Εκτύπωση του άρθρου

ΓΙΩΡΓΟΣ  Χ. ΘΕΟΧΑΡΗΣ

 

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΝΗΜΗ
ή
ΤΙ ΖΗΤΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ


                                                                                                                                            Στην Τούλα και στο Θανάση Δημάκη

 

Είπα να κάνω ένα μακρύ ταξίδι στην Ήπειρο. Αφήνοντας την παλιά Ελλάδα διήλθα, υποθαλασσίως, στην Πρέβεζα, Αιμίλιε, κι ανέβηκα ως τη Φιλιππιάδα, Γιάννη, κι ύστερα,  διαπορθμεύτηκα στην αντίπερα όχθη του Αχέροντα κι  έφτασα στην Πέρδικα, άλλε Γιάννη. Έστρεψα, κατόπιν, ανατολικά και πέρασα από τη Γρανίτσα, Βασίλη, κι απέκει, Γιώτα, στους Μελιγγούς και πέρα ως το Ελληνικό των Κατσανοχωρίων, Τάσο, και μέχρι την Πράμαντα, άλλε Βασίλη. Ώσπου νυχτώθηκα, Νίκο, στα Γιάννενα.
Τ’ άλλο πρωί ανηφόρισα προς το Ζαγόρι ρωτώντας για ‘σένα στους Ασπράγγελους, Φρίξο, κι υπερβαίνοντας την Τύμφη και το Σμόλικα, σκαρφάλωσα στην Αετομηλίτσα του Γράμμου, Βασίλη. Κύλησα, αργότερα, κατά την Οξυά, Πάνο, φίλε μου, και διαβαίνοντας τον Σαραντάπορο με πήρε το βράδυ, Αποστόλη, στην Κόνιτσα.
Την επαύριο άφησα πίσω μου τον Αώο και μπήκα στο Πωγώνι. Σύνταχα πέρασα απ’ τον Άγιο Κοσμά, Τάσο, και το γιόμα σ’ αναζήταγα στο Περιστέρι, Χριστόφορε. Μεσημέριασα στο Μαυρονόρος, Θανάση, κι ακόμα χαμηλότερα, Άννα, στο Βασιλόπουλο. Γύρισα, τέλος, δυτικά, πέρα από του Καλαμά τους παραπόταμους και το δειλινό με βρήκε στην Πόβλα –Αμπελών γράφει τώρα στους δρομοδείκτες, Σωτήρη.

Εγύρισα στα σπίτια σας και στα γεννητικά σας, κανέναν σας δεν ηύρηκα, κανέναν δεν ευρήκα. Όπου κι αν ρώτησα κανένας δεν σας είδε! «Φευγάτοι χρόνια είν’ όλοι τους», μου ‘λέγαν. «Εκεί που πήγαν, ξένε μου, πίσω δεν θα γυρίσουν, τους εμποδίζουν ξενιτιές, δερβένια της ανάγκης. Κάναν’ τη γλώσσα ρούχο τους, τη μνήμη τους πατρίδα, σώζονται στα λευκά χαρτιά στα μαύρα τα μελάνια».

Κατηφόρισα στο Ξάνθο ποταμό κι όπως το σούρουπο τύλιγε πένθιμα τη Μουργκάνα αντίκρισα τα πρώτα σπίτια του Τσαμαντά. Ήχησε τότε το κινητό μου τηλέφωνο καθώς ένα μήνυμα έφτασε. Άνοιξα και διάβασα, Μιχάλη, τ’ ακόλουθα: «Η ΤΙΜ ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΜΟΝΗ».  «Για κοίτα», σκέφτηκα, «δηλαδή στην άλλη μεριά, στο Ζμινέτς να πούμε, η τηλεφωνική εταιρεία θα τους καλωσορίζει στην Ελλάδα!…τόσα κορμιά στο χώμα για το σύνορο!…»

Θυμήθηκα, λυπήθηκα, θυμούμαι και λυπούμαι…

     

 Γιώργος Χ. Θεοχάρης

  

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 6 Φεβρουαρίου 2007