Γράφει η Άννα Γρίβα
Alda Merini, Θεϊκή μανία,
μτφρ. Έλσα Κορνέτη, Εκδόσεις Ρώμη, 2020
Η Alda Merini (1931-2009) υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της σύγχρονης ιταλικής ποίησης. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην Ιταλία διαβάζεται με πάθος, όχι μόνο από τους λάτρεις της ποίησης, αλλά από ένα ετερόκλητο πλήθος αναγνωστών. Τα ποιήματά της, γεμάτα πάθος και ευαισθησία, συγκινούν και υποβάλλουν. Πρόκειται για τον άδολο ιταλικό λυρισμό, που λατρεύει τη φύση, υμνεί τον έρωτα, τραγουδά τη ζωή, μετατρέποντας τη σκιά του θανάτου σε ένα κίνητρο για να ζήσει κανείς πιο έντονα, πιο μεστά και ολοκληρωμένα. Είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί στην Ελλάδα ένας αυτοτελής τόμος ποιημάτων της σπουδαίας ποιήτριας, αφού στο παρελθόν μονάχα σε ανθολογίες ή σε περιοδικά είχαν δημοσιευτεί μεταφρασμένα ποιήματά της. Στο παρόν βιβλίο, περιλαμβάνονται μια ευσύνοπτη εισαγωγή της μεταφράστριας και επιλεγμένα ποιήματα από διαφορετικά βιβλία της Merini: έτσι καλύπτεται ένα ευρύ χρονικό φάσμα δημιουργικής της πορείας.
Ας δούμε, όμως, ποιοι είναι οι ουσιώδεις άξονες πάνω στους οποίους πατάει η ποιήτρια, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα σε τι ακριβώς έγκειται η δύναμη της ποίησή της. Η Merini, σε όλη την ποιητική της πορεία, συνομιλεί με το θείο. Το θείο στην ποίησή της είναι πρωτίστως ο Χριστός. Ο δικός της Χριστός είναι ένας καθρέπτης, όπου μπορεί να αναψηλαφήσει το βασανισμένο από την ασθένεια σώμα της, όπου μπορεί να γνωρίσει την αληθινή φύση του έρωτα, όπου μπορεί να ενωθεί με το σύμπαν. Η ποιήτρια είναι μια “μυστική” του 20ου αι.: μοιάζει να ακολουθεί το χνάρι της Τερέζα της Άβιλα και της Αικατερίνης της Σιένα, αλλά και όλων των γυναικών μυστικών, που ξεκινώντας από τα άδυτα του Μεσαίωνα, έφεραν μια πραγματική επανάσταση, μιλώντας για το σώμα τους ως φορέα του θείου κι περιγράφοντας στα κείμενά τους τις ερωτικής φύσεως εκστάσεις τους, όταν ενώνονταν με τον Χριστό ψυχή και σώματι. Ας δούμε κάποιους στίχους της Merini που μοιάζουν να προσεγγίζουν τον μυστικό λόγο και την αντίστοιχη εμπειρία:
Ποιος θα σου γράψει, θείο φως
ότι εκπηγάζεις αμετάβλητο και αναλλοίωτο
από το λυτρωμένο μου βλέμμα;
Εγώ όχι: γιατί η ουσία της αυτογνωσίας
είναι μυστικό αιώνιο και ασύλληπτο.
…
εσένα, παράξενη αλήθεια που με ανακαλείς
στον ποθητό τρόπο της ύπαρξής μου.
Άλλοτε πάλι, ο έρωτας, τόσο συχνό θέμα στην ποίησή της, αποκτά μια υπόσταση που εφάπτεται των ακραίων εμπειριών επαφής με το θείο. Γράφει η ποιήτρια, απευθυνόμενη στον Έρωτα:
εγώ είμαι η λύρα η αληθινή
που σε χτυπά κατάστηθα
και την πιο μεγάλη ανταμοιβή σού δίνει.
Η ποίηση της Merini ανοίγεται στο υπερβατικό πεδίο μέσα από τις άπειρες πτυχές αυτού: δεν είναι μόνο ο Χριστός με τον οποίο συνομιλεί, αλλά συγχρόνως λατρεύει και ακολουθεί τις άπειρες μορφές του θείου, έτσι όπως αναφαίνονται μέσα στους αρχαίους μύθους και στις διαφορετικές παραδόσεις. Έτσι, στα ποιήματα συναντούμε τον Απόλλωνα και τη Δάφνη, την Περσεφόνη ή τον θεό Έρωτα. Με αυτόν τον τελευταίο είναι που διαρκώς συνομιλεί η ποιήτρια με τόση οικειότητα, σαν να είναι μια νέα Σαπφώ, μια εκλεκτή της αγάπης και των βασάνων της. Η ποιήτρια είναι μια αναζητητής της αλήθειας, της αρμονίας, της ομορφιάς και επικοινωνεί όχι μόνο με τους θεούς και τις θεές της, αλλά και με τους προγόνους της. Και δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι οι πρόγονοί της από τις ποιήτριες που αγαπά, όπως τη Ντίκινσον, τη Σαπφώ, την Πλαθ, τις γυναίκες που πόνεσαν, πληγώθηκαν, πέθαναν, άλλοτε τρικυμιζόμενες στην αγωνία του έρωτα, άλλοτε κυριευμένες από την απελπισία, άλλοτε πλήρεις μέσα στον πυρετό της δημιουργίας και στην υπερευαισθησία τους, που τις έκανε αλλόκοσμες, αλλά και προφήτισσες, ιέρειες, απεσταλμένες ενός κρυφού θεού, δυνατές και άκαμπτες στο πάθος της καταβύθισης. Γράφει στο ποίημα για τη Ντίκινσον:
Η δύναμη εισέρχεται στη δύναμη
το σπαθί μέσα στη γη.
Ένα άλλο στοιχείο που κάνει τους στίχους της Ιταλίδας ποιήτριας ξεχωριστούς είναι η αντίληψή της για τη δυνατότητα γνώσης του κόσμου, μέσα από τη μετοχή του ανθρώπου σε μια κατάσταση μανίας, δηλαδή με το πέρασμα μέσα από ένα οριακό σημείο της ψυχής. Είναι ειδικά ο ποιητής, ο οποίος μανιάζει, όταν ο θεός, η φύση, ο Έρωτας του υπαγορεύει τα νοήματα. Ο ποιητής είναι ένας μεσολαβητής μεταξύ του θείου και των ανθρώπων. Μια τέτοια κοσμοθεώρηση μας φέρνει στον νου τον πλατωνικό Ίωνα, αφού εκεί ο ποιητής είναι φορέας μιας μανίας που υπαγορεύει ο θεός, παρομοιαζόμενος με έναν κρίκο στην αλυσίδα που δένει τον κόσμο των ιδεών με τον φθαρτό κόσμο ή με ένα πλάσμα φτερωτό που δεν ξέρει ακριβώς την αποστολή του, αλλά πορεύεται τραγουδώντας. Γράφει στο ίδιο πνεύμα η Merini στο ποίημα Εγώ ήμουν ένα πουλί:
Εγώ ήμουν ένα πουλί
με λευκή απαλή κοιλιά,
κάποιος μου έκοψε το λαιμό
για να γελάει εκεί πάνω,
δεν ξέρω.
…
Μα ακόμα και ξαπλωμένη στη γη
εγώ κελαηδώ τώρα για σένα
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το μεγάλο ζητούμενο στην ποίηση της Merini είναι η ευδαιμονία, με την πιο βαθιά, την πιο αληθινή σημασία του όρου, η ευδαιμονία, που είναι αποτέλεσμα της επενέργειας του καλού δαιμονίου, αυτού που έχει μέσα του ο κάθε θνητός, αυτού που κάποτε προσπερνούμε ή αρνούμαστε, περίκλειστοι σε έναν σύγχρονο κόσμο, ο οποίος αρνείται διαρκώς το μυστήριο της φύσης και του σύμπαντος ή το μετατρέπει σε μια επιφανειακή κατανόηση των φαινομένων, ξεχνώντας την αναζήτηση της ουσίας, της αιτίας, του νοήματος. Η Alda Merini μάς καλεί να γίνουμε ευδαίμονες, βρίσκοντας τον προσωπικό μας δρόμο προς τους θεούς, είτε πρόκειται για το μονοπάτι του έρωτα, είτε για τη μανία της ποιήσεως και εν γένει της δημιουργίας, είτε για την αναζήτηση της αλήθειας των μύθων, είτε για την επαφή με το σώμα ως πρωτογενή φορέα των ψυχικών βιωμάτων. Η Merini μας λέει: θα ευτυχήσετε, αν πονέσετε αναζητώντας, γιατί έστω και μια στιγμή γνώσης κάνει τη ζωή άξια να βιωθεί. Ή όπως το εκφράζει η ποιήτρια στο ποίημά της Το παρελθόν μου:
Πρέπει να απελευθερωθώ από τον χρόνο
για να ζήσω το παρόν μια που
δεν υπάρχει άλλος χρόνος
απ’ αυτόν τον θεσπέσιο, τον στιγμιαίο.
Άννα Γρίβα
© Poeticanet
Ημ/νία δημοσίευσης: 9 Μαΐου 2020
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη