ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ

Για τη Σφίγγα, τη μούσα των γρίφων, 
γράφω τώρα μια ωδή
και ας είν’ ο Ηνίοχος το πιο διάσημο έργο του χώρου·
συγκρατεί με τα γκέμια του 
            της ψυχής μου τα πάθη, 
 ενώ κείνη (που  τέρας τη λένε)  στο κέντρο της αίθουσας
             αγέρωχη στέκει  
με φιδίσια ουρά 
            —για τη ζέστα της γης 
με φτερά αητού 
            —για τις πτήσεις ψηλά στους ουράνιους αιθέρες 
και στο σώμα το πείσμα μιάς λέαινας· 
στη μορφή, 
            της παρθένου το άλυτο αίνιγμα 
            που μηδιῶσα καλεί στο μυστήριο του έρωτα 
            μ’ ένα αόριστο νεύμα. 

Η σκληρὰ ἀοιδὸς του Οιδίποδα είναι·
χρησμολόγος και μάντισσα,
ραψωδός  που περίπλοκα ψάλλει τραγούδια· 
είν' η ποίηση πριν απ'  την ποίηση,
είναι τ’ άρρητο ποίημα·
μεταφράζει τον ψίθυρο κι ερμηνεύει τη φύση: 
«Το αιώνιο» μας λέει «δεν φοβάται τον θάνατο».

© Poeticanet