Εκτύπωση του άρθρου

Το Φθινοπωρινό Φεστιβάλ Ποίησης του SMEDEREVO

 

http://www.smederevskapesnickajesen.org.rs/spj4000e.htm

 

 

Η πόλη Smederevo, η οποία είναι πολύ σημαντικό λιμάνι στη διαδρομή του Δούναβη για τη Ρουμανία, βρίσκεται 45 χιλιόμετρα ανατολικά του Βελιγραδίου. Το 1427 ο Δεσπότης Djuradj Brankovic είχε ορίσει το Smederevo πρωτεύουσα της Σερβίας και για να προστατέψει την πόλη έχτισε ένα από τα μεγαλύτερα τείχη στα Βαλκάνια. Το τείχος αυτό διατηρείται έως σήμερα σε σχετικά καλή κατάσταση.

Στο Smederevo κάθε χρόνο τον Οκτώβριο πραγματοποιείται το Φθινοπωρινό Φεστιβάλ Ποίησης που φέτος γιόρτασε τα 40α γενέθλιά του. Καλεσμένοι στο 40ο Φεστιβάλ ήταν 34 ποιητές από τις χώρες Σερβία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Τσεχία, Βουλγαρία, Χιλή, Η.Π.Α., Ρωσία, Μαυροβούνιο, Πολωνία, Βοσνία Ερζεγοβίνη και Ελλάδα. Ανάμεσά τους ο ποιητής Dragan Dragojlovic, ο οποίος αυτή την περίοδο είναι πρόεδρος της Εταιρείας Σέρβων Συγγραφέων. Στο Φεστιβάλ είχαν προσκληθεί επίσης η διευθύντρια του Φεστιβάλ Μεσογειακής Ποίησης της Lodeve (Ν. Γαλλία) Maite Vales και η Γαλλίδα mezzo soprano Rula Safar.

Το Φεστιβάλ διοργανώνεται υπό την αιγίδα των Υπουργείων Πολιτισμού, Παιδείας και Σερβικής Διασποράς, καθώς και του Δήμου του Smederevo. Μεγάλος Χορηγός του φετινού Φεστιβάλ ήταν η τράπεζα Credit Bank Kragujevac. Διευθυντής του Φεστιβάλ είναι ο ποιητής Goran Djordjevic. Το Φεστιβάλ κάλυψε όλα τα έξοδα διαμονής των προσκεκλημένων για 4 ημέρες, την τουριστική περιήγησή τους, τη μετάφραση των ποιημάτων τους και την έκδοση δίγλωσσων ποιητικών ανθολογιών .

Το πρώτο βράδυ στο αμφιθέατρο του Πνeυματικού Κέντρου του Smederevo η διευθύντρια του Φεστιβάλ Μεσογειακής Ποίησης της Lodeve, Maite Vales, παρουσίασε το φεστιβάλ της γαλλικής πόλης και μίλησε γι’ αυτή τη μεγάλη και εντυπωσιακή ετήσια ποιητική συγκέντρωση στη νότια Γαλλία, οι ποιητές Philippe Delaveau (Γαλλία), Becir Vukovic (Μαυροβούνιο), Stevka Kozic-Preradovic (Βοσνία-Ερζεγοβίνη), Danica Vukicevic (Σερβία) Kolja Micevic (Σερβία) και Ιωσήφ Βεντούρας (Ελλάδα) διάβασαν ποιήματά τους και ακολούθησε η ανάγνωση της μετάφρασης των ποιημάτων στα Σερβικά. Το Φεστιβάλ συνεχίστηκε με μουσικά δρώμενα και ανάγνωση ποιημάτων από όλους τους ποιητές στο κοινό της πόλης, στους μαθητές του κεντρικού Λυκείου της Πόλης και στο Ίδρυμα παραπληγικών. Το Φεστιβάλ έχει θεσμοθετήσει τη βράβευση ενός αλλοδαπού ποιητή και διαγωνισμό ποίησης στα δημοτικά σχολεία.

Το Φεστιβάλ προβλήθηκε από τη σερβική τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μια χώρα μικρότερη και φτωχότερη από την Ελλάδα, η οποία μάλιστα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της από τον πρόσφατο πόλεμο, είναι σε θέση να διοργανώνει κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία αυτή την εκδήλωση.

Συγχαρητήρια Goran, συγχαρητήρια Smederevo!

Ιωσήφ Bεντούρας.


LODEVE   18 έως 26 Ιουλίου 2009

93 ποιητές από Αλβανία, Αλγερία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέϊν, Βοσνία -Ερζεγοβίνη, Κύπρο, Κροατία, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτο, Ισπανία, Γαλλία, Γαλλία (Οξιτανία), Ελλάδα, Ιράν, Ιράκ, Ισραήλ, Ιταλία, Ιορδανία, Λίβανο, Λιβύη, Σκόπια, Μάλτα, Μαρόκο, Μαυροβούνιο, Ομάν, Παλαιστίνη, Πορτογαλία, Σερβία, Συρία, Τυνησία και Τουρκία, ένωσαν τις ποιητικές τους φωνές σε ένα μοναδικό στο είδος του φεστιβάλ ποίησης από τα μεγαλύτερα αν όχι το μεγαλύτερο στο είδος του στην Ευρώπη. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν άλλοι 11 ποιητές οι οποίοι εργάστηκαν σαν παρουσιαστές και μεταφραστές των προσκεκλημένων στο φεστιβάλ.
 
Οκτώ ημέρες  διήρκεσε αυτή η γιορτή της ποίησης στους δρόμους, στις πλατείες στους κήπους, στις  όχθες του ποταμού, και στα καφέ της πολύ μικρής πόλης Lodeve. H Lodeve  βρίσκεται 60 περίπου χιλιόμετρα βορείως του Montpellier  στην Οξιτανία  (την ιστορική αυτή περιοχή της Νότιας Γαλλίας όπου μιλήθηκε και μιλιέται ακόμη η γλώσσα του Οκ και στην οποία τον 12ο αιώνα ήκμασε η λυρική ποίηση του  ιδεόπλαστου έρωτα- η ποίηση των τροβαδούρων δηλαδή στην οποία τόσα οφείλει η ποίηση της Δυτικής Ευρώπης).
 
 Όλοι οι ποιητές είχαν καθημερινή εμφάνιση σε διαφορετικά σημεία της πόλης άλλοτε με ατομική παρουσία, άλλοτε  σε εθνική εμφάνιση και άλλοτε σε συνδυασμό με ποιητές άλλων χωρών. Η ανάγνωση ποίησης με τους ακροατές να κάθονται σε επιπλέουσες πολυθρόνες στα νερά του ποταμού ή να είναι ξαπλωμένοι σε κούνιες ή με τα πόδια μες στο νερό είναι μερικές από τις πρωτοτυπίες του φεστιβάλ που θέλει να δείξει ότι η ποίηση είναι παντού και μας τριγυρίζει σε όλες τις φάσεις της καθημερινότητάς μας.  Από τις 10 το πρωί έως τα μεσάνυχτα ο λόγος, η μουσική, οι συναυλίες και οι αυτοσχεδιασμοί δημιουργούσαν καθημερινά μια μοναδική ατμόσφαιρα που είναι δύσκολο να περιγραφεί.  

Υπενθυμίζω ότι για το φεστιβάλ οι επισκέπτες του Poeticanet είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από την αναφορά και τις φωτογραφίες που μας είχε στείλει η Παυλίνα Παμπούδη  η οποία είχε συμμετάσχει σ’ αυτό  μαζί με τον Δημοσθένη Αγραφιώτη πριν δύο χρόνια.

Από την Ελλάδα εφέτος είχαν προσκληθεί οι Κλεοπάτρα Λυμπέρη και εγώ. Τα ποιήματα μας είχαν μεταφραστεί από την ποιήτρια  Marianne Catzaras ( Η Marianne γεννημένη στην Τυνησία από Έλληνες γονείς είναι ποιήτρια και διδάσκει λογοτεχνία στο Γαλλικό  Πολιτιστικό Κέντρο της Τυνησίας).

Η Κλεοπάτρα Λυμπέρη έλαβε  ενθουσιώδεις κριτικές από τους ακροατές της, φωτογραφία της δημοσιεύτηκε στο free-press της περιοχής  και είχαμε και οι δύο προτάσεις για τη μετάφραση και έκδοση της ποίησης μας σε Γαλλικά περιοδικά. Ο υπογράφων είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει σε συνέντευξη μίας ώρας  το νέο του ποιητικό βιβλίο Κυκλώνιο το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα από τις  Εκδόσεις Μελάνι, να δώσει μαζί με δύο Παλαιστίνιους ποιητές μία ραδιοφωνική συνέντευξη και να παρουσιαστεί στη στήλη «Ο ποιητής της ημέρας» στην  εφημερίδα “Midi Libre”  του Montpellier 

Το τέλος του Φεστιβάλ  βρήκε όλους τους προσκεκλημένους  να έχουν ανάμεικτα  αισθήματα.  Ήμασταν όλοι  γοητευμένοι και συγχρόνως λυπημένοι γιατί είχε φτάσει η ώρα του αποχωρισμού. Φύγαμε αφού λάβαμε σαν τελευταίο δώρο μία ανθολογία με ποιήματα όλων μας και την υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούμε κάποτε πάλι μαζί. Έτσι χαιρετήσαμε την Ledia Dushi από την Αλβανία, τον Ali Meghazi από την Αλγερία, την Fatima Al Tatoon από το Μπαχρέϊν, τον Κλείτο Ιωαννίδη και την Ελένη Κεφάλα από την Κύπρο, τους Philippe Delaveau, Julien Blaine, Pierre Joris, Bruno Ducey και Pierre Soletti από τη Γαλλία, την Amira Hess και την Tsvia Livinsky από το Ισραήλ, τον Youssef Bazzi από το Λίβανο, τον Joe Friggieri από τη Μάλτα, τον Saleh Al-Amri από το Ομάν, τον Nasser Jamil Shaath από τη Γάζα-Παλαιστίνη, τον Goran Djordjevic από τη Σερβία τον Hussain Alchaikh από τη Συρία κ.α.

Σημειώνω ότι το φεστιβάλ κάλυψε όλες τις δαπάνες ταξιδιού και παραμονής των προσκεκλημένων ποιητών για το διάστημα των οκτώ ημερών και επίσης κατέβαλε μία συμβολική αμοιβή στον καθένα μας 310 Ευρώ. 

Θα κλείσω με μια πικρή διαπίστωση: Είναι λυπηρό που στην Ελλάδα του Σολωμού, του Καβάφη και των δύο Νόμπελ δεν υπάρχει ένας ανάλογος θεσμός. Είναι καιρός το Υπουργείο Πολιτισμού να  μεριμνήσει γι αυτό, όταν πολύ μικρότερες και φτωχότερες χώρες από τη δική μας όπως τα γειτονικά μας Σκόπια, έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να διοργανώνουν μεγάλες διεθνείς ποιητικές συναντήσεις.

Ιωσήφ Βεντούρας

   Μια καθυστερημένη καταγραφή εντυπώσεων από το Φεστιβάλ Ποίησης των Λαών της Μεσογείου στο Lodeve της Νότιας Γαλλίας  21-30 Ιουλίου 2007 Γράφει η ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ 

 
 

 

 

Eντυπωσιακό! (και, πιστεύω, όχι μόνο για μένα, που είμαι μάλλον ασυνήθιστη σε φεστιβάλ και φιέστες.) Δέκα μέρες γεμάτες ποίηση, μουσική, καθώς και λιγότερο άϋλες και ασώματες τέχνες, σε όμορφο τοπίο και χαριτωμένους χώρους, και σε χαλαρή ατμόσφαιρα ψυχαγωγίας (με την ετυμολογική σημασία της λέξης).  

Η Λοντέβ, αυτό το μάλλον παντελώς άγνωστο χωριό της Νότιας Γαλλίας ήταν κάποτε, λέει, σημαντικός σταθμός για τους προσκυνητές που όδευαν, κατά τους μέσους χρόνους, προς κάποιο Ιάκωβο άγιο στην Ισπανία. Είχε ανθούσες βιοτεχνίες που έφτιαχναν λευκά είδη, γάντια (!) και χαλιά. Μετά όμως ξέπεσε. 

 

 Τότε, ήρθαν οι "Αρκί" (Αλγερίνοι, Τυνήσιοι, Μαροκινοί, κ.ά.), καθώς και οι β´και γ´γενιές των Γάλλων αποίκων στις χώρες των προαναφερθέντων (οι επονομασθείσες περιφρονητικά μάλλον γενιές των "μαυροπόδαρων" (Πες Νουάρ) και ανανεώθηκε ο πληθυσμός και η διάθεσή του έγινε πολύχρωμη. Οπότε, όταν πριν 10 χρόνια, ένας εμπνευσμένος δήμαρχος και μια εμπνευσμένη Maithe Valles-Bled εγκαθίδρυσαν το θεσμό αυτού του Φεστιβάλ Ποίησης των χωρών της Μεσογείου, στο οποίο μετέχουν οι κάτοικοι όλης της περιοχής (8.000 περίπου της Λοντέβ +35.000 περίπου των περιχώρων - όλοι λάτρεις της ποίησης (!)), φιλοξενώντας 100 περίπου ποιητές και πολλαπλάσια μουσικά και καλλιτεχνικά συγκροτήματα, ο τόπος απέκτησε ξαφνικά ζωντάνια καθώς και μια νέα μορφή εναλλακτικού τουρισμού. Το τοπίο είναι φοβερά οικείο: Κυπαρίσσια, πλατάνια, πικροδάφνες, λιθόστρωτα καντούνια (!). Όμως, τα πιο πρόσφατα κτίσματα του χωριού θα πρέπει να είναι του 19ου αιώνα - εκεί δεν τους διακατέχει πανικός δόμησης και αναδόμησης... Κατέλυσα σ' ένα πρώην μπορντέλο, ονόματι Rosarie, μια αρχαία πανσιόν πνιγμένη στις γλυσίνιες, στις τριανταφυλλιές και στα μπλε χωνάκια. Η χαρούμενη διευθύντριά της, η Κριστιν, με τα πολλά κοτσιδάκια στο κεφάλι με οδήγησε στο δωμάτιο νούμερο 8, ένα δωμάτιο με θέα προς την εντυπωσιακή καθεδράλα και την πρώην κατοικία του επισκόπου, καθώς και προς ένα μεσαιωνικό, υπέροχο λόφο και τα κτίρια της χωροφυλακής. Το κρεβάτι μου, που κάποτε θα είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες, ήταν στολισμένο με μαξιλάρια που είχαν πάνω τους κεντημένα μη με λησμόνει... Η δεξίωση της υποδοχής της πρώτης μέρας - ή μάλλον νύχτας - έγινε στη μεγάλη πλατεία της καθεδράλας και ο συνωστισμός ήταν απερίγραπτος. Στα εκατοντάδες τραπεζοκαθίσματα, ποιητές και κοινοί θνητοί έτρωγαν, από το δίσκο του ο καθένας, διάφορα περίεργα εδέσματα τα οποία προμηθευόμαστε από τρεις υπαίθριες βορειοαφρικανικές κουζινες και τα οποία, οι μεν κοινοί θνητοί πλήρωναν, οι δε ποιητές παίρναμε δωρεάν με κουπόνια σίτισης (που μας κάλυπταν και για όλες τις επόμενες μέρες). 

 

 

Η εκδήλωση που ακολούθησε και κράτησε πάνω από τρεις ώρες εξελίχτηκε ως εξής: Ο καθένας από τους 100 ποιητές - οι οποίοι εναλλάσσονταν με σαφώς λιγότερους μουσικούς -, εκεί που καθόταν και χώνευε αμέριμνος, φωτιζόταν ξαφνικά από τους προβολείς, του βάζαν ένα μικρόφωνο στο χέρι και τον ανάγκαζαν να πει το ποίημα του. Ακολουθούσε ακαριαία ο μεταφραστής - συνήθως γονατιστός μπροστά στην καρέκλα του ποιητή! Στο τραπέζι μου ήταν η Noni Benegas, ισπανίδα, γεννημένη στο Μπουένος Άϊρες, ο Sargon Boulous από το Ιράκ, η Nicole και ο Georges Drano, ιθαγενείς Γάλλοι, ο Abdul Fatah Elbishty από τη Λιβύη και ένα δυο άλλοι αραβόφωνοι που μου διέφυγαν κι εξακολουθούν να μου διαφεύγουν.

Μετά την overdose αυτή ποιητική βραδιά, διαλυθήκαμε ησύχως κι εγώ γύρισα στο μπορντέλο μαζί με την Catherine Fahri από την Αίγυπτο, τη μεταφράστρια των αραβόφωνων με την οποία θα μοιραζόμουν το μπάνιο μου και τις εντυπώσεις μου.
Την άλλη μέρα, αφού χάθηκα ευχάριστα και περιπλανήθηκα σε διάφορα δρομάκια, κατάφερα να φτάσω στον τόπο της πρώτης μου εμφάνισης: ήταν μια πλατεία, όπου, κάτω από βαθύσκια πλατάνια, ο δήμος είχε στήσει καμιά πενηνταριά αιώρες! Το κοινό μου ξάπλωσε κι εγώ μαζί με την ηθοποιό που διάβαζε τις γαλλικές μεταφράσεις των ποιημάτων, συνοδεία φλάουτου, βιολοντσέλλου και κρουστών - ένα εξαιρετικό νεαρό συγκρότημα -, ανεβήκαμε στο βάθρο και προσπαθήσαμε να το αποκοιμήσουμε...
Πραγματικά, ήταν πάρα πολύ όμορφο! Η δεύτερη κατά σειρά τόσο πετυχημένη (από τις 9 συνολικά) εμφανίσεις μου ήταν στις όχθες του Solude, ενός μικρού ποταμού (από τους δυο που διασχίζουν το χωριό), όπου διάβασα μαζί με τον ισραηλινό Ronny Someck. Η πρωτοτυπία εκεί ήταν και πάλι υπέρ του κοινού: Τα καρεκλάκια ήταν τοποθετημένα μέσα στο νερό και οι ακροατές παρακολουθούσαν δροσίζοντας τα πόδια τους!
Χμ... Έχω μια τάση να φλυαρήσω απέραντα - ας επανέλθω στην τάξη: ας πω ακόμα μόνο ότι αυτές οι δέκα μέρες ήταν γεμάτες, και μεταφορικά και κυριολεκτικά - από τις 10.30 το πρωί ως τα μεσάνυχτα, υπήρχαν παντού εκδηλώσεις: σε πλατείες, σε αυλές, σε αγροκτήματα, στα ποτάμια... Και τη νύχτα, εξαιρετικά ρεσιτάλ, συναυλίες, παραστάσεις (άκουσα τη Λιβανέζα Roula Safar, την Μαροκινή  Sapho, είδα το πολυθέαμα του σκηνοθέτη Tony Gatlif με τους τσιγγάνους του και πολλά άλλα...) 
Κι ας πω, τέλος, ότι γνώρισα μερικούς πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και οπωσδήποτε θα τους ξαναβρώ...Τη Σερβοκροάτισσα Stanislava Gabrilovic την Αιγύπτια Hoda Hussein τον Αλβανό Arian Leka... Αναφέρω και τη Φροσούλα Κολοσιάτου, την Κύπρια ποιήτρια  και τη Marian - ελληνοτυνήσια ποιήτρια και φωτογράφο. Και βέβαια, τον Δημοσθένη Αγραφιώτη, τον Έλληνα performer, χάρη στον οποίο μου έγινε η πρόσκληση στο Φεστιβάλ και είχα αυτή την εξαιρετική εμπειρία.
 
Παυλίνα Παμπούδη                

 

 

 

 

 

 

 

PECS - 2010

Στην πόλη Πετς (Pecs) της Ουγγαρίας θα βρίσκεται τον Αύγουστο ο Χρήστος Χρυσόπουλος. προσκεκλημένος του προγράμματος Writers in Residence που οργανώνει η πόλη του Πετς εν όψει της αναγόρευσής της σε πολιτιστική πρωτεύουσα το 2010. Στο πρόγραμμα έχουν ως τώρα φιλοξενηθεί συγγραφείς από δεκαπέντε χώρες (δείτε εδώ) και ως το τέλος του χρόνου θα εκπροσωπηθούν όσες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή εκτός αυτής, είχαν στο παρελθόν αναδείξει κάποια πόλη ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Οι συγγραφείς ζουν για έναν μήνα στο Πετς, με την υποχρέωση να γράψουν ένα "λογοτεχνικό ημερολόγιο παραμονής". Ακολούθως τα συγκεντρωμένα κείμενα θα μεταφραστούν στα Ουγγρικά και θα εκδοθούν σε έναν συλλογικό τόμο, ο οποίος θα παρουσαστεί στο 2010 στα πλαίσια εκδηλώσεων του προγράμματος PECS2010.    

Το σιντριβάνι Zsolnay και στο βάθος το τζαμί, κατάλοιπο της Οθωμανικής περιόδου, στο Pecs. (φωτ. Χ. Χρυσόπουλος, Αυγ. 2009)

 

 

 


 

 

 Από τη συγκέντρωση του poeticanet στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Αρμός  Παυλίνα Παμπούδη, Ιωσήφ Βεντούρας, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ. 

  JEROME JEROME ROTHENBERG

Την Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2008  στον 8ο όροφο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, το Poeticanet είχε τη χαρά να υποδεχτεί τον διακεκριμένο ποιητή και ανθολόγο Jerome Rothenberg. Τον διάσημο ποιητή παρουσίασαν οι Δημοσθένης Αγραφιώτης και Ιωσήφ Βεντούρας. Ποιήματά του διάβασαν η ποιήτρια & καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, Λιάνα Σακελλίου και η ποιήτρια, Μάρω Παπαδημητρίου. Συμμετείχε το κουαρτέτο τζαζ του Τηλέμαχου Μούσα.

Στη φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά: Diana Rothenberg,Ιωσήφ Βεντούρας, Jerome Rothenberg, Μάρω Παπαδημητρίου, Λίανα Σακελλίου, Δημοσθένης Αγραφιώτης, Βασίλης Σταυρόπουλος.

Μπορείτε να δείτε σκηνές από την εκδήλωση στις ακόλουθες διευθύνσεις:

http://www.youtube.com/watch?v=jD9HqNQpLGI&feature=related

και

http://www.youtube.com/watch?v=eCgnpooXhjs&feature=related

 

______________________________________________________________________________________

Ovidius poeta in terra Pliroforica exulat

του Νίκου Λιονάκη (Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Αυγή) 

Εκείνοι που βλέπουν την ποίηση με τον "παραδοσιακό" τρόπο είναι "τσαπλινικοί", όπως θα τους χαρακτήριζε ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, αφού αντιμετωπίζουν την τέχνη, την ποιητική εν προκειμένω, με τον ίδιο τρόπο που ο Τσάπλιν έκανε με τον βωβό κινηματογράφο, δηλαδή με την άρνησή του να εισαγάγει φωνή στην εικόνα ώστε να μην κλέψει από το καθαρό αισθητικό αποτέλεσμά της. Ο κινηματογράφος όμως από σκέτο "οπτικό" έγινε οπτικοακουστικό μέσο ακολουθώντας τα νέα μέσα και τις τεχνολογίες που πρόσφερε η εξέλιξη, συμβαδίζοντας φυσικά με την εποχή του. 

Η ποίηση σιγά σιγά "αλλάζει δέρμα" αποκτώντας ένα καινούριο, εκείνο της ηλεκτρονικής μορφής της, και το κάνει για να συμβαδίσει με την εποχή της. Αλλάζει "δέρμα"-μορφή, όμως όχι σκοπό, και ίσως εκεί πρέπει να στεκόμαστε πριν βιαστούμε να κατακρίνουμε κάθετι το "μοντέρνο". Το θέμα της ποίησης στον αιώνα της πληροφορίας επιχείρησαν να ανιχνεύσουν οι Δημήτρης Δημηρούλης, συγγραφέας και καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Πάντειο, και η επίκουρη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και ποιήτρια Ελισάβετ Αρσενίου, σε εκδήλωση εορτασμού για την Ημέρα της Ποίησης στη Στοά του Βιβλίου, την περασμένη Δευτέρα. Η εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν η Στοά και ο ποιητής και υπεύθυνος της ποιητικής ιστοσελίδας www.poeticanet.gr  Ιωσήφ Βεντούρας δεν ήταν μια ακόμα ποιητική βραδιά όπου γνωστοί μεταξύ αγνώστων ποιητές απαγγέλουν ποιήματα και αυτοσυγχαίρονται και αυτοθαυμάζονται -οπωσδήποτε υπάρχει πάντα και αυτή η παράμετρος-, αλλά ήταν μια πραγματικά ενδιαφέρουσα και έντιμη προσπάθεια κατανόησης της ηλεκτρονικής ποίησης, όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στον τρόπο που ξεδιπλώθηκε: Οι ποιήτριες Κλεοπάτρα Λυμπέρη και Παυλίνα Παμπούδη, ο μοντέρνος Βασίλης Αμανατίδης και ο συγκινητικός και -κατά τη γνώμη μας- εξαιρετικός Γιάννης Στίγκας απήγγειλαν έργα τους, ο καθένας με τη σειρά του, ενόσω... διακόπτονταν διαδοχικά, μια από τις αναλύσεις των δύο πανεπιστημιακών και μια από τις ηχητικές παρεμβολές του hip hop συγκροτήματος Enemy, οι οποίοι μάλιστα μελοποίησαν και τον "Τρελό λαγό" του Μ. Σαχτούρη. Πόσο παράξενα αλήθεια θα ηχούσε η μουσική τους στο μεγάλης ηλικίας, κατά κύριο λόγο, κοινό; Πάντως χειροκροτήθηκαν. Πολύ σημαντική συμβολή στην εκδήλωση ήταν η ζωντανή παρουσίαση-προβολή του έργου, κάτι σαν video art, του ποιητή, καλλιτέχνη διαμέσων Δημοσθένη Αγραφιώτη και η -επιτέλους- εξήγηση του τι είναι αυτή η ηλεκτρονική ποίηση από την Αμερικανίδα ποιήτρια Heather Raikes, η οποία μίλησε για τη δουλειά της από βίντεο που γυρίστηκε ειδικά για την εκδήλωση.

Ηλεκτρονική ποίηση

"Πιστεύω ότι η ηλεκτρονική ποίηση είναι συναρπαστική διότι προσφέρει στους ποιητές αυτό το ευρύ φάσμα στοιχείων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του ήχου, του βίντεο, της εικονογράφησης και της χορογραφίας, που μπορούν να παραλάβουν στην πρωταρχική μορφή τους και να τα συνθέσουν σε κείμενο αυτό καθεαυτό" λέει το προβαλλόμενο σε προτζέκτορα πρόσωπο της Αμερικανίδας ποιήτριας. "Η λογοτεχνική έκφραση της ποίησης που έχει μετατραπεί σε σημειακή έκφραση, η χωρική τέχνη που έγινε περισσότερο χρονική, έκανε τον αναγνώστη συμμέτοχο" εξηγεί η Ε. Αρσενίου και "αυτό που έμεινε είναι η αντιαστική διάθεση της ποίησης, αφού ο καλλιτέχνης δε θέλει να δημιουργήσει ένα αντικείμενο τέχνης προς πώληση και είναι προφανώς κατά των πνευματικών δικαιωμάτων". Τι πιο επαναστατικά μοντέρνο από αυτό το καλλιτεχνικό "μανιφέστο", που ένα ολόκληρο ρεύμα, όπως των χάκερ των υπολογιστών, προτάσσει απέναντι στην ισοπεδωμένη βιομηχανία της τέχνης; Προτείνει λοιπόν η επίκουρη καθηγήτρια: Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα νέα μέσα με συμπάθεια, χωρίς φόβο, και με κριτική στάση απέναντι στο δυτικό υποκείμενο. Ο Δ. Δημηρούλης από την άλλη εμφανίζεται πιο απαισιόδοξος. Αφού μνημόνευσε χωρία από τον Ρίλκε όπου εκφράζεται θλίψη για το μέλλον της ποίησης όπως την ξέρουμε κατέληξε σε κάποια σημεία: "Όταν χρειάζεται να έχουμε θέσεις για την ποίηση τα πράγματα είναι δύσκολα" ή "Ποίηση είναι αυτό που όλοι εκτιμούν αλλά κανείς δεν αγαπά" ή "Οι ποιητές επενδύουν στην απώλεια και δεν διανοούνται ότι υπάρχει καπιταλισμός της γραφής" και τέλος, "Σήμερα που γιορτάζουμε την ποίηση δεν έχουμε ξεκαθαρίσει αν είναι μνημόσυνο", από την άλλη όμως "Η ποίηση όπως την ξέραμε πέθανε και μόνο αυτή η αποδοχή μπορεί να τη σώσει. Η ποίηση πέθανε. Ζήτω η ποίηση". Πώς θα πρέπει συνεπώς να αντιμετωπίζει κανείς σήμερα την ποίηση, τόσους αιώνες μετά, αφότου δηλαδή ο "Ovidius poeta in terra Pontica exulat" -όπως διδάσκονται και οι θεωρητικοί στο σχολείο- και τελικά όντως βρισκόμαστε να ατενίζουμε μελαγχολικά το νεκρό, ωστόσο πάντα όμορφο, κουφάρι της ή κοιτάζουμε με απορία και θαυμασμό την πεταλούδα που βγαίνει από το κουκούλι της; 

_______________________________________ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η σειρά Λάλον Ύδωρ των εκδόσεων Τυπωθήτω ξεκίνησε το 2002 με τη φιλοδοξία να στεγάσει όσες περισσότερες διαφορετικές σύγχρονες ποιητικές γραφές (είτε αυτές είναι πρωτότυπες είτε πρόκειται για μεταφράσεις) – να γίνει δηλαδή ένα είδος «τρέχουσας καταγραφής» και συγχρονικής ανθολόγησης των ελληνικών ποιητικών τρόπων. Στο πλαίσιο αυτό –και με την πρόθεση επίσης να διερευνηθούν και να ενισχυθούν οι σχέσεις μεταξύ έντυπου και ψηφιακού λόγου- εντάσσεται και η στο εξής συνεργασία της με το poeticanet: το Λάλον Ύδωρ σε ετήσια βάση θα περιλαμβάνει αφιερωματική ανθολόγηση από τα ποιήματα και τα δοκίμια που έχουν δημοσιευτεί στην αντίστοιχη ηλεκτρονική διεύθυνση. Οι εκδόσεις Τυπωθήτω θεωρούν ότι η προσφορά του poeticanet στα ελληνικά λογοτεχνικά πράγματα είναι μεγάλη και ουσιαστική και με τη συνεργασία αυτή ελπίζουν να φέρουν κοντά νέες και παλαιότερες διόδους έκφρασης, για να έρθουν κάποτε γόνιμα κοντά και οι ποικίλοι εκφραστικοί μας τρόποι και να απεμπλακεί η ελληνική λογοτεχνία όχι από το χρόνο αλλά από το φοβική στάση απέναντι στις ταχύτατες αλλαγές που φέρει στο πέρασμά του.

 

                                                            _________________________________________

                            Κυριακή 18 Νοεμβρίου 7:00μμ  Η ποιητική βραδιά του Poeticanet . Διάβασαν ποιήματα οι: Δήμητρα Κωτούλα, Χρύσα Κοντογεωργοπούλου, Νίκος Βιολάρης και ο Tryfon Tolides. Την συνάντηση συντόνισε ο ποιητής Δούκας Καπάνταης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εξ' αριστερών προς τα δεξιά : Δούκας Καπάνταης, Χρύσα Κοντογεωργοπούλου, Δήμητρα Κωτούλα, Νίκος Βιολάρης.

 

Εξ' αριστερών προς τα δεξιά: Tryfon Tolides, Χρύσα Κοντογεωργοπούλου, Δήμητρα Κωτούλα, Νίκος Βιολάρης

 

 

 

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

 

7 Ιουνίου 2006

Η εκδήλωση στον ΙΑΝΟ

 

 

         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Σαν ένα πλοίο με δυνατότητα να προσεγγίζει ταυτόχρονα άγνωστα λιμάνια παρομοίασε ο Ιωσήφ Βεντούρας το  Poeticanet.com κατά την «καθέλκυση του» στον IANO, την Τρίτη 6 Ιουνίου στις 12:00 το μεσημέρι, έχοντας στο πλευρό του την κριτικό λογοτεχνίας και μεταφράστρια Τιτίκα Δημητρούλια και τον κριτικό λογοτεχνίας Βαγγέλη Χατζηβασιλείου.       Ο υπεύθυνος έκδοσης του πρώτου ελληνικού ηλεκτρονικού περιοδικού για την ποίηση κατά την περιήγηση που πραγματοποίησε για τους παριστάμενους στην αίθουσα εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου, επισήμανε τις δυνατότητες που έχει η έκδοση του Poeticanet.com για τους χρήστες του Διαδικτύου και παρουσίασε τα περιεχόμενα του παρθενικού ταξιδιού του περιοδικού. Μεταξύ άλλων, ο περιηγητής μπορεί να «σερφάρει» στο αφιέρωμα για τον Ηλία Λάγιο, στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί κείμενα που γράφτηκαν για τον εκλιπόντα ποιητή και το έργο του, ηχογραφημένες απαγγελίες και την εργογραφία του, να διαβάσει τη συνέντευξη της Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου για τον Ε.Χ. Γονατά, ακούσει τις ηχογραφημένες απαγγελίες της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ και της Γερτρούδης Στάιν, να δει σε βίντεο την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ να απαγγέλει, να ακούσει και να δει ηλεκτρονική ποίηση (e- poetry) του D¢ Abrigeon.      Η Tιτίκα Δημητρούλια στην ομιλία της για την παρουσίαση του Poeticanet.com τόνισε τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες που έχει ένα ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση. Εκτός από τη μαζική και ταυτόχρονη ανάγνωση ενός ποιητικού έργου από όλους τους κυβερνο-αναγνώστες και επισκέπτες της ιστοσελίδας, το περιοδικό βρίσκει αποδέκτες που δεν θα μπορούσε να βρει εκτός Διαδικτύου. Ταυτόχρονα, έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει όλα τα νέα ρεύματα που κυριαρχούν στο χώρο της ποίησης, εκμεταλλευόμενο τις πολυμεσικές εφαρμογές και καθιστώντας την ποίηση προσιτή σε όλους.      Ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου τόνισε ότι ένα ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό σαν το Poeticanet.com που κυκλοφορεί σε δύο γλώσσες (ελληνική και αγγλική), μπορεί να εκμεταλλευτεί όλες τις διαδικασίες και τις δυνατότητες εξαγωγής της ελληνικής ποίησης και της ταυτόχρονης διείσδυσής της σε ένα κοινό πολύγλωσσο και πολυπολιτισμικό. Με αυτό τον τρόπο το Poeticanet.com να καταστήσει την ελληνική ποίηση γνωστή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.         Το Poeticanet.com κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο σε παράλληλη και ταυτόχρονη δίγλωσση έκδοση. Εκτός από τα περιεχόμενα του κάθε τεύχους, ο περιηγητής του κυβερνοχώρου έχει πρόσβαση σε σελίδες ημερολογιακού χαρακτήρα (Blogs) ενδιαφέροντες συνδέσμους σχετικούς με την ποίηση, παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών καθώς και τη δυνατότητα ηλεκτρονικής αγοράς ποιητικών συλλογών και σπανίων βιβλίων. H διεύθυνση επικοινωνίας του περιοδικού είναι: info@poeticanet.com

Ραντεβού με την ποίηση.  Ραντεβού στο Poeticanet.com 

        

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 21 Απριλίου 2006