Εις εαυτόν:

Πάλι καλά. Κατάφερα να σώσω έξι βιβλία από το, ακατανόητο σε μένα, βιβλιοθηκονομικό Γεωργιανό σύστημα ταξινόμησης που μου τα έκανε αόρατα. 

Βεβαίως, σχεδόν όλα ανήκουν στις πιο πρόσφατες αφίξεις, αυτές που πρόλαβα να τις κρύψω μακριά από τις συνεχείς προσπάθειες της οικιακής βοηθού να βάλει τάξη στο γραφείο μου. Τα υπόλοιπα, τα «ταχτοποιημένα», ας συνεχίσουν ανενόχλητα την κρυφή ζωή τους μέχρι την προσδοκώμενη Αποκάλυψη δηλ. μέχρι κάποια επόμενη «Στήλη Άλατος» που θα σημάνει και τη Δευτέρα Παρουσία τους. 

Για την ώρα, ας πάρω την καθιερωμένη συνέντευξη από τα ποιήματα των εν λόγω έξι ποιητικών συλλογών.

 
Κυριάκος Χαραλαμπίδης: Η νύχτα των κήπων, Ίκαρος

ΕΡ: Πώς προσλαμβάνει την τελετουργία της γραφής ο δημιουργός σας;
ΑΠ: …Χαίρομαι /που ιεροκρυφίως επιτελώ / εργόχειρο μιας θλίψης εκλεκτής.

ΕΡ: Τι έχει εννοήσει και σας γράφει για να μας κάνει κοινωνούς στην σκέψη του;
ΑΠ: …Αφρός είν’ η ζωή. Μ’ ένα τραγούδι / την συντηρείς, την αποχαιρετάς / την βρίσκεις και τη χάνεις.

ΕΡ: Τι επιδιώκει ν’ αποδείξει γράφοντάς σας;
ΑΠ: …Πώς από το μετάξι βγαίνει ο άνθρωπος / και γίνεται βομβύκιο, χρυσαλλίδα, μορφή που πάει πιο κάτω και πιο κάτω.

ΕΡ: Ποια είναι η αποστολή σας;
ΑΠ: …Όσο θολώνει ο ουρανός απ’ τ’ άνομα του κόσμου / τόσο κι εμείς του γιασεμιού, του ρόδου και του δυόσμου / θ’ αποζητούμε τη λαλιά. Γιατί κι αυτά ομιλούνε / για των ανθρώπων τα δεινά σ’ όσους μπορούν ν’ ακούνε.

ΕΡ: Ποια τα πολύτιμα υλικά σας;
ΑΠ: …Χρώμα και χρώμα, χρώματα και κύανος και ώχρα / ουσίες υλικών επιστροφής: / κιννάβαρι, χρυσόκολλα, ιός χαλκού και μίλτος…

Σχόλιο: Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, πάντα στοχοθέτης Υψηλής ποίησης, στη Νύχτα των Κήπων του συνεχίζει να καλλιεργεί σπάνια χλωρίδα, αναψυκτική του ανθρώπου, εδώδιμη - και  βαθιά ελληνική.

Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου: Ο θυρωρός των ημερών, Κέδρος

ΕΡ:  Όταν άρχισε να σας γράφει, τι είχε ανακαλύψει σχετικά με την Ποίηση η δημιουργός σας;
ΑΠ: …τρέφεται με τον συναισθηματισμό / όταν αυτοβιογραφείται / και διαστέλλεται καθώς η κόρη του ματιού / που κρυσταλλώνει τις εικόνες της.

ΕΡ: Τι σκέφτεται γενικά για την Ποίηση;
ΑΠ: …μια επανάσταση μου αναλογεί / κι αυτήν στα σύνορα των δύο Μυστικών / θα την τολμήσω. 

ΕΡ: Πώς ξεκίνησε;
ΑΠ: …και τότε αποφάσισα / ανάποδα στην αναπνοή να ταξιδέψω / κι είδα τα χειμωνιάτικα ορυκτά / στα διαστήματα των λέξεων να βλασταίνουν.

ΕΡ: Και πώς σας βλέπει ως έκφανση αυτού που η ίδια ονομάζει «συρραφή του παράδοξου»;
ΑΠ: …τα τάματα των ποιητών σκουριάζουν στα βιβλία.

 ΕΡ: Και τι πιστεύει γράφοντάς σας;
ΑΠ: …ότι το έγκλημα / θα αθωώσει για μια στιγμή τον δράστη του.

Σχόλιο: Η Αλεξάνδρα Ευτυχία Λουκίδου στον Θυρωρό των Ημερών, όγδοη ποιητική της συλλογή, συνεχίζει πανάξια, την συνεπή και συνετή πορεία της στα γράμματα.   

Βάλτερ Πούχνερ: Φωτεινή ύλη Οδός Πανός

ΕΡ: Τι έχει πάντα κατά νου ο δημιουργός σας όταν αρχίζει να σας γράφει; 
ΑΠ: …Κάτι θυμάσαι από την ποίηση* δεν ισχύουν κανόνες / αν η υπέρβαση χάσει τη βάση, τότε μετεωρίτες / και πεφταστέρια και πυροτεχνήματα / που κάνουν το σκότος ακόμα σκοτεινότερο.

ΕΡ: Πώς αντιμετωπίζει την περιπέτεια της γραφής;
ΑΠ: …ήπειρος ο λόγος στον ωκεανό του άρρητου / (…)  κι όμως: η υφαλοκρηπίδα του λεκτικού / σε υπερβατικά του βυθού φτάνει βάθη / επεκτείνεται ηχητικά στο ανεκλάλητο / ο στίχος αποσπά κομμάτια του ανείπωτου

ΕΡ: Ποια είναι η (όχι μοναδική) άποψή του για τον ποιητή;
ΑΠ: …ο ποιητής είναι / παθολογικός χαρτοπαίκτης / το φύλλο του από λέξεις / το κέρδος αισθητικό

ΕΡ: Ποια είναι τα (όχι μοναδικά) πιστεύω του για την Ποίηση;
ΑΠ:  …Δεν θέλει πολύ η ποίηση / κι όμως τα θέλει όλα / το σώμα σου, τον χρόνο σου / την προσοχή, τη μουσική σου 

ΕΡ: Πώς περιγράφει εδώ την διαδικασία της γραφής;
ΑΠ: …καυτά χύνουν μέταλλα οι ψυχές / στην έτοιμη φόρμα της γλώσσας / πυρακτώνονται μία μία οι λέξεις / και σμιλεύεται ο στίχος στη στιγμή / έτοιμος από πάντα. / Ρουκέτες που εκτινάσσονται οι ιδέες / σπαράγματα και φράσεις παρασέρνουν / πυροτεχνήματα καίνε τα χαρτιά.

Σχόλιο: Εικοστό πέμπτο ποιητικό βιβλίο (στα ελληνικά) του πολυσχιδούς, πολύπλαγκτου και πολυγραφότατου Βάλτερ Πούχνερ. Με ποιήματα – αποστάγματα της σοφίας του, καταγραφές ενσυναίσθησης προς τα ανθρώπινα, προς τα θαύματα και τα δεινά του κόσμου.
 

Τόλης Νικηφόρου: Σαν τον πυράκανθο Μανδραγόρας

ΕΡ: Πώς περιγράφει ο δημιουργός σας την δημιουργία της «ύλης» του πνεύματος της Ποίησης; 
ΑΠ: …αίμα από τα πιο βαθιά τραύματα / επέλεξε ο επουράνιος αλχημιστής / κάτι από το θάμβος των ονείρων / και σκόρπιες νότες μουσικής / (…) το αχ του έρωτα και του θανάτου // τα ανακάτεψε σ’ ένα βαθύ καζάνι / όπου κόχλαζαν οι λέξεις των θνητών / τι άλλο πρόσθεσε ποτέ δεν αποκάλυψε / μόνο ανέσυρε και απέθεσε στο τέλος / το πρώτο αυτό ποίημα ως εντολή / (…) ακολούθησαν γενιές και γενιές ποιητών / που ευλαβικά τηρούν την εντολή 

ΕΡ: Πώς περιγράφει τον ποιητή;
ΑΠ: …ο πυριφλεγής αρνείται / την αόρατη ημερομηνία λήξης // τη φύση του για ν’ αντέξει

ΕΡ: Μετά από τόσα βιβλία που έχει γράψει, πού καταλήγει;
ΑΠ: …δεν μου φτάνουν τα ποιήματα / και άλλες λέξεις μαγικές / στου κόσμου όλες τις γλώσσες  

ΕΡ: Τι πιστεύει πως πρέπει να πραγματώσει;
ΑΠ: …όπως ο μαραθωνοδρόμος / νικώντας τα χιλιόμετρα / αυξάνει τον ρυθμό του / λίγο πριν τερματίσει / έτσι κι ο ασπρομάλλης ποιητής / ξεπερνάει τη ματαιότητα / όσα έχει ζήσει στην πορεία του / και σαν μικρό παιδί / έκθαμβος πάλι ανακαλύπτει / τα θαύματα και την οδύνη // και γράφει, ολοένα γράφει / να είναι η μουσική των λέξεων / ο δρόμος προς την τελική γραμμή / της ποίησης και της ζωής

ΕΡ: Ποιος είναι ο στόχος του;
ΑΠ: …Ένα ποίημα / αρχέγονο και αδιάλλακτο / τελεσίδικα μαύρο

Σχόλιο: Το Σαν τον πυράκανθο είναι η τριακοστή συλλογή του Τόλη Νικηφόρου ο οποίος, από το 1966, συνεχίζει με εφηβική ζέση να παράγει  πάντα απλό, ειλικρινή και άμεσο ποιητικό λόγο.  

Βαγγέλης Αλεξόπουλος: Οδηγίες χρήσης ιπτάμενης ραπτομηχανής,
Οδός Πανός

ΕΡ: Τι έργο πιστεύει ο δημιουργός σας ότι επιτελεί η ποίηση; 
ΑΠ: …Πετάνε πέτρες / στα κλειστά παράθυρα / τα ποιήματα

ΕΡ: Τι πιστεύει για τα «κηδεμονικά φαντάσματα» των ποιητών;
ΑΠ: … Συμβαίνει με τα κινητά τηλέφωνα / Να καταχωρείς στις επαφές / Κάποιον/ Μετά αυτός να πεθαίνει / Αλλά να συνεχίζει να / Σε παίρνει τηλέφωνο

 ΕΡ: Πώς βλέπει τη διαδικασία της γραφής σας;
ΑΠ: …Φιλιέται με τον λύκο στο στόμα / και του τρώει τη γλώσσα / το ποίημα

ΕΡ: Ποια είναι η εικόνα που έχει για τους γράφοντες;
ΑΠ: …Ο ποιητής είναι εργάτης γης / Σκάβει το χώμα / Βαθιά το σκάβει / Τρεις η ώρα το πρωί / Σκουπίζει τον ιδρώτα / Ο λάκκος είναι έτοιμος / Μπαίνει μέσα και κοιμάται

ΕΡ: Ποια είναι η εικόνα που έχει (αλλά δεν δίνει) για τα ποιήματα;
ΑΠ: …τα αγαπημένα ποιήματα / είναι φτιαγμένα απλά, με λέξεις / όπως το δροσερό αεράκι / μετά την καλοκαιρινή βροχή (…)

Σχόλιο: Ο Βαγγέλης Αλεξόπουλος χρησιμοποιεί συχνά εφέ, λεκτικές ακροβασίες, λεκτικά πυροτεχνήματα για να κρύψει (από σεμνότητα και έπαρση) το σεβασμό και την αγάπη - αρετές με τις οποίες υπηρετεί την Ποίηση.