Γράφει η Ευσταθία Δήμου
Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο, Πατάκης, Αθήνα 2021.
Η νέα ποιητική συλλογή της Παυλίνας Παμπούδη συστήνεται με τον αυτοαναφορικό τίτλο Σημειώσεις για το άγραφο, μία φράση που αποκαλύπτει με άκρα ευθύτητα την περί ποιήσεως αντίληψη της ποιήτριας, την οπτική της πάνω στην τέχνη του λόγου. Πιο συγκεκριμένα, το οξύμωρο της φράσης και η αντίθεση που εμπεριέχει καταδεικνύουν τη θεώρηση της ποιητικής τέχνης ως μίας πράξης υψηλής, που ανάγεται ακόμη και στη σφαίρα του άφατου, του ανέκφραστου και, από την άλλη, τη βούληση και την επιθυμία του ποιητή να αρθεί στο ύψος της πράξης αυτής και να κρατήσει, έστω, τις σημειώσεις του, να περισώσει δηλαδή την προσπάθειά του να προσεγγίσει τις λέξεις και να τις καταστήσει πρώτη ύλη των δημιουργημάτων του: Και πώς να εντοπιστεί το ποίημα, πώς/ Ανάμεσα στους οιωνούς, τους ίσκιους και τη σκόνη;/ Το άναρθρο/ Μη γλώσσα, χωρίς κόκαλα, χωρίς αρθρώσεις – («Σημείωση για το ποίημα;»)
Από την πρώτη, κιόλας, ανάγνωση του βιβλίου μπορεί να αντιληφθεί κανείς την ιδιαιτερότητα του, τόσο στο επίπεδο της ποιητικής γλώσσας, όσο και στο επίπεδο της δόμησης. Η γλώσσα της Παμπούδη διακρίνεται για την ευστοχία, την σαφήνεια και την καθαρότητά της. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για έναν ποιητικό λόγο καίριο και καταλυτικό, απολύτως φροντισμένο, έτσι ώστε να μπορεί να κυριολεκτεί, όχι με την παραδοσιακή έννοια της κυριολεξίας, αλλά με το νόημα της ανάδειξης και της ακριβούς απόδοσης του νοήματος, ακόμα κι αν αφορά ή προκύπτει από σχήματα λόγου. Η στόχευση αυτή επιτυγχάνεται και εξυπηρετείται, μεταξύ, άλλων και από την εκτεταμένη χρήση του ενεστώτα που προσδίδει στα ποιήματα μία παροντικότητα η οποία επιτρέπει και καθοδηγεί τον αναγνώστη να αντιληφθεί και να συμμετέχει στο παρόν της λογοτεχνικής δημιουργίας, να ανα-γνώσει το ποίημα τη στιγμή που αυτό μοιάζει να γράφεται. Στην ουσία, αυτό που τεχνουργείται εδώ είναι η απόλυτη σύμπτωση της γραφής και ανάγνωσης και, συνεκδοχικά, συγγραφέα και αποδέκτη, μεθόδευση που δεν διατηρεί απλώς, αλλά εντείνει το ενδιαφέρον σα να πρόκειται για την παρακολούθηση μια θεατρικής παράστασης. Ο θεατρικός προσανατολισμός του βιβλίου συνεπικουρείται, πέρα από τη γλώσσα, και από τον τρόπο με τον οποίο δομείται η συλλογή, από τον τρόπο παράθεσης των ποιημάτων. Πιο συγκεκριμένα, το βιβλίο αποτελείται από μια σειρά εναλλασσόμενων ποιημάτων που ομαδοποιούνται σε δύο κατηγορίες, σε αυτά που η ποιήτρια χαρακτηρίζει ως «Τα γραμμένα» αριθμώντας τα από το 1 έως το 17 και σε αυτά που έπονται και αποτελούν «Σημειώσεις». Δημιουργείται, κατ’ αυτόν τον τρόπο μια διαδοχή που θυμίζει τις πράξεις ενός θεατρικού έργου, πολύ περισσότερο μάλιστα που αυτή εμφορείται από μια δραματικότητα και μοιάζει να αποκτά τη γνωστή στη θεατρική πράξη και πρακτική κίνηση προς τα εμπρός.
Πολύ περισσότερο, όμως, από τον τρόπο παράθεσης των ποιημάτων και την όλη δόμηση της συλλογής που προσιδιάζει σε ένα είδος διαλόγου ο οποίος αναπτύσσεται και εξελίσσεται ανάμεσα στα ποιήματα, είναι η προσέγγιση που επιφυλάσσει η Παμπούδη στην πρώτη ύλη της, στο αδιαμόρφωτο υλικό της σκέψης της και, συγκεκριμένα, η πρόθεσή της όχι ακριβώς να συγγράψει ή να συνθέσει, αλλά, στην κυριολεξία, να σκηνοθετήσει τόσο τον εαυτό της, όσο και τα πρόσωπα που εισάγει, ως πρωταγωνιστές, στα ποιήματά της. Πρόκειται για ένα διαφορετικό αντίκρισμα της τέχνης της ποίησης, μια διαφοροποιημένη αντίληψη για το ρόλο και τη θέση του ποιητή, όχι πια ως τεχνίτη του λόγου, αλλά ως ενορχηστρωτή της δημιουργίας. Αυτό, βεβαίως, δεν συνεπάγεται απομάκρυνση από τη μέριμνα για τον λόγο. Ίσα ίσα που αυτός αναδεικνύεται ακόμα πιο ποιητικός από τη στιγμή που συνδέεται και υπηρετεί τη βούληση του καλλιτέχνη να πλάσει εξ αρχής τον κόσμο με αφετηρία του τη δημιουργική έμπνευση. Το ενδιαφέρον, μάλιστα, στην περίπτωση της Παμπούδη, είναι ότι η ποιήτρια δεν αποκόπτεται από την πραγματικότητα, από τον περιβάλλοντα χωροχρόνο, όπως τον αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη συνείδηση. Αντίθετα, αυτός εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση, την αφόρμηση και την αφορμή για να ξεκινήσει η διαδικασία της (ανα)δημιουργίας.
Η Παμπούδη προσέρχεται στην ποίηση με βασική στόχευση την αναγέννηση, τόσο του κόσμου, όσο και τη δική της. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται βήμα βήμα, λέξη λέξη και προϋποθέτει την πλήρη απογύμνωση από ο,τιδήποτε δεν είναι αληθινό, από ο,τιδήποτε μοιάζει περασμένο και παρωχημένο. Η νέα αρχή προϋποθέτει επιστροφή και εκκίνηση από το μηδέν. Από αυτή την άποψη η νέα αρχή ταυτίζεται με το τέλος, το νέο φως με το σκοτάδι, η γέννηση με το θάνατο. Είναι μια βαθιά αντίληψη για τη ζωή, αλλά και για την ίδια την τέχνη αυτή, που αναγνωρίζει στη δημιουργία όχι απλώς και μόνο έναν σταθμό μέσα σε μια συνέχεια, μέσα σε μια διάρκεια, αλλά μία αφετηρία που δίνει την δυνατότητα και την πρωτόγνωρη χαρά της κάθαρσης, της λύτρωσης από αυτό που βαραίνει την ανθρώπινη ύπαρξη που, παραδόξως, δεν είναι ο θάνατος, όσο η άγνοια για ό,τι συνθέτει την υπόσταση και τη βαθιά ουσία του ανθρώπου: Ό,τι κι αν έμαθα είναι προς θάνατον/ Το πίκρανα, με αποκληρώνει// Λύπη βαθαίνει το αίτιο/ Όπου υπάρχω αναίτια όπως Θεός («Το γραμμένο 6»)
Ιδωμένη από αυτήν την άποψη, η συλλογή μοιάζει να συνυφαίνει και να συναιρεί δύο βασικές τάσεις ή διαθέσεις ή ροπές. Είναι από τη μία η διάθεση φιλοσοφικής ενατένισης του ανθρώπου και του κόσμου, μια καταβύθιση στο νόημα της ζωής και της δημιουργίας και, από την άλλη, μία σχεδόν βιβλική προσέγγιση του τρόπου με τον οποίο συντίθεται όχι τόσο το σύμπαν, ο χώρος και ο χρόνος, όσο ο ίδιος ο ανθρώπινος νους, όπως μπορεί να νοηθεί η αντίληψη, η αίσθηση που σχηματίζει και σχηματοποιεί ο άνθρωπος για το περιβάλλον. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μία επιστροφή στις πρωταρχές της δημιουργίας με τους όρους που η ίδια η ποιητική τέχνη θέτει. Τη στόχευση αυτή υπηρετεί και αναδεικνύει ο ιδιαίτερος ρυθμός των ποιημάτων που τεχνουργείται από τα μικρότερα ή μεγαλύτερα κενά τα οποία μεσολαβούν ανάμεσα στους στίχους, αλλά και στο εσωτερικό του ίδιου του στίχου. Διαμορφώνεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένα είδος αποσπασματικότητας που προσιδιάζει και εξεικονίζει την αποσπασματικότητα και τη σπασμωδικότητα της ίδιας της δημιουργίας, του τρόπο με τον οποίο γεννήθηκε ο άνθρωπος και ο κόσμος με τις πολλές και ποικίλες πτυχές τους. Από την άλλη, όμως, είναι και μια δήλωση, μια παραδοχή του ίδιου του καλλιτέχνη για τη δυσκολία του να εναγκαλιστεί σε όλη του την έκταση και την ένταση το θαύμα του κόσμου και για την αναπόφευκτη παραμονή του σε αυτό που και ο τίτλος της συλλογής δηλώνει, στο να κρατήσει, δηλαδή, σημειώσεις οι οποίες προσφέρονται στον αναγνώστη για να μπορέσει πια ο ίδιος να ανασυνθέσει τον εαυτό του, την ιστορία, την πορεία του: Στο σημείο αυτό αποκλήθηκα Άιν/ Άιν/ Χωρίς γένος ξανά, κι απ’ την αρχή// Ησύχασα// Κάποτε θα τα ξαναμάθαινα όλα, θα με συγχωρούσαν
(«Το Γραμμένο 13»)
© Poeticanet
Ημ/νία δημοσίευσης: 5 Σεπτεμβρίου 2021
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη