ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΔΑΡΗΣ

Το βασικό αίσθημα αυτού του αιώνα,
πως κανείς ρίχνεται στον κόσμο 
χωρίς μεγάλη προσοχή. Κυρίως
όποιος πέταξε από πάνω του
τα μνημονικά υπόλοιπα της πίστης
νιώθει έντονα το βλέμμα από τα κομμάτια
της κατεδαφισμένης θαλπωρής 
και ξηλωμένη τη στέγη της εμπιστοσύνης 
στη θεία πρόνοια και το χημικό της παράγωγο,
τη φυσικότητα της γονικής μέριμνας:

Άβολος ύπνος με το νερό να γλύφει το πρόσωπο
και καμιά εργολαβία που να μονώνει στο ταβάνι τις ρωγμές. 
Ποιος με έριξε σε τέτοια οικοδομή, στην κατασκευή
μιας σκέψης-τραβεστί; Με όλες του τις μεταμφιέσεις
το θηλυκό δεν γίνεται που να ποθείς. Μεγάλο ρίξιμο.

Καλά! Από τόσους, σε αυτόν εδώ έπρεπε να πέσω
αποτυχημένο αιώνα; Δεν μπορεί, θα υπήρξαν καλοί
παλιοί καιροί. (Αβάσιμη υποψία.)  Τέτοιο έλλειμμα
ψάχνει να αντισταθμισθεί από κάποιο θεωρητικό
βαρίδιο ή τέλος πάντων αισθητικό: Μια φορά

Το ότι ο κόσμος είναι
που θα πέσεις, κάτω από τα αστέρια,
σε γυναίκες, παιδιά, σκυλιά
και σκουπίδια, αυτό είναι σίγουρο.

Τότε μήπως η ύπαρξη σαν ριγμένη ιδέα,
ένα προσχέδιο προς μελέτη και ανάπτυξη;

Το factum brutum της αποκύησης, 
το πέσιμο από την μητρική κοιλότητα,
η γνώση της αναπόφευκτης παύσης της καρδιάς
και του εγκεφαλικού θανάτου;
Αλλά αυτή η βολή ολοκληρώνεται,
έτσι και πέσει η ζαριά.

Όμως όταν το ρίξιμο δεν παίρνει τέλος,
όταν το γκρέμισμα στο άπατο και τίποτα
της ανάερης καθημερινότητας δεν ολοκληρώνεται,
κανείς παραμένει έγκλειστος σε ένα ζάρι στον αέρα
στροβιλιζόμενος μες τη δίνη της ρίψης.
Το ρίξιμο παραμένει γκρέμισμα γιατί δεν πιάνει πάτο

Πριν βρίσκεσαι σαν τα ζάρια στην κούπα:
ένα άγνωστο χέρι τα παίζει. Παίζει ο θεός ζάρια;
Αν ναί, τα ρίχνει πάντως προς τα πάνω,
-κάποτε και εκεί που τίποτε δεν φαίνεται-
και ρίχνεσαι εκεί έξω σημαίνοντας
κατά την πτώση λίγο ή πολύ.
Αλλά μετά τη ζαριά επιστρέφεις στην κούπα
και εκεί μέσα στην κούπα όπως τυχαίνει
να ξαπλώσεις σημαίνεις όλα σου τα νούμερα όλες σου οι έδρες

Η ρίψη είναι μόνο ένα επεισόδιο:
καμία τύχη ή ατυχία δεν διακυνδινεύεται στο κουβούκλι μέσα.
Γυμνή η ύπαρξη εξάεδρη με πάντα έξι ευκαιρίες κάθε φορά όλες
και καταδική σου η ασφάλεια να μην μπορείς
ο ίδιος να ρίξεις τα ζάρια

Ριψοκινδυνεύοντας μια ζαριά κάθε σκέψη
ποτέ δεν θα εξαργυρώσει το τυχαίο

(Κάποτε όταν ο χρόνος μετατρέπει τα συσσωρευμένα κενά
σε μάζα, τα απωθημένα κατακάθια γίνονται τόσα
που σπάνε οι τοίχοι,  εκτινάσσεται ο σκουπιδοφάγος
και τα σωθικά σου πετάνε σχέδια στις ταπετσαρίες)

Αν η επιστροφή στην κούπα μόνο και μόνο
για να στοιχηματίσεις άλλη μια φορά τον αριθμό,
περιγράφει μία βασική φόρμουλα της μοίρας
που αφαιρεί κάθε δυνατότητα αυτοδιαθέσεως τότε

Ό,τι κοιτάζεις είναι η θέα της ρίψης των κύβων;

Να έχεις ριχτεί από την κούπα των ζαριών
αυτό προϋποθέτει τον χώρο, όπου η ρίψη συμβαίνει
κι όπου ο ριχθείς δέχεται τη σημασία του
κατοικώντας τη βολή - τον πλάνητα να κατοικείς γη
και τον χώρο να δεξιώνεσαι και να λαμβάνεις
από το διάστημα σινιάλα
τρομακτικές φωνές κομμάντο

Καταφθάνεις στον εαυτό σου
Je suis de nouveau le contemporain de moi-meme!

Ο κύβος ερρίφθη και παίρνεις την απάντηση
με την είσοδο στο λιμάνι των πραγμάτων

Βασίλης Κάρδαρης