ΛΕΙΒΑΔΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Γράμμα στον Jean Baptiste Gilou

Στο λέω.

Σε ασπάζομαι, σαν πυρσός.

Χειρότερος κι από ιαπωνικό λεξικό τσέπης

συμμαζεύω τα χαρτιά μου, κάτι άλλο πρέπει να γίνει.

Ο Μάρτης έφαγε τα ψωμιά του κι εγώ

τα τελευταία ψίχουλα της καρδιάς.

Ο Απρίλης 180 μοίρες.

Ζω τη ζωή που με κρατά στη ζωή.

Έχω σπάσει κι έχω ανοίξει εκεί που σου δίνει την αίσθηση

παραλίγο αγάπη.

Όλα κάνουν φτερά.

Το πρόσωπο μιας γυναίκας ξεκινά από τα χέρια.

Γονατίζω στο μνημείο του στόματος ενός παλιάτσου.

Είναι πολύ αργά

τώρα

για να μην αντέξω.

Και.

Σ' αγαπώ στις περιφέρειες

Σ' αγαπώ στις περιφέρειές σου το σκοτάδι

Σ' αγαπώ μαντρότοιχος του νεκροταφείου του Μονπαρνάς

Σ' αγαπώ μεγάλη Τετάρτη νηστικός και χαμένος

Θα περπατήσω μέχρι την άλλη άκρη των λέξεων

Σ' αγαπώ

Στη φοινικιά που φύτρωσε μέσα στο κοχύλι

Σ' αγαπώ

Είμαι το μαύρο τρένο στο Μπερσύ κάθε ξημέρωμα

Σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ πλεξούδα της νύχτας της αγκαλιάς

Σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ σημαίνει ή ακολουθώ ή αφήνω

Σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ στους λοβούς των αυτιών σου κάτι

Σ' αγαπώ είσαι Σ' αγαπώ

Βραδινή φούρια στο Μπελβίλ

Σ' αγαπώ

Εκεί άρχισα να ζω αυτό το ποίημα του αποχωρισμού

Σ' αγαπώ είμαι εγώ.

Σ' αυτήν την ζωή και στην άλλη

Βλέπω που με ξεπερνάω με αγάπη άλλων

Κυρίως πεθαμένων.

Μόνο που κυνηγάω: τις ρόγες της ζωής.

Γράφω σημαίνει ξεχνάω και αφήνω.

Σημαίνει ξεπερνάω με την αγάπη άλλων -

Κυρίως πεθαμένων.

Ενός.

Αφήνω εποχή.

Τεντώνομαι σ' έναν ήλιο και λέω

Ακόμα και χωρίς ήλιο.

Επέστρεψα σ' αυτήν την ζωή.

Και στην άλλη.

Αφήνω ζωή.

Μένει να πεθάνω απ' την αρχή.

Έχω πει από καιρό πως η πιο φοβερή αισθητική

Είναι αυτή του στοχασμού του θανάτου -

Βάζω τα γέλια μου

Λοιπόν

Όπως τα συγκαλά μου.

Οι μέρες πηγαίνουν σιωπηλά όπως τα χέλια

Μέσα στα θολά ποτάμια

Και τι έγινε;

Όλα γίνονται.

Και να που με πιάνει τρέλα κατά συγγενική

Παραγγελία συνομιλώντας με τη δική μου

Ιωάννα -

Πραγματική και όμορφη

Πάνθηρας μιας Αθήνας που.

Η φωνή μου ακούγεται μόνο από μέσα

Και τα σεντόνια μου τα τεζάρουν

Μαύρες καμαριέρες

Εδώ κι εκεί

Και στο Σατλέ

Όπως στην πόρτα μου

Στην αφημένη εποχή μου.

Το πιο φοβερό γέλιο έχω από καιρό βροντήξει

Και είναι αυτό της ζωής μου

Στην άλλη ζωή.

"Είμαι ο πλέον αδιάφορος.
Πεθαμένων και
Ενός.

Merci, merci."

Γιάννης Λειβαδάς

Ημ/νία δημοσίευσης: 27 Απριλίου 2009

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΛΕΙΒΑΔΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ