Εις εαυτόν
Πολλές οι ποιητικές συλλογές και πάλι. Όχι πολλές, πάμπολλες θα έλεγα.
Οι συνθήκες εγκλεισμού – που πάντα ευνοούν μαζί με την εγκληματικότητα και την απελπισία, την τάση ενδοσκόπησης /αναδίφησης, αλλά και την δημιουργικότητα - ευνόησαν και τον πολλαπλασιασμό αυτών των μικρόβιων συλλογών – κυττάρων της μακρόβιας Ποίησης. (Ακόμα κι εγώ, η ολιγογράφος, αυτή την περίοδο εξέδωσα δύο τέτοιου είδους πονήματα!).
Αλλά επειδή ευνόησαν και την ενασχόληση με νοικοκυριό, ταχτοποιήσεις, εκκαθαρίσεις , ανακατατάξεις βιβλιοθηκών κ.τ. τ., οι εν λόγω πάμπολλες ποιητικές συλλογές της πρόσφατης παραγωγής μπερδεύτηκαν με παλαιότερες, και επειδή η συγγραφή αυτής της στήλης είναι γενικά άρρυθμη, διαλέγω και πάλι βιαστικά και στην τύχη τα βιβλία από τα οποία θα πάρω συνέντευξη τώρα. (Έτυχε να βρίσκονται στο πρώτο ράφι αριστερά της νέας μου ραφιέρας .) Δεν είναι όλα του ηρωικού ’21, αλλά τα θεωρώ αρκούντως αντιπροσωπευτικά και διαφορετικά το ένα από το άλλο. Ιδού:
ΔΗΜΗΤΡΑ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΥΓΕΝΗΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΙΑ, ΜΕΛΑΝ
ΕΡ: Πώς έρχεται η έμπνευση στη δημιουργό σας;
ΑΠ: Δεμένα χειροπόδαρα τα πάει /Και τα βουνά και τα νερά και τα επιρρήματα/ Σπίτια και ρουχισμό κι άνω τελείες
ΕΡ: Τι είναι η (κατορθωμένη) ποίηση για εκείνη;
ΑΠ: Να, εκείνο το μεγάλο ρόδο στον ορίζοντα /Που τραυματίζεται από τα ίδια του τ’ αγκάθια.
ΕΡ: Πώς αντιμετωπίζετε την ζωή έξω από το «άβατό» σας;
ΑΠ: Αναγνωρίζουμε ότι είναι εν τέλει κοπιώδες / Να γεννηθείς, να ενηλικιωθείς, να προσλαμβάνεσαι / Και να αφαιρούνται με το κουταλάκι του γλυκού / Μικροποσότητες από την πρώτη σου ύλη.
ΕΡ: Τι πιστεύει η δημιουργός σας για σας και για την ποίηση;
ΑΠ: Κατ΄ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες / Ακόμα υπάρχουν ποιητές και θέματα….
(…) όμως κανείς πια δεν υπογράφει με ρομφαία.
Σχόλιο: η δόκιμη ποιήτρια Δήμητρα Χριστοδούλου με την μακρά θητεία της στο είδος, κατορθώνει μια ποίηση υψηλή μεν αλλά και γεμάτη ταπεινοφροσύνη – που οικειώνεται αμέσως με τον αναγνώστη της. Ασχολείται με τα γήινα, τα καθημερινά, τα απλά, που όμως τα παρενδύει με τη σεμνή δόξα που τους αναλογεί.
ΖΕΦΗ ΔΑΡΑΚΗ: ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΒΑΤΟ , ΥΨΙΛΟΝ
ΕΡ: Πώς σας γράφει η δημιουργός σας;
ΑΠ: Πώς παραμιλάει κανείς όταν παιδί και θέλει και / δεν θέλει ν’ ακουστεί το κλάμα παιχνίδι το γέλιο κλάμα / έτσι…
ΕΡ: Τι είναι η ποίηση γι αυτήν;
ΑΠ: … ανοιγμένη μου πόρτα στο μισοσκόταδο / ανοίγοντας και κλείνοντας / τις ερημιές του λόγου / τη θάλασσα / σ’ ένα ποτήρι νερό/
ΕΡ: Τι είσαστε γι αυτήν;
ΑΠ: (..) φτερούγες πουλιών κελαηδισμοί / που δεν σώζουν / το ακατοίκητο της γραφής
ΕΡ: Πώς οδηγήθηκε σε σας;
ΑΠ: Τα πόδια της την τραβούσαν / ν΄ ακουμπήσει κάτω, στο αβαθές Αλλά / εκείνη τίναξε προς τα πίσω το κεφάλι / Σαν να ξεφορτωνόταν / μια ολόκληρη ζωή
ΕΡ: Πότε άρχισε να γράφει ;
ΑΠ: Όταν βρέθηκα πεσμένη ανάμεσα / αφύπνισης και ονείρου / με ανασήκωσε με χέρι παιδιού το αόρατό μου // Αλλά για πού
Σχόλιο: Η σημαντική Ζέφη Δαράκη λεπτοϋφαίνει μια γοητευτική ποίηση, που φλερτάρει και ακκίζεται με το σκοτεινό αλλά του ξεφεύγει, χορεύει αέρινα με τις λέξεις, και ακραγγίζει διακριτικά το άρρητο. Μπαινοβγαίνει από τη μισάνοιχτη πόρτα του αόρατου, περνά όμως με την ίδια ευκολία, σαν αερικό, και μέσα από αδιαπέραστους τοίχους στη φυλακή και στο καταφύγιο της.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: ΙΧΝΗ ΦΩΤΟΣ, ΒΑΚΧΙΚΟΝ
ΕΡ: Για ποιο λόγο λέει πως σας γράφει ο δημιουργός σας;
ΑΠ: Για να επιβιώσω χρειάζομαι τον παράδρομο της τέχνης
ΕΡ: Τι είσαστε γι αυτόν;
ΑΠ: …Γκρεμού αντίλαλος / Η φωνή που αντηχεί / Καθώς αιωρείται/ Στο κενό
ΕΡ: Τι θεωρεί πως είναι ο Ποιητής;
ΑΠ: Ο απεσταλμένος του Θεού και του Διαβόλου
ΕΡ: Ο δημιουργός σας, ώς νεοφώτιστος, φαίνεται πως αναρωτιέται ακόμα τι είναι Ποίηση… Τι νομίζει πως είναι;
ΑΠ: Μουντή κενολογία;/ Ή λεκτική κοσμογονία; /Επιπόλαιη μωρολογία / Ή ιερή τελετουργία; (…) Ποίηση είναι / Πύλη εισόδου στο υπερβατικό
ΕΡ: Φαίνεται πως φιλοδοξεί να την υπηρετήσει στην ιδανική μορφή της… Ποια θεωρεί πως είναι αυτή;
ΑΠ: Φιλοσοφία δίχως φλυαρία / Σε μερικές γραμμές / Αποκαλύπτεται η μυστική ουσία
Σχόλιο: Ο Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης, στο πρώτο του βιβλίο, εκθέτει ευθαρσώς και δυναμικά στο φως την ποιητική / εικαστική / φωτογραφική σκευή του, τα ημικατεργασμένα ακόμα προσωπικά του δεδομένα και το ημικατεργασμένο πολύτιμο υλικό του.
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ: ΤΟ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟ ΤΟΥ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟΥ
ΕΡ: Πώς άρχισε να σας γράφει ο δημιουργός σας;
ΑΠ: ξαφνικά με τρόμαξε η μοναξιά μου / κι ήθελα να’μουν το παιδί που σχόλαγε τα’ απόγευμα / κι εδώ κι εκεί χασομερούσε πριν γυρίσει σπίτι
ΕΡ: Γιατί σας γράφει;
AΠ: Όλοι αντιμαχόμαστε τον θάνατο / κανείς / δεν παραδέχεται την ήττα.
ΕΡ: Θα μπορούσε όμως να ζήσει και χωρίς να σας γράφει;
ΑΠ: (…) Γράφω μόνο όταν υπάρχω πολύ // Η ποίηση λοιπόν / Τίποτα / Πάρεξ / Ύπαρξη / Που ξεχειλίζει / Από τα χείλη / Της ανυπαρξίας.
ΕΡ: Πώς θα μπορούσε να περιγράψει την διαδικασία της γραφής σας;
ΑΠ: Ανάμεσα στην απύθμενη θέληση της εισδοχής / και την πεπερασμένη δύναμη της είσδυσης
Σχόλιο: Ο Κώστας Χατζηκυριάκου έχει μια σχέση ψυχρού πάθους με τη γραφή. Σχεδόν σαρκική. Τα ποιήματά του τα χαρακτηρίζει δύναμη και ειλικρίνεια – καθώς και κάποιος πικρός κυνισμός -, αλλά μαζί και μια καλά δουλεμένη τεχνική απόκρυψης κάθε περιττής συγκίνησης, που τα κάνει συγκινητικά άμεσα προσβάσιμα.
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ: ΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΕΠΟΥΣ, Εκδ. ΘΡΑΚΑ
ΕΡ: Ο δημιουργός σας το έχει ψάξει πολύ… Τι είναι λοιπόν τα ποιήματα γι αυτόν;
ΑΠ: υπάρχουν ποιήματα κατανοητά / και ποιήματα ακατανόητα / Υπάρχουν ποιήματα με ερείσματα / και σαφείς αναφορές / Και ποιήματα μετέωρα κι αόριστα / Που φλυαρούν μονάχα την κενότητά τους / Υπάρχουν ποιήματα για το κοινό / Και ποιήματα μόνο για τον ποιητή / Υπάρχουν ποιήματα που επεκτείνουν / Κι άλλα που συρρικνώνουν την ποίηση / Υπάρχουν ποιήματα για να τα προσπερνάς / Και ποιήματα για να γέρνεις πάνω τους / Και ν’ ακουμπάς εκεί / Την κουρασμένη σου ζωή
ΕΡ: Πώς τον οδηγείτε στη ζωή του;
ΑΠ: Κάθε ποίημα είναι ένα πλοίο / Που ταξιδεύει στ’ ανοιχτά / Κι έχει μοναδικό προορισμό του / Την αμφιβολία
ΕΡ: Πώς προσέγγισε κάποτε την ποίηση και της αφοσιώθηκε;
ΑΠ: Λέγε- την παρακάλεσα / Και μη μου κρύβεις τίποτα // Άλλωστε / Μαζί δεν μπαινοβγαίνουμε στο ποίημα / Γίνεται να κρατάμε μυστικά;
ΕΡ: Πώς άρχισε να σας γράφει;
ΑΠ: Τον ήχο της λέξης ακολούθησα / κι ήρθα στον κήπο με τα πράσα // Ώστε από εδώ λοιπόν το πράσινο εκπορεύεται; / Από εδώ κινούν λαχανιασμένοι οι ποταμοί; / Εδώ πήζονται οι σάπφειροι και οι νεφρίτες; (…) Κι εγώ που μόλις τώρα τον συνάντησα / Υψώνω ταπεινό μονόχρωμο άσμα
Σχόλιο: Ο «ποιητένιος» ποιητής Ηλίας Κεφάλας είναι ακριβώς όπως αυτοχαρακτηρίζεται στον τίτλο του βιβλίου του: ένας «γραφέας του φυσικού έπους»: Ζει ολόσωμος και με όλες του τις αισθήσεις σε εγρήγορση μέσα στη φύση. Την λατρεύει, προσπαθεί να την κατανοήσει και να την ερμηνεύσει ως θαυμαστής, αλλά και ώς συμμέτοχος και συνένοχος μέσω της ποίησης.
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ: ΤΡΑΙΝΟ, ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ
ΕΡ: Τι ακριβώς κάνετε με τη γραφή σας;
ΑΠ: Απογραφή ενός αόρατου πλήθους / που κάποτε υπήρξε ολοζώντανο
ΕΡ: Πώς λέει ότι σας γράφει η δημιουργός σας;
ΑΠ: (...πετονιά ρίχνω τις λέξεις/ στα τυφλά / μήπως και πιάσω / μια συλλαβή μια φράση/ ένα σημείο στίξης / μέσα στην παλαιά λάσπη // που με πολιορκεί / και με κατεδαφίζει
ΕΡ: Τι επιδιώκετε γραφόμενοι;
ΑΠ: δεν θέλουμε τίποτα / απλώς στέκουμε σαστισμένοι / μπροστά στο γεγονός / της υπάρξεώς μας / τάχουμε χαμένα / δεν ξέρουμε τίποτα / δεν θέλουμε τίποτα / μόνο να επιστρέψουμε / στο μηδέν μας
ΕΡ: Τι λέει η δημιουργός σας ότι την εμπνέει ή την αναγκάζει να σας γράφει;
ΑΠ: Υπάρχουν άνθρωποι που λένε πως υπάρχει Θεός / Τι αμαρτία!
ΕΡ: Της ήταν ζωτική ανάγκη να «διατυπωθεί» ποιητικά;
ΑΠ: Εντάξει, όλοι το κάνουνε / κάπου ανάμεσα / στη ζωή και στο μη-είναι
Σχόλιο: Η Μαρία Τσάτσου, μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση στα ελληνικά γράμματα, γράφει στίχους σαν μηνύματα ναυαγού σε μπουκάλι. Η ποίησή της, με τη σκληρή και απέλπιδα γλώσσα, είναι σχεδόν «δημοσιογραφική» και σχεδόν πάντα καταγγελτική: Θα μπορούσε να συγκαταλέγεται μεταξύ των ρομαντικών «καταραμένων» κάθε αιώνα.
Ημ/νία δημοσίευσης: 31 Ιανουαρίου 2022
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη