Αυτογκόλ

Μια Κυριακή απόγευμα-τ’αποφάσισα-
αφού σκάψω όλο το τούνελ μόνη μου,
κλάψω ένα ποτάμι μπλούζ,
κλέψω απλωμένα εσώρουχα,
χτυπήσω «εν βρασμώ»,
και κεράσω-άφραγκη-όλο το μαγαζί
θα πάω τις αρχές μου ως το τέρμα σου.

Το θηρίο

Ωραία τα κυνηγόσκυλα.
Συμφωνώ.

Οι μύες, η χάρη
Το ύψος, το τρίχωμα
Τα δόντια, τα πέλματα
Η επιτάχυνση, η ευστοχία
Το λαχάνιασμα, η αρπαγή
Το δάγκωμα, η μεταφορά
Το ξεκοκάλισμα, το γλείψιμο
Ο καλπασμός, η επιστροφή

Ωραία τα κυνηγόσκυλα
Αρκεί να μην κυνηγούν εσένα..

Ο μπάρμαν

Ο μπάρμαν που ζει μες το κεφάλι μου
κερνάει λέξεις
«Όσα δεν μπορείς
θα σου τα πω τώρα.
Δεν μπορείς ν’ αγγίξεις ένα δέντρο
δίχως να νιώσεις
πως είναι μέσα σου το άγγιγμα.
Πώς μπορείς ν αγαπήσεις
όταν φεύγουνε όσα αγαπάς;»
Είπε πως πέθανες, πέθανες, πέθανες, πάει πέθανες, τέρμα.
Έπειτα το μετάνιωσε
κι έβγαλε την ομπρέλα απ’ το ποτήρι.

Πυρετός

το λουλούδι του ξένου ο λωτός
το φεγγάρι του πόνου ο λυτός
αξεδιάλυτος γρίφος ο χρόνος
τα πέταλα πέπλα το φως
πυρετός

Πέννυ Μηλιά

Η Πέννυ Μηλιά γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε μετάφραση και ασχολήθηκε με το θέατρο και την μουσική. Έχει βραβευτεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (2007) και την Ένωση Συγγραφέων-Λογοτεχνών Ευρώπης (2009). Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται στην συλλογική έκδοση "Ομάδα Από Ποίηση" (εκδ. Γαβριηλίδης, 2010).