Το βάδισμα της σαύρας [Umbletul şopârlei](1992) *

*   *   *

Καθώς ετούτο το ντουφέκι νοθεύει τον εγκέφαλο
μοιραία από δικιά του ανάγκη ν’ αγαπά
γνώσις ω ανελέητη μονή στο κέντρο τ’ ουρανού

Ο όνος συνεχώρησε τους τόνους
μέσ’ απ’ τη φάτνη ανάβει η φλόγα που έβγαλε το παρελθόν περίπατο
κι η μικρή ζαχαρένια ντουλάπα όλο μικραίνει

Την διαπερνά της δυστυχίας το δακτυλίδι
δεν πα’ να κολυμπάς μέσα στο μαύρο
του κάκου: παραμένεις λευκός

έχει άραγε καμία χρησιμότητα τούτο το χρώμα το κιτρινωπό ;
το μήνα του μέλιτος οι πολυέλαιοι πλέουν αργά και κλασικά
ρώτα τη σχέση ανάμεσα στα σκαλοπάτια

ο ανιαρός πατέρας του Γκολέμ
αυτός που εισέβαλε μ’ ένα ποτήρι κρασί στο χέρι
αυτός που λάθος δόντι διάλεξε

ιδού λοιπόν οι τροπικοί οι τροπικοί οι τροπικοί

(19 Μαΐου 1969)

Σεληνιακή ετυμηγορία (ανέκδοτο)

ίδιος ο λόγος της υπάρξεως και της ανυπαρξίας μου
ίδια η νύχτα στολισμένη μ’ αστέρια γυάλινα και χωρίς φύκια
σαν τούρτα στρατιωτική
ίδια η απειλή εκ μέρους των ιεροεξεταστών όπως και εκ
μέρους των βιβλίων
οι πύλες του σπηλαίου σημαδεύτηκαν με κιμωλία
είναι πιο μεγάλο πιο θαυμάσιο πιο λευκό
εγώ συμφωνώ: τώρα αποκτήσαμε καμήλες πλήρεις κατανοήσεως
για να μας μεταφέρουν κατά μήκος των διαδρόμων με τις
                        δερμάτινες τις σφίγγες
στο ίδιο δωμάτιο που δεν θερμαίνεται

τα βράδια στην πόλη τα παιγνίδια συνεχίζονται
υπάρχουν λόγοι όλα είναι κατανοητά τίποτα πια δεν μένει
                        μέσ’ στα φρούτα

(1967)

Εισαγωγή και μετάφραση: Βίκτωρ Ιβάνοβιτς
*Το πρωτότυπο στα ρουμάνικα. Περιλαμβάνει ποιήματα αδημοσίευτα,
γραμμένα μεταξύ 1966-1972.