ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ

                                                        
                                             ΗΜΕΡΙΔΑ του Πανάγου Πέππα
                                                                                (Eκδόσεις Μελάνι) 
                                                                         ISBN: 978-960-6781-04-9  
                                                                    

                                                                                                                                                  Να πηγαίνεις έστω 
                                                                                                                                                  στην πλησιέστερη λέξη. 
                                                                                                                                                                            Πανάγος Πέππας  

 Είκοσι δύο χρόνια μετά την Ακακία της Ανδρομάχης, ο Πανάγος Πέππας επιστρέφει με δεκατέσσερα ποιήματα, αποστάζοντας τη σοφία και την πείρα ενός  βλέμματος που, αν και συντάσσεται με το θρήσκευμα της σιωπής, δεν παύει να αναγνωρίζει ότι η ποίηση είναι ο βέβαιος τρόπος θραύσης των ορίων του. Νοήματα και ιδέες που έρχονται από μια βαθιά περιοχή, για να αναγάγουν τις εικόνες της φύσης και των εγκόσμιων πραγμάτων σε ένα ύψος φωτεινής αιθρίας, αποδίδοντας στις λέξεις την υπερβατική τους διάσταση, αλλά και στον ίδιο τον ποιητή ένα εξιδανικευμένο και διαυγές σύμπαν.
  Ο Π.Π. κατάγεται από τη γραμμή του Οδυσσέα Ελύτη: το κλειδί της παρούσας συλλογής είναι η λέξη «φως». Έτσι, παρακολουθούμε εδώ τη διάθλαση του φωτός μέσα στη σκέψη, την ονειροπόληση, τη διερώτηση, το άφατο βίωμα της γαλήνης, τη διαρκή κατατριβή με το πνεύμα, την ώρα που η «ζωντανή» καθημερινότητα μοιάζει ολοσχερώς απούσα. Απόντες είναι και οι άνθρωποι στην ποίηση αυτή, ωστόσο η γλώσσα (ο Λόγος) φαίνεται να αποτελεί τον αντιπρόσωπο της κοσμικής παρουσίας, τη δρώσα και ενεργή φανέρωση του είδους άνθρωπος, με την οποία ο ποιητής συνδιαλέγεται παρακάμπτοντας κάθε συναίσθημα, για να καταθέσει εν τέλει την καθαρή περιπέτεια του πνεύματος.
  Στα δυο μεγάλα ποιήματα, τα πιο ώριμα της συλλογής («Ο εθελοντισμός του βλέμματος» και «Η κόσμια μέρα») είναι φανερό ότι ο Π.Π έχει εξέλθει από τη μερικότητά του και κινείται ενωμένος με τη συλλογική  γλώσσα («μέσα μας τρέχουν απίθανες ανεξιχνίαστες ακρίβειες», «για να μας ελκύουν τόσο τα πράγματα πρέπει να’ χουν στο βάθος μια ραγδαία ορχήστρα», «υπεράνω του εαυτού μας ανεμίζουν οι πιθανότητες μιας επερχόμενης καλοσύνης). Επομένως, μας επιτρέπει να εισχωρήσουμε στο μυστηριακό περιβάλλον του ιερού, εκεί όπου το κατεξοχήν διακύβευμα του λόγου δεν είναι ανεξιχνίαστο αλλά μάλλον επιχειρεί να φωτίσει τις ανοιχτές ανθρώπινες προοπτικές. Ιδιαίτερες νοηματικές συμπυκνώσεις καθιστούν αυτά τα δυο ποιήματα κέντρο του βιβλίου, καθώς στο υπόστρωμά τους αναγνωρίζει κανείς τη φιλοσοφική γλώσσα καλυμμένη με λεπτές ποιητικές αποχρώσεις και αισθητικά ποικίλματα, τα οποία ενίοτε συσκοτίζουν τις προθέσεις της. Αν και η αναγωγή από το ειδικό στο γενικό κι από την ατομικότητα στην εκδήλωση του Όλου, είναι δουλειά της φιλοσοφίας, η ποίηση αναλαμβάνει εδώ να απελευθερωθεί από την στενή και περιορισμένη έννοια του ιδιωτικού, ώστε να μας οδηγήσει στην αληθινή φωνή της Ολότητας.
  Η παρούσα ποιητική συλλογή του Πανάγου Πέππα, ως καρπός πολύχρονης ψυχονοητικής διεργασίας, αποδεικνύει ότι η αληθινή ποιητική ωρίμανση δεν σχετίζεται πάντοτε με την άσκηση επί χάρτου. Η Ημερίδα αποτελεί ένα ευφάνταστο και συμβολικό σύμπαν εννοιών και αυτή η εννοιολογία, αξιοποιημένη ποιητικά και φιλοσοφικά, προσδίδει στο παρόν έργο την ιδιοτυπία του.                                                                   
                                                    

        ΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ
        (απόσπασμα)

Προχωρώντας το φως προς το αδιευκρίνιστο
επινοεί το ευώνυμο, γίνεται λεπτολόγο,
αλκυόνη στην καρδιά του χειμώνα.
Τα πράγματα εμπλέκονται από μόνα τους
εισχωρώντας τo ένα στο άλλο συνεχώς καθώς
ακολουθούν τον δρομέα της μέρας στον
τέταρτο και μοναδικό ορίζοντας που ικανοποιεί
το εφήμερο ως την τελείωσή του. Όλα μας
τα λόγια για ένα γοργό τραγούδι; Όλες μας
οι κινήσει για ένα καλοδουλεμένο νεύμα;

Κλεοπάτρα Λυμπέρη