ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΕΛΛΙΟΥ 

Αναπαριστώντας την ιστορία Αττικού πευκοδάσους
                                                

Άγρια η νύχτα ανέπνεε,
γλιστρούσε στα μούσκλια—
κανείς άλλος δεν την έβλεπε έτσι.
Μονάχα τα δέντρα τη ζούσαν
και την αναγνώριζαν.
Άπλωσε το δίχτυ  να πιάσει τον θόρυβο
κι άκουσε το δάσος ν’ ακούει.
Aκολούθησε το τσεκούρι που άστραψε.
Ήταν το δέντρο του κόσμου που έπεσε;
Το ρετσίνι που χίμισε;
Οι λέξεις που χύθηκαν;
Ήταν η νύχτα πανσέληνος.

Λιάνα Σακελλίου