ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ » ΠΟΙΗΣΗ »

ΒΕΛΤΣΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ

Ύπνος

του Χρόνη

Ούτε πρόσωπο ακόμη ούτε μάσκα είναι ο ύπνος

Κοιμούνται οι άνθρωποι μες στην κενή υπέρβασή του

χωρίς να τον διακρίνουνε

από τους όρους που θέτει στη ζωή

αυτός ο πρωτοξάδελφος

Κοιμούνται και ξυπνούν έχοντας τη διαμόρφωση, οδηγό

στο πιο ψηλό σκαλί της αϋπνίας

Κι ίσως, μετά θάνατον

το πρόσωπο στη μάσκα να ταιριάξει

σε εστιασμό μιας σύναψης παράξενης

ενζύμου και νευρώνα

ύπνου και ύπνιας διέγερσης

Ο ύπνος είναι ξένος στο Κακό

σα μίμηση του δαίμονα

Κακός ψυχίατρος

Ηθοποιός που ο αισθηματίας άνθρωπος καλεί να ενσαρκώσει

παίζοντας στην παράσταση

ό,τι η σκέψη του δεν μπόρεσε να πει τη μέρα:

μια παντομίμα παλαιών στιγμών

με τους γονείς και την ιδιοφυΐα

Μες στην παραίσθηση

θα κοιμηθεί πως τάχα κάπου πάει

πριν ο Εργοδηγός την έξοδο τού δείξει

προς τα εκεί που αρχίζει η ταπείνωση

Φαντάζομαι ένα πάθημα για να μην κοιμηθώ

Στη μάσκα και το πρόσωπο μη δω

το γύψινο εκμαγείο που κάθε βράδυ χύνω ανελλιπώς

στο χάρτινο επίστρωμα της σάρκας

Αγιογράφος σκοτεινός που έμαθε

πώς μπαίνουνε στα μάγουλα τα φώτα

Γιώργος Βέλτσος

Ημ/νία δημοσίευσης: 27 Ιουνίου 2009

Δείτε επίσης