Ανοίγει η θύρα κι η μουγγή μου γνέφει. 

                                               Μπαίνω. Πυκνό
σκοτάδι με τυλίγει. Σκοντάφτω πάνω σε παλιά θρανία. Στο
βάθος όμως τώρα πια φεγγίζει χαμηλωμένη λάμπα πετρελαί-
ου. Βλέπω τον μαυροπίνακα στον τοίχο
-κι ο δάσκαλος
στην έδρα του
κοιτώντας
πάνω από τα γυαλιά του, με αποπαίρνει:
-Σε κάλεσα στο μάθημα, μου λέει.
Τι περιμένεις τόσα μαύρα χρόνια