© Poeticanet
Εις εαυτόν
Η τωρινή επιλογή έγινε, όπως πάντα, λίγο - πολύ τυχαία. Χμ, ίσως λίγο πιο πολύ απ’ όσο συνήθως. Ευθύνονται και οι δύσκολες συνθήκες των φετινών «διακοπών»: πολλά βιβλία, από αυτά που είχα ξεχωρίσει και ήθελα να τους πάρω «συνέντευξη», έμειναν σε μια τσάντα μαζί με αρκετά άλλα είδη πρώτης ανάγκης στο χωριό, και συνεχίζουν να παραθερίζουν ενώ εγώ ήδη έχω επιστρέψει στην πόλη, λ.χ. Το Με τρό (ει) αυτή η λύπη της πρωτοεμφανιζόμενης Ελένης Καρρά και το Βράχια του πολυεμφανιζόμενου Γιώργου Βέη.
Πάντως, όπως και να ’χει, υπάρχουν και πάλι αρκετά βιβλία. Και, όπως πάντα, όλα διαφορετικά μεταξύ τους και όλα διαφορετικών «τάσεων». Υπάρχουν πρωτόλεια νέων, πρωτόλεια λιγότερο νέων, λιγότερο πρωτόλεια πρωτοεμφανιζόμενων κλπ.
Επίσης, όπως πάντα, έχουμε εκπροσώπηση όλων σχεδόν των ειδών: ποίηση ζόρικη, ποίηση ζορισμένη, ποίηση ερωτική, ποίηση εργαστηρίου, ποίηση ευφυή, ποίηση λυρική, ποίηση λιτή, ποίηση φιλοσοφική, ποίηση με παλαιότερες απηχήσεις, ποίηση υβριδική – και πιο απλά (κι ας κάνουμε κατάχρηση επιθετικών προσδιορισμών), ποίηση λογία, αγοραία, συγκρατημένη, ασυγκράτητη, επιγραμματική κλπ.
Δεν έχουμε μόνο από το σπάνιο είδος της υψηλής ποίησης – δεν το έχει ανάγκη, προφανώς, η εποχή μας…
ΚΟΡΙΝΑ ΚΑΛΟΥΔΗ, Και βέβαια τους φοβάμαι, Περισπωμένη
ΕΡ: Τι ανακάλυψε ξαφνικά η δημιουργός σας και άρχισε να γράφει;
ΑΠ: Δεν έχω γεννηθεί ακόμα / ούτε κι εσείς / Κι είμαστε η τροφή του φόβου /Μες στο σκοτάδι / στοιβαγμένοι κι άγριοι / μέχρι να βρούμε / ένα μεγάλο λόγο / για να γεννηθούμε
ΕΡ: Τι ιδέα έχει για τους ομότεχνους της;
ΑΠ: Ούτε τρελοί ούτε γενναίοι / αυτοί που ζήτησαν / να βγουν από τον κύκλο // Διψάνε μόνο / κι άκουσαν τον ποταμό
ΕΡ: Πώς βλέπει την σύγχρονη «πραγματικότητα»;
ΑΠ: …σα να εκτίει μια ποινή η ανθρωπότητα
ΕΡ: Τι σκέφτεται για την Ποίηση;
ΑΠ: Όλα τα χρόνια που διψούσαμε /ήταν εδώ
ΕΡ: Τι λέει για τους «άλλους;»
ΑΠ: Και βέβαια τους φοβάμαι / Είναι οπλισμένοι και ηλίθιοι
Σχόλιο: Μια πρώτη (μάλλον), σεμνή και υγιώς επηρμένη ποιητική συλλογή που καταθέτει και προστατεύει την σπίθα της διεκδικώντας με φόβο, σεβασμό αλλά και αποφασιστικότητα το δικαίωμα να «διατυπωθεί» κι εκείνη στο χάος και να αφήσει το στίγμα της στην ποιητική αρένα.
ΤΑΣΟΣ ΜΠΕΣΙΟΣ, Αιφνιδίων ήχων φως, Εκάτη
ΕΡ: Πώς εκλαμβάνει ο δημιουργός σας την διαδικασία σύνθεσης ενός ποιήματος;
ΑΠ: Λίγα κυβικά αναπνοής ντύνονται συλλαβές βουβές χωρίς φτερά
ΕΡ: Τι σκεφτόταν αρχίζοντας να σας γράφει;
ΑΠ: Έτσι περίπου ξεκινάει το έπος /για την κατάκτηση της Σιωπής
ΕΡ: Ποιο είναι το υλικό σας; Πώς το χρησιμοποιεί ο δημιουργός σας – και για ποιο σκοπό;
ΑΠ: Η νεκρή αυτή λεία στα δόντια της μνήμης είναι / δυο φορές νεκρή. / Στη δεύτερη ανάγνωση… η χυδαιότητα υποχωρεί. / Και βραδέως θλίψη ιαματική ανατέλλει.
ΕΡ: Πώς σας αντιμετωπίζει όταν σας έχει «κατορθώσει»;
ΑΠ: Τι παράδοξο, μια τόσο φιλόδοξη πτήση / να προσγειώνεται σιωπηλά / σε μια σελίδα ημερολογίου
ΕΡ: Τι «τελετουργικό» ακολουθεί για να σας γράψει;
ΑΠ: Κλείσε τα μάτια. Αφουγκράσου τη σιωπή. / Μετάφρασέ τη.
Σχόλιο: Ογδόη συλλογή του ποιητή. Ώριμη γραφή. Τα ποιήματά του κατατρύχονται από τη συνειδητοποίηση ενός σκοτεινού παρόντος και μέλλοντος και γράφονται με ηλικιωμένη θλίψη αλλά και με μερικά ανήλικα ξαφνιάσματα / αναλαμπές φωτός.
ΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΤΑΣ: Μένοντας σπίτι (50 χαϊκού για την καραντίνα)
ΕΡ: Είσαστε εμπνευσμένα από δύσκολες καταστάσεις που τις αποδίδετε με ανάλαφρο τρόπο. Τι λέει ο δημιουργός σας ότι του συμβαίνει;
ΑΠ: έχω σαλτάρει / σκέφτομαι ποιήματα / γράφω ταξίδια
ΕΡ: Η λιτή διατύπωσή σας δείχνει πως βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης στέρησης. Γιατί;
ΑΠ: κοντεύει μήνας / που δεν με πλησιάζεις / με προστατεύεις.
ΕΡ: Τι τον ανησυχεί άραγε περισσότερο;
ΑΠ: μαύρα μαντάτα / ο μέλλων διαρκείας / καταργήθηκε
ΕΡ: Γιατί σας γράφει;
ΑΠ: σ’ αυτόν τον κόσμο / δεν κάνω τίποτ’ άλλο./ Προσαρμόζομαι.
ΕΡ: Έκανε κάποια ανακάλυψη και σας επιστρατεύει για να τη διαδώσετε;
ΑΠ: ήρθε το ψέμα / και μου ’πε την αλήθεια. / Είμαστε μόνοι
Σχόλιο: Ο Χάρης Μελιτάς, πολυγραφότατος (και ειδικευμένος στη μικρή φόρμα) αξιοποιεί εδώ το είδος του χάϊκου για να αποδώσει αυτή την (ελπίζουμε παροδική) ανοίκεια κατάσταση που ζούμε, επιγραμματικά και καίρια, όπως απέδιδαν οι αρχαίοι μάστορες τα διαχρονικά της ψυχής και της φύσης.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ, Πρόβα εαυτού, Μετρονόμος
ΕΡ: Πώς έγινε ποιητής ο δημιουργός σας;
ΑΠ: Από παιδί μιλούσα σπαστά / τη γλώσσα των νερών και των ερώτων
ΕΡ: Πότε ξεκίνησε να σας γράφει;
ΑΠ: Όταν ένιωσα μέσα μου τις λέξεις κοφτερές / γύρισα στο φως / και βρίσκω λόγο με αιτία / να μιλάω απ’ αγάπη στα ζωντανά του κόσμου.
ΕΡ: Τι σκέφτεται για την Ποίηση;
ΑΠ: είσαι ο χρόνος μου και μέσα σου λάμπω / είμαι ο χώρος σου και παντού υπάρχεις
ΕΡ: Βρίσκεται πάντα σε κατάσταση ποιητικής ευφορίας ή όχι;
ΑΠ: Είναι νύχτες που με ξυπνούν φωνές και μ’ αναγκάζουν / να πληρώσω χρέη σε τιμή πατρίδας.
ΕΡ: Τι θα συμβούλευε τους ομότεχνους;
ΑΠ: τον αέρα να τον κοιτάζεις στα νερά / πώς βρίσκει χώρο να παίζει με τον τρόμο
Σχόλιο: ο Διονύσης Καρατζάς είναι δόκιμος ποιητής, πιθανόν ο πιο λυρικός της γενιάς του και, επίσης πιθανόν, ο τελευταίος. Ο λόγος του κατατείνει σε όσο γίνεται πιο απλή και άμεση προσληπτικότητα του κοινού τόπου και του θαυμαστού κόσμου.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣ: Πρώτη δημοτικού και άλλα ποιήματα Ιωλκός
ΕΡ: Τι σκέφτηκε και άρχισε να γράφει ο δημιουργός σας;
ΑΠ: Στερεύουν οι πηγές που δεν σκύβεις να πιεις
ΕΡ: Τι είναι η γραφή σας γι αυτόν;
ΑΠ: ευφροσύνη που μου δίνεται μονάχα στάλα στάλα
ΕΡ: Τι σκέφτεται για την Ποίηση;
ΑΠ: Μένεις πάντοτε η ξένη σιωπή / η ανέγγιχτη, η απρόσιτη / που φέγγει μόνο στον δικό της ύπνο.
ΕΡ: Έχει μια ερωτική σχέση μαζί της. Τι προσδοκά από αυτό;
ΑΠ: Να σου δώσω το σχήμα μου, να μου δώσεις το σχήμα σου / σε μιαν αράγιστη ένωση.
ΕΡ: Το ποίημα του «Ανύπαρκτες θάλασσες» αναφέρεται στις εξερευνητικές αποστολές της Ποίησης;
ΑΠ: Πάντα θα τις γυρεύουμε / ακόμα κι άθελά μας / Πάντα εκεί θα βρίσκουμε / τα ομορφότερα κοχύλια
Σχόλιο: Άλλη μια πρώτη, πλην όψιμη ποιητική συλλογή. Ο ποιητής είναι ώριμος αλλά παραμένει ερωτευμένος εφηβικά με πρόσωπα, φύση και ιδέες. Μαθητευόμενος των στιγμών και του αφρού των ημερών.
ΣΑΡΑ ΘΗΛΥΚΟΥ: Το όνομά τους, Αθήνα, 2019
ΕΡ: Η δημιουργός σας σάς υλοποιεί με δύναμη. Τι λέει για τη διαδικασία της γέννησής σας;
ΑΠ: Δεν είναι η δύναμη / μα η αδυναμία //φοβάσαι / μη σπάσει κάποια νότα στο τραγούδι / τη λέξη που δεν θα ’ναι η σωστή στο ποίημα / ή μην τυχόν και σε παρεξηγήσουν // όμως/ δεν είναι η δύναμή σου /μα η αδυναμία // - αυτή γεννά τη συγκίνηση
ΕΡ: Τι θέλει να πετύχει καταφεύγοντας στην Ποίηση;
ΑΠ: Μπορώ να κατοικήσω σε μια μέρα; // για πάντα / με τον τρόπο που κατοικεί /ένα πουλί / ή ένα κλαδί / στην επικράτεια του ανέμου;
ΕΡ: Ποια είναι η πιο τολμηρή σκέψη που σας αναγκάζει να διατυπώσετε;
ΑΠ: είτε την ποίηση να υπηρετείς / είτε θεός να γίνεσαι
ΕΡ: Ποια είναι η βαθύτερη επιδίωξή της;
ΑΠ: Τι να τα κάνω τα ποιήματα; / την ποίηση εγώ ζητώ.
ΕΡ: Ποια επηρμένη παραίνεση σας αναγκάζει ταπεινά να της δώσετε;
ΑΠ: να επιστρέφεις / με ευγνωμοσύνη στο σκοτάδι σου / σάρκα από τη σάρκα σου / φως
Σχόλιο: Η Σάρα Θηλυκού, στο δεύτερο ποιητικό της βιβλίο φαίνεται να προχωρά σε πλέον αναπεπταμένο ποιητικό πεδίο με προσεχτικά βήματα – μάλλον άλματα. Η γραφή της είναι ακόμα διστακτική και η έμπνευσή της κάπως φειδωλή, αλλά ο δρόμος ήδη διαγράφεται προς άλλο υψόμετρο.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΟΥΛΑΣ: Τα περσινά τους βάζουν για καλά, Πόλις
ΕΡ: Τι συνειδητοποίησε ο δημιουργός σας και άρχισε να σας γράφει;
ΑΠ: Αν καταλάβεις πως δεν έχει σημασία τι μουρμουράς / μα τι κραδαίνεις / μπορείς απ’ την κλειστή γροθιά να βγάλεις περιστέρι / κι ας ξέρεις κατά βάθος / πως πρόκειται για βρομοπούλια.
ΕΡ: Πόσο σοβαρά τον αντιμετωπίζετε;
ΑΠ: Είναι στη φούχτα σου / να δημιουργείς θύμησες / καλής ποίησης // Μια στιγμή να αφεθείς / καταλήγεις να συντάσσεις μουχρώματα.
ΕΡ: Εκείνος πόσο σας υπολογίζει ή πόσο σας έχει ανάγκη;
ΑΠ: Αυτό το οργανωμένο σχέδιο αλληλεπίδρασης / με ξεκουρδίζει. / Πες το όπως θες / αναγνωρίζω έναν εμπρησμό / όταν τον βλέπω.
ΕΡ: Ριψοκινδυνεύει; Με τι τρόπους σας εκβιάζει;
ΑΠ: λυγίζω τις ακμές σε αμβλείες ελπίδες / φτερούγες λεπίδες / να χαράξω καινά / τον ενεστώτα της λαβής / που με κρατά επί της γης / να μετρήσω τα σκαλιά / απ’ του κενού την αγκαλιά / ως το περβάζι // φεύγω / ανοίγομαι / μισεύω
ΕΡ: Φαίνεται να τον έχετε βασανίσει αρκετά… Επειδή κι εκείνος, σας βασανίζει; Τι σας κάνει, τι του κάνετε;
ΑΠ: Περνώ τις λέξεις χλωρίνη / να σβήσω τα ψευδά / να ασπρίσω τις λήγουσες / να τις μασήσω χαλίκια. // Το κύμα υψώνεται δυο μέτρα / μου κόβει τη μαγκιά / μου σπάει τα δόντια.
Σχόλιο: Ο Σπύρος Γούλας στην πρώτη του συλλογή φαίνεται να αναμετράται πεισμωμένος με κάτι που τον προκαλεί και τον υπερβαίνει. Ο αγώνας από σελίδα σε σελίδα είναι αμφίρροπος. Νικά η Ποίηση.
ΛΕΝΗ ΖΑΧΑΡΗ: Να με λες Ελένη, Λέμβος
ΕΡ: Τι πιστεύει πως κάνει η δημιουργός σας γράφοντάς σας;
ΑΠ: Σε γραμμική προγλωσσική χαράζω / το είναι το ακατανόητο. // Τα διανύσματα του Χρόνου μεγιστοποιώ / και τα μεγέθη βγαίνουν εκτός ιστορίας.
ΕΡ: Τι την αναγκάζει;
ΑΠ: Θέλω τόσα πολλά να γράψω /και να κλάψω / που η ζωή δεν μου αρκεί.
ΕΡ: Ποια είναι η ιεροτελεστία που ακολουθεί για να σας υλοποιήσει;
ΑΠ: Διαβάζω τα σημεία / αποκρυπτογραφούνται τα ιεροπρεπή σκαλίσματα / με δειλή τάξη. Σε σύγχυση, τα καταγράφω.
ΕΡ: Τι σημάδια έχει βάλει για την πορεία της; Τι σκοπό;
ΑΠ: Στο στάδιο Μαθητείας / σκύβω στο εντός / για του κόσμου την ένδεια, για τη δική μου // Μυούμαι στο Φως / να αγαπήσω τους οδηγούς μου./ Να μάθω τους χρόνους του ρήματος άγω /τη βαρύτητα του ρήματος αγαπώ.
ΕΡ: Τι πιστεύει για την Ποίηση;
ΑΠ: Η Ποίηση μια Περηφάνια. / Απάτητη μοναξιά / Να χωράει μόνο ο Θεός
Σχόλιο: Πρώτη ποιητική συλλογή και για την Λένη Ζάχαρη. Με στίχους που φαίνεται να προέρχονται από πλούσιο κοίτασμα και να έχουν έρθει ξαφνικά στο φως σχεδόν τέλεια επεξεργασμένοι (έχοντας αυτοεπεξεργαστεί, ερήμην της, για πολλά χρόνια).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ: Απάνθισμα 1976- 2018, εκδ. Στίξις
ΕΡ: Τι σκέφτεται ο δημιουργός σας για την διαδικασία της γραφής σας;
ΑΠ: Απλώς γράφεις, όπως κάποιος άλλος χορεύει, τραγουδά, εργάζεται, επινοεί, χτίζει, φουρνίζει το ψωμί, ή σπέρνει και κάνει πράγματα που δεν μπορείς εσύ.
ΕΡ: Λέει πώς άρχισε να σας γράφει;
ΑΠ: με περισσή αδιαφορία βάλθηκα να τετραγωνίζω τον κύκλο / με την ευκολία ενός ποιητή
ΕΡ: Τι ιδέα έχει για την Ποίηση;
ΑΠ: Τη θρησκεία μου ονόμασαν Ποίηση / Εκεί δεν έχει θεούς παρά μόνο πίστη
ΕΡ: Αν η Ποίηση είναι φως τι είναι η σκιά;
ΑΠ: Ίσως η σκιά να θρέφεται με το κενό που πασχίζουν να γεμίσουν οι ζώντες για να υπάρχουν, κενοδοξούντες , συχνά κενομιλούντες
ΕΡ: Πώς πιστεύει ότι μπορείς να πεις κάτι αυθεντικό / αληθινό;
ΑΠ: Προσπαθώντας να μην αποδείξεις τίποτα στους άλλους και κυρίως στον εαυτό σου, θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα προς την ελευθερία
Σχόλιο: Ο Γιώργος Δουατζής παρουσιάζει εδώ μια ανθολόγηση από τα πάμπολλα ποιητικά του βιβλία. Ο λόγος του, άμεσος και καθημερινός, καλύπτει ως ρεπορτάζ τα συμβάντα και τα μη συμβάντα της ζωής, συχνά και μιας παράλληλης, εσωτερικής ζωής.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ: Μάθημα ωδικής
ΕΡ: Τι είναι η Ποίηση για τον δημιουργό σας;
ΑΠ: Λέξεις και λέξεις / κέλυφος ήπιας μνήμης / που δεν θα σβήσει
ΕΡ: Πώς σας αντιμετωπίζει;
ΑΠ: ποίημα λειψό μου / πάλι στο τέλος φτάνεις / προτού αρχίσεις
ΕΡ: Τι λέει πως πασχίζει να κατορθώσει; Και πως του αρκεί;
ΑΠ: … να σώζω μόνο εικόνες / χωρίς ήχο / σ’ ένα δίσκο πολύ /σκληρό / φτιαγμένο / από μη μνήμη // να αποθηκεύω / το ελάχιστο / στην επικράτεια / του μη χρόνου
ΕΡ: Μπορείτε να αναφέρετε κάτι που τον απασχολεί βαθύτερα;
ΑΠ: Πώς γράφεται άραγε ένα κελάηδισμα αηδονιού;
Σχόλιο: Πολυγραφότατος και ο Γιάννης Ευσταθιάδης , αλλά και πολύπειρος και πολυεπίπεδος. Η ποιητική συλλογή του αυτή είναι ένα «καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο» με μελετημένα ποσοστά παιχνιδισμάτων και συγκίνησης.
Ημ/νία δημοσίευσης: 19 Σεπτεμβρίου 2020
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη