ΕΛΕΝΗ ΚΕΦΑΛΑ

Ars temporis

                                                          στην Κατελού

Ο Αβιηνός από την Τυρρηνία,
ποιητής και πιθανώς ζωγράφος του 4ου αιώνα μ.Χ.,
γράφει στις Θαλάσσιες ακτές πως το Σήτιον όρος
ήταν καλυμμένο από πεύκα: Setius inde mons tumet
procerus arcem et pinifer. Δεκαέξι αιώνες μετά,
τα ίδια πεύκα θα απαθανατίσει στο σημαντικότερο ίσως ποίημά του
ο Βαλερύ. Και ενώ ο λατίνος συγγραφέας αναφέρει επιγραμματικά
το οχυρωμένο βουνό στον ιαμβικό περίπλου του
(βασισμένο σε παλαιότερα εγχειρίδια θαλάσσιων διαδρομών
της αρχαιότητας), στο «Θαλασσινό κοιμητήρι» ο γάλλος θα διερευνήσει
την ζωή και τον θάνατο με φόντο την θάλασσα
που πάντα ξαναρχίζει: Ce toit tranquille, où marchent des colombes,
entre les pins palpite, entre les tombes. 
Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του,
κάποιος κατεβαίνει στην προκυμαία για να ψαρέψει
ανάμεσα στις βάρκες, σε μικρή μόνο απόσταση από τα πεύκα και το κοιμητήρι
του Βαλερύ. Η κίνηση του κορμιού του, που γέρνει ελαφρά προς τα δεξιά
κρατώντας το καλάμι, μένει μετέωρη. Για σένα, φίλε μου,
γράφει ένας ελάσσων ποιητής της ανθολογίας,
ένα μονάχα ξέρουμε,
πως κατέβηκες μια συννεφιασμένη μέρα στο κανάλι
κι αντίκρισες τις λευκές ανταύγειες του φωτός στο κύμα,
σαν σε ελαιογραφία του Καναλέτο. Η μορφή του,
με αδρή πινελιά, όπως η δική σου κι η δική μας,
ακίνητη στον χρόνο, κάτω από σύννεφα, ανάμεσα σε θαλάσσιους ιάμβους,
αποχρώσεις του φωτός κι ανεμοδαρμένους
δεκασύλλαβους,
κοντά σε πεύκα ή κυπαρίσσια, στέκεται
εικόνα κινητή του αιώνιου.

_____________________________________

Το ποίημα, σε μετάφραση Michel Volkovitch, συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο της έκθεσης του Musée Paul Valéry, Peinture et poésie: Les peintres vus par les poètes (30 Ιουνίου - 4 Νοεμβρίου 2018).

© Poeticanet  τα περιεχόμενα του poeticanet προστατεύονται από copyright