Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΛΑΓΙΑΖΕΙ
ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
Θέμης Λιβεριάδης
Μία από τις ιδιαιτερότητες στην ποίηση του Θέμη Λιβεριάδη είναι ο τρόπος που κορυφώνονται όλα σχεδόν τα ποιήματά του στον τελευταίο στίχο. Η επισήμανση αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με την μορφολογία της έκφρασής του αλλά με την θεματολογία που ξεδιπλώνεται - διαφορετική σε κάθε ποίημα, μέχρι την τελική μετάπλαση του βιώματος και την μετάγγιση του όποιου μηνύματος στον δέκτη.
Η ποίησή του είναι άμεση, ζωντανή, διαυγής, δεν αφήνει ερωτηματικά και σκοτεινά σημεία που πρέπει να φωτιστούν. Παρά την πυκνή και λιτή εκφορά της δεν υπαινίσσεται. Λέει καθαρά και στα ίσια, χωρίς φόβο αλλά με διακριτό πάθος, την Αλήθεια, που επιμένει να την γράφει με κεφαλαίο το Α, όπως ο «πρώτος διδάξας» στην νεοελληνική λογοτεχνία Μανόλης Αναγνωστάκης.
Πέρα από την έμπνευση πολύτιμο εργαλείο στην ποιητική του έκφραση είναι η γλώσσα.
Η Ελευθερία πλαγιάζει σε μαύρο γραφείο
Η Ελευθερία είναι άλλη μια λέξη που ο Λιβεριάδης την γράφει με κεφαλαίο το Ε… Αλήθεια, Ελευθερία, Έρωτας και Θάνατος. Η χρήση των κεφαλαίων σε αυτές τις τέσσερις λέξεις επισημαίνει και συνοψίζει το νόημα της ζωής μας.
Η συλλογή αυτή αποτελεί το απόσταγμα της ποιητικής έκφρασης του Θέμη Λιβεριάδη, στην πιο ώριμη ίσως στιγμή της δημιουργικής του πορείας.
Η έκδοση αυτή είναι σχεδόν «συλλεκτική» με ζωγραφιές και σκίτσα ειδικώς φτιαγμένα και αφιερωμένα από τον Νίκο Κούνδουρο στον φίλο του ποιητή.
Ημ/νία δημοσίευσης: 29 Ιουνίου 2009
