Εκτύπωση του άρθρου

The last word: Lawrence Ferlinghetti | eKathimerini.com

LAWRENCE FERLINGHETTI

 

 

Τρία ποιήματα
Μετάφραση: Ελισάβετ Αρσενίου

 

[Στο πάρκο του Γκόλντεν Γκέιτ τη μέρα εκείνη]

 

Στο πάρκο του Γκόλντεν Γκέιτ τη μέρα εκείνη
                                                 κάποιος με τη γυναίκα του περνούσε
μες από το πελώριο λειβάδι
                                                που ήταν το λειβάδι του κόσμου
Αυτός φορούσε πράσινες τιράντες
                                                και κρατούσε ένα παλιό φθαρμένο φλάουτο
                                                                                                              στο ένα χέρι

ενώ η γυναίκα του είχε ένα τσαμπί σταφύλια
                                                και όλο μοίραζε τις ρώγες
                                                                                    μία μία
                                                τους σκίουρους
                                                                        λες και η κάθε ρώγα τους
                                                ήταν ένα μικρό αστείο

Και τότε οι δύο τους πρόβαλλαν
                                    μες από το πελώριο λειβάδι
που ήταν το λειβάδι του κόσμου
                                                κι έπειτα
                        σ' ένα πολύ γαλήνιο σημείο όπου τα δέντρα ονειρεύονταν
                        και φαίνονταν ότι περίμεναν μέσα στο χρόνο
                                                                                                αυτούς
                        μαζί καθήσαν στο γρασίδι
                                                            χωρίς να κοιτάζονται
                          κι έφαγαν πορτοκάλια
                                                            χωρίς να κοιτάζονται
                                                                        κι έβαλλαν τα φλούδια
                        σ΄ένα καλάθι που μάλλον
                                                         έφεραν για αυτό το λόγο
                         χωρίς να κοιτάζονται           

Και μετά
            Αυτός έβγαλε το πουκάμισό του και τη φανέλα του
            το καπέλο του το φορούσε
                                                            λοξά
                                                                        και χωρίς να πει κουβέντα
                        κοιμήθηκε από κάτω
                                                            Και η γυναίκα του καθόταν και κοιτούσε
τα πουλιά που πέταγαν εδώ και κει
             και καλούσαν το ένα το άλλο
                                                            στον ήσυχο αέρα
                        σα να αμφισβητούσαν την ύπαρξη
                                                     ή προσπαθούσαν να θυμηθούν κάτι ξεχασμένο

Έπειτα
                        ξάπλωσε κι αυτή
                                                κι έτσι ξαπλωμένη κοίταζε
                                                                              το τίποτα
                 όμως αγγίζοντας το παλιό φλάουτο
                                                                        που κανένας δεν έπαιζε
                        και τελικά κοιντάζοντας
                                                            αυτόν
            ανέκφραστα
                                                με μια συγκεκριμένη φοβερή ματιά
                        τρομακτικής κατάθλιψης

                                                                                                            1958

 

Περιμένω

Περιμένω την υπόθεσή μου να εκδικαστεί
και περιμένω
μία αναγέννηση του θαύματος
και περιμένω κάποιον
να ανακαλύψει αλήθεια την Αμερική
και να θρηνήσει
και περιμένω
την ανακάλυψη
νέου συμβολικού ορίου της δύσης
και περιμένω
τον Αμερικάνικο Αετό
να απλώσει αλήθεια τα φτερά του
να ορθωθεί σωστά και να πετάξει
και περιμένω
την Εποχή της Αγωνίας
να τα τινάξει
και περιμένω
τον πόλεμο να μαχηθεί
που θα φέρει την ασφάλεια στον κόσμο
για αναρχία
και περιμένω
την τελική εξάντληση
όλων των κυβερνήσεω
και αναμένω διαρκώς
την αναγέννηση του θαύματος

Περιμένω τη Δευτέρα Παρουσία
και περιμένω
τη θρησκευτική αφύπνυση
την πολιτεία της Αριζόνα να σαρώσει
και περιμένω
τα Σταφύλια της Οργής να μαζευτούν
και περιμένω
να αποδείξουν
πως ο Θεός είναι στ' αλήθεια Αμερικάνος
και περιμένω σοβαρά
τον Μπίλλυ Γκράχαμ και τον Έλβις Πρίσλεϋ
στα σοβαρά να ανταλλάξουν ρόλους
και περιμένω
το Θεό να δω στην τηλεόραση
σωληνωμένο στους βωμούς της εκκλησίας
μονάχα αν μπορούν να βρουν
κατάλληλο κανάλι
να τον πιάσουν
και περιμένω
το Μυστικό Δείπνο πάλι να σερβιριστεί
μ' ένα παράξενο καινούργιο ορεκτικό
και αναμένω διαρκώς
την αναγέννηση του θαύματος

Περιμένω το νούμερό μου να κληθεί
και περιμένω
το τέλος ζωντανό
και περιμένω
να γυρίσει σπίτι ο μπαμπάς
οι τσέπες του γεμάτες
με λαμπερά δολλάρια ασημένια
και περιμένω
τα ατομικά γυμνάσια να τελειώσουν
και περιμένω με χαρά
τα πράγματα να γίνουνε χειρότερα
πριν να καλυτερέψουν
και περιμένω
το Στρατό της Σωτηρίας να αναλάβει
και περιμένω
το πλήθος των ανθρώπων
να περιφέρεται σε ένα λόφο κάπου
σφίγγοντας την ατομική ομπρέλλα του
και περιμένω
τον Άικ να δράσει
και περιμένω
τους πράους να ευλογηθούν
και να κληρονομήσουνε τη γη
αφορολόγητα
και περιμένω
δάση και ζώα
να αξιώσουν πάλι την κυριαρχία τους στον πλανήτη
και περιμένω
να επινοηθεί ένας τρόπος
καταστροφής κάθε εθνικισμού
χωρίς να σκοτωθεί κανένας
τους σπίνους και πλανήτες να πέσουν σα βροχή
και περιμένω εραστές και πικραμένους
να πλαγιάσουνε μαζί και πάλι
σε μία νέα αναγέννηση του θαύματος

Περιμένω να υπερβούμε το Μεγάλο Διχασμό
και περιμένω με αγωνία
να ανακαλυφθεί το μυστικό του αιωνίου βίου
από ένα ασήμαντο παθολόγο
για να με σώσει διαπαντός από βέβαιο θάνατο
και περιμένω
να αρχίσει η ζωή
και περιμένω
τις θύελλες του βίου
να τελειώσουν
και περιμένω
να βάλω πλώρη για την ευτυχία
και περιμένω
ένα καινούργιο Μέιφλαουερ
να φτάσει στην Αμερική
με ρεπορτάζ και τηλεοπτικά του δικαιώματα
εκ των προτέρων πουλημένα στους ιθαγενείς
και περιμένω
τη χαμένη μουσική να ξαναηχήσει
στη Χαμένη Ήπειρο
σε μία νέα αναγέννηση του θαύματος

Περιμένω τη μέρα
που θα επιφέρει την κάθαρση των πάντων
και περιμένω
τον Γεροπόταμο
να σταματήσει να κυλάει
από το καφενείο του χωριού
και περιμένω
το βαθύτατο Νότο
να πάψει να Αναδομείται
στην ίδια την εικόνα του
και περιμένω
το γλυκό άρμα όλων των φυλών
να στρίψει να κατέβει
και να με φέρει πίσω στην Παλιά Βιρτζίνια
και περιμένω
την Παλιά Βιρτζίνια ν' ανακαλύψει
γιατί γεννήθηκαν οι Μαύροι
και περιμένω
το Θεό να επαγρυπνά
από το Όρος Επαγρύπνησης
να ιδει την Ωδή στους Ομοσπονδιακούς Νεκρούς
σαν φάρσα αληθινή
και περιμένω ανταπόδοση
για όσα έκανε η Αμερική
στον Τομ Σώγιερ
και αναμένω διαρκώς
την αναγέννηση του θαύματος

Περιμένω τον Τομ Σουίφτ να μεγαλώσει
και περιμένω
το Μικρό Αμερικάνο
να γδύσει την Ωραία
και να ανέβει από πάνω
και περιμένω
την Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων
να μου διαβιβάσει πάλι
το απόλυτό της όνειρο αθωότητας
και περιμένω
τον Τσάϊλντ Ρόλαντ να έρθει
στον τελευταίο πύργο σκοτεινό
και περιμένω
την Αφροδίτη
να τραβήξει με χέρια ζωντανά
σε μία τελευταία συνεδρία αφοπλισμού
σε μία νέα αναγέννηση του θαύματος

Περιμένω
να λάβω μερικές γνωστοποιήσεις
αθανασίας
πίσω γυρνώντας στα πρώτα παιδικά μου χρόνια
και περιμένω
τα πράσινα πρωϊνά να έρθουν πάλι
της νιότης τα βρεγμένα πράσινα λειβάδια να έρθουν πάλι
και περιμένω
κάποιες ριπές τέχνης αυθεντικής
τη γραφομηχανή μου να δονήσουν
και να γράψω περιμένω
το μέγα ανεξίτηλο ποίημα
και περιμένω
την τελευταία μεγάλη αφρόντιστη ρωγμή
και αναμένω διαρκώς
τους ιπταμένους εραστές στην Αρχαία Υδρία
να καταφέρουν επιτέλους να πιαστούν
να αγκαλιαστούν
και περιμένω
για πάντα και διαρκώς
την αναγέννηση του θαύματος.            

                                                            1958


Βρόμικη Γλώσσα
(
Lingua Sporca)

Tο μαύρο σκυλάκι με το μικρό κεφάλι και την αστεία ουρά
μπαίνει στο εκκλησάκι της Σάντα Μαρία α Κάσια
την ώρα της κυριακάτικης Λειτουργίας
και κουνώντας την ουρά του προχωρά
εκεί που ο ιερέας ψάλει στα μικρόφωνα
Και ο σκύλος οσφραίνεται το άγιο βήμα
και προβάλλει το κεφάλι του
λες κι ακούει τον παπά
και έπειτα αρχίζει να μυρίζει τα πρώτα έδρανα πιστών
που τώρα γονατίζουν
και προσμένουν με κλειστά τα μάτια και το στόμα ανοιχτό
τη Θεία Κοινωνία
Και ο παπάς προβαίνει και αρχίζει να ακουμπά τις άγιες όστιες
στις απλωμένες γλώσσες
και μόνο οι έχοντες τις γλώσσες καθαρές
με την Εξομολόγηση
δύνανται να δεχτούν την όστια
ο σκύλος όμως το πέλμα του ανυψώνει πολύ ευγενικά
και αγγίζει τα άμφια του παπά
με στόμα ανοιχτό και γλώσσα τεντωμένη
γιατί κι αυτός θέλει τα νόστιμα μπισκότα
Όμως ο ιερέας αγνοεί το σκύλο
γιατί ο σκύλος δεν έχει ψυχή
σύμφωνα με το αρχαίο θρύλο
Όπως και να 'χει, η γλώσσα του δεν είναι βέβαια καθαρή
με τόσα πρόσωπα και κόπρανα που έχει γλύψει
Κι ο σκύλος δεν μπορεί να πάρει από τ' άγια μπισκότα
πού τέτοια τύχη για το άψυχο σκυλί
που ξεγλυστρώντας τώρα αποχωρεί
σαν τον ξελιγωμένο άπιστο
στα απόμακρα περίχωρα
της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

© Poeticanet 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 2 Απριλίου 2021