ION  VINEA

Αμμοχάλικο

 Αποσπάσματα

Θα πω άραγε τα λόγια αυτού του αιώνα;

μέσα στα μάτια τους καρτερώ

τον απόηχο σαν μεταμόρφωση κυρίου

το μίσος σαν συσκότιση

το ξάφνιασμα σαν θάνατο.
                                  
Εδώ ο χαλκός απ’ τις νεκρές βροχές 

το φως απ’ τα φυτά να ξεχειλίζει

στην άμμο το ξανθό τραγούδι του χρόνου

και το τοπίο ν’ αναπαύεται μέσ’ στα παγώνια.

Πιάστε τον

το Φονιά των Δέντρων.

Κάμπιες με το πράσινο αίμα της άνοιξης.

Με πονάνε

τα μάτια του τυφλού που μένει απέναντι.

Ξαναδιαβάζω λέξεις που εγώ διάλεξα

κι όλες τους απ’ τον άλλον μου’ ρχονται.

Μέσα στον άνθρωπο μπαγιατεύουν οι σκέψεις

σκουριάζουν τα βλέμματα

τα μάτια του έμοιαζαν με φρέατα

τα χέρια του έμοιαζαν με αστέρια.

Στου εαυτού μου το βυθό σιγή

και μόνο πού και πού μια λέξη

ίδια αράχνη κάτω από μια πέτρα.
 

1917-1923/26

                                               
Ετούτο το φθινόπωρο αιχμαλώτισε τον ήλιο
τα δέντρα δεν τα καταφέρρνουν να πεθάνουν
τα αποδημητικά πουλιά δεν αποφάσισαν να φύγουν
το πάρκο είναι γεμάτος επισκόπους

και σαν πηγμένο ξύγκι στις στράτες το χρυσάφι

Η αλλοτινή ερωμένη ακούει στ’ όνομα Μαργαρίτα
τα μάτια προδίδουν της όνειρα ελώδη
η όψη της μοιάζει five o’ clock, η κόμη της
παρομοίως, - φαίνεται πιο ψηλή απ’ ό,τι είναι
διακριτικά σημεία δεν έχει
όποιος την έχει δει ν’ απευθυνθεί στα γραφεία
της εφημερίδας
προσφέρεται αμοιβή.

1920/26

Opere I. Poezii, 1971

Ion Vinea