξέρω το μηχανισμό της όρασης. / Σε αγαπώ /δίχως να ξέρω τι σημαίνει αγάπη.

Σχόλιο: Ο Δημήτρης Γαβαλάς αντιστέκεται στον ορθολογιστή της φύσης του και καταφεύγει στον υπερλογισμό της ποίησης  όπου, ήδη  από την πρώτη του νεότητα,  μπορεί να λύνει εξισώσεις ορατού και αοράτου, άνετα, προσπαθώντας πάντα να εντοπίσει  το άγνωστο Χ της ύπαρξης.   

4 Χαρίλαος Νικολαΐδης: Ανθρώπινο δικαίωμα, Πόλις, 2021

ΕΡ: Γιατί  άρχισε να σας γράφει ο δημιουργός σας;

ΑΠ: Από παιδί / ήμουν το σύμπαν / που έμενε μόνο του / στο διάλειμμα

ΕΡ: Άρχισε δηλαδή να κάνει ασκήσεις μοναξιάς; Γιατί; 
 
ΑΠ: Απλώνω τα χέρια / Μεγαλώνει / ο κύκλος / που με περιέχει.

ΕΡ: Πώς αντιμετωπίζει την ποίηση;

ΑΠ: Ο άνεμός μου / το λουλούδι σου.

ΕΡ: Δηλαδή, είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να σας γράφει; Μέχρι πότε; 

ΑΠ: Μέχρι / οι άπειρες ήττες / να αναγνωριστούν / ως ένδοξη νίκη / για το ευγενές κίνητρο / για τη θέληση / να συνεχίσουμε

ΕΡ:  Τι πιστεύει ότι είσαστε για εκείνον;

ΑΠ: Η γέφυρα ενώνει/ τον /στίχο /με/ τον/ δρόμο. / Επάνω / της // ξαποσταίνω.

Σχόλιο: Ο  Χαρίλαος Νικολαϊδης γράφει ποίηση εκ προμελέτης. Ο ελλειπτικός λόγος του, λειτουργώντας  περίπου ως λεζάντα σε μινιμαλιστικές εικόνες που περνούν  σαν πίσω από τζάμι οχήματος σε συνεχή επιτάχυνση, δίνει την αποσπασματική  αίσθηση ενός πολυπερισπασμένου εσωτερικού βίου .  

5 Αναστασία Ν. Μαργέτη: Πλάτων Ψυχή και (π)οίηση – Διαλεκτική των αντιθέτων εκδ. Γρηγόρη 2020

ΕΡ: Τι αποκαλύφτηκε στη δημιουργό σας κι αποφάσισε να σας γράψει; 

ΑΠ: Υψιπετής / ο μίτος του αδυνάτου. / Πίστη αρραγής

ΕΡ: Χαράζει πορεία ανάμεσα σε άσφαλτες φιλοσοφικές διόδους. Τι την οδηγεί;
 
Φόβος Θεού και / -βούλησης Συμπληγάδες- / Φόβος θανάτου

ΕΡ: Πού θα μπορούσε να είσαστε αφιερωμένα;

ΑΠ: Του Εωσφόρου / φιλόδοξου αγγέλου / εκπεπτωκότος

ΕΡ: Τι είναι η ποίηση κατά τη δημιουργό σας;
 
ΑΠ: Κώδικας της γλώσσας / το θέατρο του νου / μπαρόκ οι τόνοι.

ΕΡ: Τι προσπαθεί να δει και να δείξει μέσα από σας;

ΑΠ: Όλες οι όψεις / στην οπτική συγκλίνουν / του αοράτου.

ΕΡ: Πού καταλήγει ο πλατωνικός σας έρωτας ;

ΑΠ: Ποίηση οδός / προς το Εμείς . Οίηση / στάση στο Εγώ.

Σχόλιο: Η Αναστασία Μαργέτη καταθέτει το απόσταγμα της προσωπικής - βιωματικής θα λέγαμε-  παρακολούθησης μιας συνομιλίας  Ποίησης –Φιλοσοφίας, ασκουμένη σε μια πολύ αυστηρή, λιτή φόρμα. Τα  57  τρίστιχα 17 σύλλαβα επιγράμματα της συλλογής είναι εμπνευσμένα από τον τριμερή διαχωρισμό της ψυχής κατά Πλάτωνα.

6 Άννα Γρίβα: Δαιμόνιοι, Μελάνι, 2021

ΕΡ:  Τι θυμήθηκε η δημιουργός σας και ένιωσε ταμένη ν’ αρχίσει να «ποιεί»;

ΑΠ: Από παιδί το γνώριζα: / του ανθρώπου ο βυθός / είναι το φως των πλανητών /των αιθέρων η θεά / είναι η Μονάδα.

ΕΡ:  Πώς θα περιγράφατε τη στιγμή αυτή της συνειδητοποίησης της πραγματικής φύσης της ποίησης;

ΑΠ: Τα ρόδα είχαν ανθίσει / Γενάρη μήνα / κι όσοι περνούσαν έξω απ’ τον κήπο της / πιάνονταν θηράματα / στην ομορφιά αυτή / την απροσδόκητη.

ΕΡ: Έχετε συχνά υψηλές συλλήψεις που – συνήθως – τις αποδίδετε σε άλλες περσόνες. Τι έκανε  τη δημιουργό σας να τις θεωρεί επικίνδυνες; 
ΑΠ: Κοιτούσε τον ουρανό / κι ήταν βέβαιος / πως είχε δίκιο ο Σταγειρίτης: / οι πλανήτες είναι / τέλειες σφαίρες / μια λάμψη του Θεού / που στρέφεται απαλά / μες στην αιώνια σιωπή.

ΕΡ: Πώς θα μπορούσατε να έχετε διατυπώσει την κρυφή ανάγκη της δημιουργού σας να «διατυπωθεί» σε ποίηση; Την δεύτερη σκέψη που κάνει γράφοντάς σας;

ΑΠ:  Θα βρουν το πέπλο / που αποδύθηκες / κι αυτό ποιος νοιάζεται / αν το κάνουν κουρέλι / αν το κάνουν νήματα / στην αδυσώπητη πλέξη /του κόσμου.

ΕΡ:  Είσαστε ένα είδος μαγικής επίκλησης… (Όλη η ποίηση είναι – είτε ο ποιητής το κάνει συνειδητά είτε όχι).Πού απευθύνεστε;  
 
ΑΠ: Ω κυνηγέ της άλλης όχθης! / το φυλακτό μου γίνε εσύ / σοφή σπηλιά χτίσε τα σπλάχνα μου / ζωγράφισέ με / πελέκησέ με / κάνε με χίμαιρα / τρελού οπτασία

Σχόλιο: Η Άννα Γρίβα συχνά  κρύβεται πίσω από ιστορικές περσόνες και «εξελίσσει» μέσω των στίχων της κάποια ιστορία τους ή κάποιο πιθανό συλλογισμό δικό τους. Πρόκειται για  μια πολύ εύφορη περιοχή στον χρόνο και στο χώρο για κάποιον καλά εξοπλισμένο, αλλά και ευαίσθητο, καλλιεργητή που φέρνει μαζί του και τους δικούς  του σπόρους.    

7  Βασίλης Πανδής: Πρόλογος σε κάθε πιθανόν μέλλον, Οδός Πανός,  2021

ΕΡ: Τι επιδιώκει και τι πετυχαίνει ο δημιουργός σας αρμολογώντας σας; 

ΑΠ: Και πάλι να γυρίζεις / στα χιλιοειπωμένα / και να τα βλέπεις / σαν μικρό παιδί / ανήξερος / στο θαύμα /και τον όλεθρο

ΕΡ:  Τι θέλει να γίνει ο στίχος του όταν μεγαλώσει;

ΑΠ: Αφήγηση να είναι η απουσία της αφήγησης  / Στο ύψος του ονείρου / να στέκεσαι / και ο θάνατος / να μη σ’ αγγίζει

ΕΡ: Πώς αντιμετωπίζει την ποίηση;

ΑΠ: Εσύ αποδημητικό / φωνήεν σκόρπισμα

ΕΡ: Τι πιστεύει πως είναι η ποίηση;

ΑΠ: Αυτός ο πλούτος των πενήτων / Ορθρίζουμε στον Έρωτά του / στην απεραντοσύνη του ελέους / και την διαύγεια / Αποικούμε και πάλι τον Παράδεισο.

ΕΡ:  Έχει συνειδητοποιήσει  πώς άρχισε να σας γράφει;

ΑΠ: Για ποιαν αλληγορία / ξεκινώντας κάποτε / προχώρησα τόσο /ξένος /ανάμεσα στους ξένους / μόνος / ανάμεσα στους μόνους / για ποιαν ολιγωρία της ψυχής // Πάντα σε κατακρήμνιση / γυμνάζομαι / και μες στη συντριβή μου / ανθίζω

ΕΡ: Πώς βλέπει το πιο πιθανό σας μέλλον;

ΑΠ: Αποπειρώμαι πια το άπειρο 

Σχόλιο:  Ο Βασίλης Πανδής είναι αποφασισμένος ποιητής. Ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια με μια αξιοπρόσεχτη ενθουσιώδη λεξιλαγνεία – που ήταν όμως παράλληλα και πολύ «σεβαστική»- και προχωρά έχοντας ήδη κατακτήσει όχι μόνο την Γλώσσα, αλλά και μια δική του, διακριτή  γλώσσα.

© Poeticanet