ΥΨΟΜΕΤΡΟ 100
ΕΥΗ ΜΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Εκδόσεις Δωδώνη 2011

Καθηγήτρια στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση, η Εύη Μανοπούλου, βρίσκει πρώτες ύλες για την πρώτη ποιητική συλλογή της στις εικόνες από τους πίνακες του Πολ Ντελβό, στις εμπειρίες της από την πολυετή παραμονή της στις Κάτω Χώρες, αλλά και στα κείμενα Γνωστικής Ψυχολογίας, αντικείμενο που αποτελεί μέρος των σπουδών της. Οι πολυγλωσσικές αναφορές των ποιημάτων εντείνουν ακόμη περισσότερο την αίσθηση περιπλάνησης σε ποικίλους τόπους και συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός πολυπολιτισμικού ποιητικού γίγνεσθαι. Όπως αναφέρει και η ίδια στον «Οδηγό Ανάγνωσης» που προτάσσεται στο βιβλίο εν είδει εισαγωγικού σημειώματος, η πορεία προς τη γνώση (τόπων και προσώπων) ‘‘ιχνογραφείται στις ατελείς όψεις ενός χαμηλού πύργου της Βαβέλ που υψώνεται μόλις 100 μέτρα πάνω από την ταραγμένη επιφάνεια της αθωότητας’’.
Δείγμα γραφής:

Προχωρούσαμε κι ανοίγαμε δρόμο μες στο χιόνι
ακουγόταν το χρατς του φτυαριού στην απόλυτη ερημιά.
………………………………………………………….
Στις στάσεις χασομερώ κοιτάζοντας αντανακλάσεις
για λίγο αφαιρούμαι βλέποντας σπίτια γιορτινά
δαντέλες πίσω από παράθυρα
κι αφοσιωμένες παρακόρες ν’ ανάβουν τα κεριά.
Έπειτα γυρίζω στη δουλειά
κι όπως σκύβω να χαράξω τη συνέχεια του δρόμου 
ακούω φωνές μέσα στις αυλακιές
ξεχασμένες φωνές και ήχους παραπεταμένους.
Ξέρω πως όλα γίνονται περιττά σε μια στιγμή.
…………………………………………………….
Ρωτάς πού θέλω να πάω.
Ε λοιπόν ζηλεύω το αερόστατο πάνω απ’ το Σκαρμπέκ :
γράφει δρόμους στο χιόνι του ουρανού