ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΒΑΡΑΣ
Εμπειρίκος Γκόρπας Καρυωτάκης
Άγρα 2012
Ο Φελίνι έλεγε πως τα καλύτερα τοπία είναι αυτά που φτιάχνει από πλαστελίνη, πράγμα που παραπέμπει στο "Τα καλύτερα ταξίδια είναι εκείνα που γίνονται από το παράθυρο». Κι εμείς οι αναγνώστες του παρόντος βιβλίου μπαίνουμε από το παράθυρο στα άρρητα των ποιητών.
Ο τόμος Της μη συμμορφώσεως άγιοι, στίχος –τίτλος του Εμπειρίκου, που συντέθηκε για να περιλάβει όλους εκείνους τους αγίους της ποίησής μας, αλλά με την παραβατική αγιοσύνη, είναι τόσο εύστοχος και συγχρόνως τόσο ευρηματικός. Δεν ξέρω αν άλλος τέτοιος ισοδύναμος υπάρχει, πέραν του «Εάν είσαι αυτός που αλήθεια ζει και ζει εναντίον
Των περιττών πραγμάτων και ημερών Ο αριστερός Ιησούς ω τότε θα με καταλάβεις»[1] του Οδυσσέα Ελύτη.
Εμπνευσμένες μελέτες, πλούσιες και ενδιαφέρουσες αναφορές, λογικές αλλά και συναισθηματικές αποτιμήσεις των πραγμάτων, απαστράπτουσα κριτική γλώσσα, περιβεβλημένη το ένδυμα της ποίησης. Ο Κουβαράς δεν είναι κριτικός κριτικός αλλά ποιητής κριτικός και ως εκ τούτου έχει την ακοή εξασκημένη, «τρισδιάστατη» λέει ο Ελύτης για την ακοή του Παπαδιαμάντη, πολυδιάστατη λέμε εμείς για την ακοή του Κουβαρά, ο οποίος ακούει όλους του κραδασμούς, κοινωνικούς, πνευματικούς, ψυχικούς όλων των ποιητών και όχι μόνον εκείνων που αναλαμβάνει να παρουσιάσει. Και το μέγα προσόν είναι ότι δεν παρουσιάζει ψυχρά, επιστημονικά, δεν βάζει το ποίημα ή τον ποιητή πάνω στο ανατομικό τραπέζι, αλλά του ανοίγει τα φύλλα της καρδιάς, τρυφερά, απαλά, στήνοντας το αφτί του στον κάθε ήχο που κάνει η λέξη τρίζοντας, ανοίγοντας.
Έχω το μέγα προνόμιο να έχω παρακολουθήσει την προσωπική του δημιουργία και να έχω σχολιάσει και τα πεζά του ( Επί πτερύγων βιβλίων, π.χ.) που το ίδιο και τότε παρατήρησα. Είναι ωραίο πράγμα το ανοιχτό μυαλό, αλλά δεν ξέρω, ίσως είναι ωραιότερη η ανοιχτή καρδιά. Εκείνη που δεν μορφάζει ή δεν απορρίπτει, όταν κάποιος αλλιώς αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Ο Κουβαράς έχει τον καλό λόγο έτοιμο και πρόθυμο επειδή πηγάζει από την καλή πρόθεση. Επειδή μπαίνει στη θέση του γράφοντος από τη θέση του κρίνοντος. Και αυτό είναι ένθεν και ένθεν τιμή. Τιμή για κείνον και για τους παρουσιαζόμενους. Και βέβαια δεν μας έχει καμιά ανάγκη ο Εμπειρίκος, ο Γκόρπας και ο Καρυωτάκης, αλλά η τιμή εξοστρακίζεται σε μας που έχουμε ανάγκη την ευαισθησία της ματιάς του, την οξύνοια της παρατήρησής του, την ευστοχία του σχολίου του, την ενθουσιασμένη και ενθουσιαστική του διάθεση απέναντι στο κείμενο ή στον ποιητή.
Ο Κουβαράς επιχειρεί βαθιές βουτιές στα κείμενα και σε άλλα παράπλευρα, διασταυρώνει τις απόψεις. Κι επειδή δεν του αρκούν οι λέξεις έτσι όπως τρέχουν στον καθημερινό λόγο, ποιητής ων, κι εδώ είναι το προβάδισμά του, επιλέγει το λεξιλόγιο εκείνο με το οποίο θα στήσει πιο πιστά και πιο αδρά, πιο εντυπωσιακά και πιο δημιουργικά τη μελέτη του, συμβαδίζοντας ή συμπετώντας στο ρυθμό του ποιητή που παρουσιάζει. Ala maniérede … λέει ο ίδιος.
Έχει την ικανότητα να ξεσκεπάζει τα αθέατα, βάζει χέρι στις πτυχές της θεάς, κι ας λέει ο Ελύτης ότι αυτό δεν γίνεται ατιμωρητί, και κάνει σαφές στον αναγνώστη του το ζητούμενο. Γιατί ο Κουβαράς είναι καθηγητής σε σχολείο. Και η ιδιότητα αυτή, και ας με συγχωρήσουν όσοι δεν τα πάνε καλά με τους φιλολόγους, απαιτεί να μιλάει και να γίνεται κατανοητός. Ένα κείμενο ερμηνείας δεν μπορεί να είναι πιο σκοτεινό από το ποίημα. Ωστόσο συχνά συμβαίνει αυτό, και επιτρέψτε μου, είναι ελάττωμα. Ο Κουβαράς, επειδή είναι φιλόλογος και ποιητής και σχολιαστής και ελεύθερο πνεύμα και ψυχή, μιλάει καθαρά έξω από τα δόντια και μέσα από την καρδιά του. Γίνεται για τον αναγνώστη ο «ραβδοσκόπος» του, που έλεγε ο Σεφέρης, ή ακολουθώντας τη συμβουλή του (του Σεφέρη) προσπαθεί να μορφώσει ένα κοινό «καλής πίστης», με «συναισθηματική δεκτικότητα»[2], είναι αυτός που μας δανείζει την ευαισθησία του ή είναι αυτός που οφείλει «να ολοκληρώνει μια ορισμένη ευαισθησία»[3].
Επομένως, το μεγαλύτερο προσόν του σχολιαστή – ερμηνευτή - μελετητή είναι να κάνει τον αναγνώστη του να αισθανθεί «τον πόνο του ανθρώπου και των πραμάτων» που έλεγε και ο Καρυωτάκης και όχι να τον εντυπωσιάσει με τα αφηρημένα πτερόεντα, δυσνόητα, κουλτουριάρικα λόγια, που τον αφήνουν έξω του νυμφώνος. Ο Κουβαράς ανοίγει τις πύλες, φορώντας το ιερατικό ένδυμα, προσεγγίζοντας το λεκτικό ιδίωμα και ύφος, αγωνιζόμενος να μην στερήσει με την κριτική του ούτε μια κεραία από το κείμενο του ποιητή. Γίνεται ο καλύτερος προωθητής, σύμμαχος, συνένοχος του ποιητή, κήρυξ της ποιητικής του ανδρείας.
Ο συγκεκριμένος τόμος - Της μη συμμορφώσεως Άγιοι – περιλαμβάνει: «Προλόγισμα» και μελέτες για τρεις. «Ανδρέας Εμπειρίκος», «Θωμάς Γκόρπας», «Κώστας Καρυωτάκης». Και όχι μία αλλά περισσότερες. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε κανείς να επιλέξει για να δώσει δείγμα γραφής, αφού όλα είναι δείγμα. Ας είναι. «Καλησπερίζω κι εγώ απόψε την απέραντη μειοψηφία, το άλας που εξορκίζει την απουσία των άλλων». Μιλάει στο κοινό και στους «Εμπειρικογνώμονες» και λέει πως ο Εμπειρίκος ήταν «Αίγαγρος εν υαλοπωλείω», «Μέγας Δραγουμάνος της Γλώσσας», «υπέρμαχος Οιστρηλάτης», «Η ποίηση του …είναι λόγος εν στύσει και γλώσσα εν μέθη», τα ποιήματα είναι «αγαπογραφήματα σπονδυλωτά που επωάσθησαν και σχηματίσθηκαν στάγδην», «συνεορτάζουν διοσκουρίζοντας» (έτος Εμπειρίκου και Σικελιανού).
Για τον Γκόρπα: «Το να προσπαθήσεις να μιλήσεις για τον ποιητή Γκόρπα σε 40 λεπτά, τόσο μου όρισαν οι άνθρωποι της κλεψύδρας», «Κουφάλα Ελλάδα τιτλοφορεί- πενθοφορεί…» και «μπανιστιρτζού για να καλυφθούν και οι τρέχουσες τηλεοπτικές ανάγκες του μεγάλου κοινού», η «ατέρμονη πνευματική λαμπαδηφορία», ο Γκόρπας «ένας της τριανδρίας των μειζόνων λιμνοθρεμένων λυρικών», ο «Θωμάς είναι σαν τον θυμωμένο Αχελώο», «το δικό του Μεσολόγγι δεν έχει έξοδο, διέξοδο», «ανατροπέας εξ ιδιοσυγκρασίας, αντιδιανοούμενος εκ πεποιθήσεως, αντιεξουσιαστής από κούνια», «τηρώντας στάση αντιστασιακής ορθοστασίας». Ο Γκόρπας «απεδήμησε παρά δήμον ονείρων Πρωταπριλιά (1-4-2003). Ναι είναι ψέμα ότι πεθαίνουν οι ποιητές. Απλά αποσύρονται είτε θλίψεως και πλήθους γωνία, αόρατοι ακροβολιστές και εξοστρακιστές της μοναξιάς μας».
Και ο Καρυωτάκης. Της μη συμμορφώσεως άγιος και αυτός, «παραμένει υπόγεια παρών παρά πάσαν απόπειραν ανανέωσης των ποιητικών μας πραγμάτων», «δραστικά παρών , καθότι φτάνει ‘από εκατό δρόμους’… δραματικά επίκαιρος όσο ο δημόσιος βίος χρήζει ‘Ανάγκης Χρηστότητος’» και « όσο εκκρεμεί το αίτημα ‘Καθάρσεώς’ του». «Το έργο του είναι κάτοπτρο εποχής», ο ίδιος είναι «πρωτοποριακός», «‘ξεχαρβάλωσε’ τόσο την παράδοση για να ανακαλύψει νέους ήχους ‘παράφωνους’», είναι «ο πολιτικότερος ποιητής μας μετά τον Κάλβο» και «ίσως ο πιο ‘αποκριτικός’ ποιητής μας μετά τον Καβάφη και τον Κάλβο». Και άλλα.
Τα κείμενα του Κουβαρά διαβάζονται και ερήμην των ποιητών. Και για να ξαναγυρίσουμε στον άξιο φιλόλογο, κόντρα σε όλους τους μεμψιμοιρώντας το μάθημα, ας πούμε γεγωνυία τη φωνή, ότι κατάφερε τους μαθητές του να γράψουν «μπαλάντα στους μαθητές άδοξοι που ’ναι» σε ύφος Καρυωτακικό (όπως έγραψε ο Καρυωτάκης σε ύφος καλβικό). «Όλοι τους είναι Βριλησσιόπαιδες». Της μη συμμορφώσεως Βριλησσιόπαις και ο Κουβαράς.
Ανθούλα Δανιήλ
[1] Ο μικρός ναυτίλος, «Και με φως και με θάνατον, 15», σελ. 93.
[2] Δοκιμές,»Διάλογος πάνω στην Ποίηση» Α´, τόμ. σελ. 83.
[3] Ό. π. «Μονόλογος πάνω στην ποίηση» σελ. 131.
Ημ/νία δημοσίευσης: 19 Απριλίου 2013
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη