Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή»

Αθήνα, Εκδ. «Νεφέλη» 2007, σελ. 55.

 

 

 

Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

          Εκείνο που χαρακτηρίζει την ποίηση του Σαράκη – πέρα απ’ τα όποια εκφραστικά γυρίσματα -, είναι το πλουσιοπάροχο των στίχων, είναι το γεμάτο εικόνες και σκηνές, που δίνονται χωρίς την παραμικρή φειδώ. Έχοντας πολύ καλά βιώσει τη σύγχρονη ποίηση, έχοντας δηλαδή εισπράξει μεγάλο μέρος και από την ποίηση των παρελθόντων ετών, ο Σαράκης μετατρέπει το ασήμαντο σε σημαντικό, το πρόσφορο σε οικείο. Χαμηλόφωνος, ευγενής και πέρα από κάθε μεγαλομανία ο ποιητής δοκιμάζει ήχους και χρώματα, παίρνει τη θεματολογία του ακόμη κι απ’ την Ιστορία και γενικά ορμώμενος από το άτι που κρύβει μέσα του, γράφει με ηρεμία και σύνεση και προπάντων αποφεύγοντας την περιττολογία. «Η τελετή» αναφέρεται σε όσους, για κάποιους λόγους, τράβηξαν την κουρτίνα, προκειμένου εμείς ως αναγνώστες αφενός να δούμε το μέσα, αφετέρου με τα πολύστιχα ποιήματά του να μην μείνει ούτε μία αδιάβαστη σελίδα.

          Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως όσο ο τόνος των ποιημάτων του Σαράκη ανεβαίνει κλίμακα τόσο ξεχωρίζει το αχρείαστο από το χρηστικό· ξέρει να γράφει λοιπόν, όπως άλλοι που τολμούν όχι απλώς να συγκινήσουν αλλά παράλληλα να δώσουν έναυσμα για προβληματισμό, αισθητική με μια γόνιμη χροιά. «Η τελετή» μπορεί να συγκριθεί με ότι μεγάλο έγινε στην ποίηση μεταπολεμικά μέχρι τις μέρες μας, χωρίς να φοβηθεί στο ελάχιστο. Ο δε Σαράκης μπορεί να κερδίσει το στοίχημα που έβαλε με τόσο κόπο, χωρίς να φανεί πρόχειρος ή μέτριος, παρά τα ίσως υπερβολικά μεγάλα ποιήματά του, στα οποία ενυπάρχει και πεζός λόγος.

          Η ποίηση του Σαράκη όπως και να ειδωθεί – δηλαδή ψυχολογικά ή εγκεφαλικά -, έχει το ίδιο χάρισμα, συγκινεί το ίδιο το χρήστη, κερδίζει ότι επιζητά από το μεγαλοφυές ή το τέλειο, μέσα στη δημιουργία του έργου και γενικώς έχει το χρώμα της ολοκληρωμένης ποίησης. Προσωπικά πιστεύω πως μέσα στην «Τελετή» κρύβεται ότι πολυτιμότερο ο ποιητής διαθέτει, σκοπεύοντας στην τέρψη των αναγνωστών και τη δική του πληρότητα.

Ο Χρίστος Παπαγεωργίου είναι ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας.