CLAUDIU KOMARTIN

Παρουσίαση και μετάφραση:   Άντζελα Μπράτσου  

 

Ο Claudiu Komartin γεννήθηκε στο Βουκουρέστι. Το πρώτο του βιβλίο, Păpușarul și alte insomnii, 2003/ Ο Καραγκιοζοπαίχτης  και άλλες  αϋπνίες, κέρδισε το πιο διάσημο βραβείο για ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο στη Ρουμανία, στιγμιαία καθιστώντας τον ως μια νεαρή και αναγνωρισμένη  φωνή της γενιάς του. Εκτός του ότι γράφει ποίηση, ο Komartin είναι ενεργός μεταφραστής και εκδότης. 
Ως ποιητής, ο  Komartin δεν ενδιαφέρεται μόνο για το παρόν, αλλά υποστηρίζει ενεργά την ποίηση της πατρίδας του, έχοντας εκδώσει τρεις ανθολογίες της ρουμανικής ποίησης. Ακόμα διατηρεί τη θέση του ως ένας σημαντικός  νέος ποιητής δημοσιεύοντας  τακτικά νέα έργα. Μετά το  ντεμπούτο του έχει δημοσιεύσει την συλλογή Circul domestic/ Το Οικογενειακό Τσίρκο, 2005, η οποία βραβεύτηκε από τη Ρουμανική Ακαδημία με το Βραβείο Ποίησης· Un anotimp în Berceni/ Μια εποχή στο Μπερτσένι, 2009 ·   Cobalt /Κοβάλτιο, 2013 και Maeștrii unei arte muribunde. Poeme alese/ Μαιτρ μίας ψυχορραγούσας τέχνης, 2010-2017.

Ο Komartin  είναι επίσης ένας διεθνώς συνδεδεμένος ποιητής. Μεταξύ 2011-2012, ήταν ο διαμένον  συγγραφέας στο Πολιτιστικό Ινστιτούτο της Ρουμανίας στο Λονδίνο και  μετά από αυτό δημοσίευσε το μακρύ ποίημα «Ποίημα για ποπ» στο περιοδικό Long Poem . Είναι επίσης μεταφραστής της  γαλλικής, αγγλικής και ιταλικής λογοτεχνίας. Η διεθνή εμπλοκή του εκφράζεται επίσης με αυξανόμενο το κοινό του, με το έργο του να έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Σουηδικά, Φλαμανδικά,  Σλοβενικά, Ουγγρικά, Σερβικά, Τουρκικά, Κροατικά, Βουλγαρικά, Πολωνικά, Τσεχικά, Ιαπωνίας και Κορεάτικα.

Ο Komartin είναι ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Poesis International  και του εκδοτικού οίκου Max Blecher (Max Blecher Publishing).

Βιβλιογραφία

Ποίηση
Păpușarul și alte insomnii, Editura Vinea, București, 2003, 2007
Circul domestic, Editura Cartea Romanească, București, 2005 (împreună cu un CD cu 18 poeme în lectura autorului)
Un anotimp în Berceni, Editura Cartier, Chișinău, 2009, 2010 
Hemoragia soarelui, 33 de poeme de Claudiu Komartin cu 22 de gravuri de Ana Toma, ediție bibliofilă în două exemplare, 2009
cobalt, Casa de Editură Max Blecher, Bistrița, 2013
Maeștrii unei arte muribunde. Poeme alese 2010-2017, Editura Cartier, Chișinău, 2017, 2018

Βραβεία
Κρατικό Βραβείο Ποίησης „Mihai Eminescu” για το ντεμπούτο του το 2003, για την συλλογή Păpușarul și alte insomnii
Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου του περιοδικού „România literară” το 2003, για την συλλογή Păpușarul și alte insomnii
Βραβείο „Mihai Eminescu” της Ακαδημίας της Ρουμανίας για το  2005, για την συλλογή Circul domestic.
Βραβείο„ Matei Brâncoveanu” για Λογοτεχνία για το  2017, για την συλλογή Maeștrii unei arte muribunde/ Οι Μαίτρ μίας   ψυχορραγούσας τέχνης
Βραβείο„ Cartea de poezie a anului 2017” του Κρατικού Φεστιβάλ  „George Bacovia”, για την συλλογή Οι Maeștrii unei arte muribunde / Μαίτρ μίας   ψυχορραγούσας τέχνης
Βραβείο PEN România για το 2017, για την συλλογή Maeștrii unei arte muribunde/ Οι Μαίτρ μίας   ψυχορραγούσας τέχνης

___________________________________________

 

 

ΚΟΒΑΛΤΙΟ
                 Για την Αλεξάνδρα

Ο Ήλιος γίνεται κοβάλτιο όταν ανατέλλει από το σώμα και ακτινοβολεί
πάνω στους υφάλους
και το γδαρμένο μυαλό μου πάνω που κάθονται
άγνωστα πουλιά είναι κοβάλτιο
αντίσταση στο συμβιβασμό και στην ατονία
ανέκαθεν ήταν κοβάλτιο
και ο νυκτόβιος φόβος που ήθελα να
δέρνω σαν να ‘ταν πεισματάρικο ζώο
είναι κοβάλτιο
το χέρι που γράφω σε μια όλο πιο απόμακρη οθόνη 
είναι κοβάλτιο
και οι επιμήκεις και συμπαγείς μύες μου καταïδρώνοντας
από χαρά και τρόμο αντιμέτωποι με την αγάπη
είναι κοβάλτιο
και το ισχνό και εκλεπτυσμένο σείσμα που η ποίηση
ξυπνά μέσα μου
είναι κοβάλτιο
η εκκρεμής συγχώρεση της μάνας είναι κοβάλτιο
κοβάλτιο η βούληση να αντισταθώ στα τυραννικά όπλα της λησμονιάς
το φύλλο που πέφτει πάνω στης λίμνης την αναλαμπή
όπου ο φίλος νόμιζε ότι θα βρει την ειρήνη 
είναι κοβάλτιο
η ανάγκη και ακόμη σε χρειάζομαι, αυτό εξακολουθεί να είναι
κοβάλτιο
και η ηλικιωμένη αθωότητα των ποιητών που έχυναν 
στίχους παρηγοριάς που δεν μπορώ
να βγάλω από το μυαλό μου
είναι κοβάλτιο
υπάρχουν ζωές με  μικροσκοπικούς  ουρανούς 
υπάρχουν ευτυχισμένες ζωές
όπου η μνήμη είναι ελπίδα
και οι πληγές έχουν επουλωθεί από πριν
υπάρχουν ζωές/κόσμους όπου κάνεις δεν πουλά κανέναν
και το προαίσθημα αυτών
είναι κοβάλτιο
και όταν θα σου μιλήσω για τον έρωτα ξανά
να μην πιστεύεις ούτε μια λέξη
τα μάτια μου από κοβάλτιο, θα σου
αποκαλύψουν
εκείνη την ημέρα
τα πάντα.

 

COBALT
                pentru Alexandra 

soarele e cobalt când se înalţă din trup şi străluceşte
peste recife
şi creierul meu tăbăcit pe care se aşază
păsări necunoscute este cobalt
rezistenţa la compromis şi la neputinţă
a fost întotdeauna cobalt
şi frica nocturnă pe care am vrut să
o bat ca pe un animal încăpăţânat
e cobalt
mâna cu care scriu pe un ecran tot mai îndepărtat
e cobalt
şi muşchii mei alungiţi şi compacţi asudând
de bucurie şi groază în faţa iubirii
sunt cobalt
şi cutremurarea stinsă şi rafinată pe care poezia
mi-o mai trezeşte
este cobalt
iertarea târzie a mamei este cobalt
cobalt voinţa de a mă împotrivi armelor totalitare ale uitării
frunza căzută pe luciul apei
în care prietenul a crezut că îşi va găsi liniştea
e cobalt
nevoia de tine a fost şi încă este
cobalt
şi inocenţa bătrână a poeţilor care au turnat
versuri mângâietoare pe care nu mi le pot
scoate din cap
e cobalt
sunt lumi cu ceruri minuscule şi
sunt lumi fericite
în care memoria este speranţă
şi rănile sunt dinainte vindecate
sunt lumi în care nimeni nu vinde pe nimeni
şi presimţirea lor
e cobalt
şi când îţi voi vorbi din nou despre dragoste
să nu crezi nici un cuvânt
ochii mei de cobalt îţi vor
arăta
în acea zi
totul.

 

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ

Κοίτα, μπορούμε και μείς, μου είπε,
μπορούμε και μείς να αισθανόμαστε ασφαλείς,
μπορούμε  να χάνουμε τη ροή της ιστορίας χωρίς να ντρεπόμαστε γι αυτό,
μπορούμε  να  χαλαρώσουμε ακούγοντας, ενώ καπνίζουμε,
την αναπνοή της πόλης, τους θορύβους της πως επιβραδύνονται από το κρύο
θα μπορούσαμε να βγούμε έξω στο μπαλκόνι να ανάβουμε  πυροτεχνήματα

η σύνταξη είναι πλέον μια ομίχλη όπου σκαλίζουμε
περιστασιακές σιλουέτες, καμπύλες που θρυμματίζονται σε μια στιγμή
γαλέρες μεγάλες από καπνό που ταξιδεύουν ανατολικά
και μείς με την νευρωτική φλυαρία μας με προσοχή στο
τικ τακ του ρολογιού που κάποιος άφησε στο κιγκλίδωμα
σαν περιμένουμε να έρθει κάτι που δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε, κάτι
από πού εισέρχονται και εξέρχονται ισχυρά καλώδια γυαλιστερές κατάμαυρες φλέβες
με την σκέψη στα φθινόπωρα όταν θα μπορούσαμε
να τινάζουμε τα μυαλά μας μ’ ένα ομηρικό  γέλως

ακατάσχετο γέλιο,  σαν από μια καλή δουλειά

TOAMNA VINE ȘI FĂRĂ NOI

Vezi, putem și noi, mi-a spus,
putem și noi să ne simțim în siguranță,
putem să pierdem firul poveștii și să nu ne fie rușine de asta,
putem să fumăm ascultând relaxați
respirația orașului, zgomotele lui încetinite de frig
am putea ieși pe balcon să aprindem artificii

sintaxa e-acum o ceață în care decupăm
siluete întâmplătoare, contururi care se spulberă într-o clipă
mari galioane de fum călătorind spre răsărit
iar noi cu pălăvrăgeala noastră nevrotică atenți la
ticăitul ceasului pe care cineva l-a lăsat pe balustradă
parcă am aștepta să vină ceva de nerefuzat, ceva
din care intră și ies cabluri puternice vene strălucitor de negre
gândindu-ne la toamnele în care am fi putut
să ne zburăm creierii hohotind

hohotind al naibii, ca după o treabă bine făcută

 

ΓΙΟΓΙΟ

όταν
δεν
θα
υπάρχουν
άλλες
δαπάνες
και
ο θάνατος
θα
 κάνει
τα υπόλοιπα

θα
 πρέπει 
να 
μιλήσουμε
ανάμεσα
στις
σανίδες
θα 
σκάσουμε
στα 
γέλια

 

YOYO

când
nu
vor
mai
fi
cheltuieli
şi
moartea
va
face
restul

o
să
vorbim
prin
scânduri
o
să
ne
s p a r g e m
de
râs

 

Ξένος

Η αθωότητα στις χειρονομίες αυτών των 
εξαντλημένων και ελπιδοφόρων μεταναστών
με ππληγώνει

γιατί σε τίποτα δεν πιστεύω εγώ 
και έπαψα πια να ελπίζω

γιατί θέλω σπίτι και θέλω όσο πιο μακριά απ‘ το σπίτι

γιατί θέλω εδώ και θέλω αλλού 

γιατί θέλω να μην με ενοχλούν
και η αγάπη θέλω να μου καλύπτει το πρόσωπο μ’ ένα μαξιλάρι
και να πατήσει

«καλύτερα σαν κατσαρίδα να σε δει  
παρά καθόλου»

είδα συνωστισμένα αεροδρόμια
πολιτισμένος και σοβαρός κόσμος να περιμένει να αναπτερώνει 

και είδα δεκάδες περιστέρια
για πενταροδεκάρες να σκυλοτρώγονται
σε μια πλατεία, στην καρδιά της Ευρώπης 

το χέρι πίσω στο κλουβί
κάγκελα στο στόμα 
μαραμένα φτερά μάταια συσπάνε  

μαυρίζουν

και πέφτουν

 

Främling  

Candoarea din gesturile acestor imigranţi
epuizaţi şi plini de speranţă
mă răneşte

fiindcă eu nu cred în nimic şi
am încetat să mai sper

fiindcă vreau acasă şi vreau să fiu cât mai departe de casă

fiindcă vreau aici şi vreau dincolo

fiindcă vreau să fiu lăsat în pace
şi vreau ca dragostea să-mi pună perna pe faţă
şi să apese

„mai bine să se uite la tine ca la un gândac
decât să nu se uite la tine deloc”

am văzut aeroporturile înţesate
oamenii civilizaţi şi solemni aşteptând să-şi ia zborul

şi am văzut zeci de porumbei
scoţându-şi ochii pentru câteva frimituri de pâine
într-o piaţă din inima europei

mâna e la loc în colivie
gura are gratii
aripile chircite zvâcnesc în zadar

se înnegresc

şi se scutură

Stockholm, septembrie 2008

(din volumul Un anotimp în Berceni, 2009)

Shadows

Και ύστερα καταλήγεις να χορεύεις με φαντάσματα μέσα στο σπίτι   
Sorin Despot

Οι παλαιές ερωτήσεις μεταμορφώθηκαν (Καλά είσαι; Τι θα κάνουμε σήμερα; 
Μέχρι πότε θα παραμείνεις τόσο όμορφη;), παρουσιάστηκε ακόμη μια ρυτίδα, 
το ποτήρι, λίγο-λίγο είναι πιο άδειο, το χέρι λιγότερο σίγουρο, 
οι μαγνόλιες έμειναν βουβές. 
Σχεδιασμένη αδιαφορία του χορού, αχνές χειρονομίες, 
τα βήματα, οι συνομιλίες με νότες ξύλου
γλυκό και παραφίνη, το χιόνι 
λιώνοντας απ’ ένα μικροσκοπικό σκελετό κατά την τελευταία ημέρα του χειμώνα – 
δεν υπάρχουν πια, 
παραμείνεις συμβιβαστικός, ήρεμος παραμείνεις, ακίνητος  
μπροστά σ’ ένα παράθυρο ή στο τραπέζι δίπλα στο οποίο 
τα μαλλιά της  στο πέρασμα σου σκέπαζαν τα φύλλα –  
και βρίσκεσαι μόνος με τα φαντάσματα σου,
με την καρδιά και τις ιστορίες της κουρασμένες (στην τελευταία ταινία που είδατε μαζί
κλάψατε και οι δύο μπροστά στις εικόνες με τις φάλαινες που
αυτοκτονούσαν με ναυάγια σε μια ξηρά)
και αυτό είναι ένα εφιάλτη στον οποίο ασφυκτιάς
και δεν μπορείς να κουνηθείς
η στάθμη του νερού συνεχίζει να ανέβει αλλά εσύ χαμογελάς
και η γραμμή μπροστά που έταξες στον εαυτό σου να μην την υπερβαίνεις
είναι όλο και πιο λεπτή
                               είναι αόρατη. 

 

Shadows

Si apoi ajungi să dansezi cu fantome prin casă
Sorin Despot
Vechile întrebări s-au schimbat („Esti bine?", „Ce facem azi?", 
„Până când vei fi atât de frumoasă?"), a mai apărut o cută, 
paharul e puţin câte puţin mai gol, mâna mai nesigură, 
magnoliile au tăcut.
Nepăsarea calculată a dansului, gesturile pierdute, 
pasii, discuţiile cu gust de lemn 
dulce si parafină, zăpada
topindu-se de pe un schelet micuţ în ultima zi de iarnă —
 nu mai sunt,
rămâi împăciuitor, rămâi calm, nemiscat 
în faţa unei ferestre sau la masa pe lângă care 
părul ei îţi învăluia-n trecere foile — 
si te trezesti singur cu fantomele tale,
cu inima si istoriile ei obosite (la ultimul film văzut împreună, 
aţi plâns amândoi în faţa imaginilor cu balenele care 
se sinucideau esuând pe un ţărm) 
si e un vis urât în care te sufoci 
si nu poţi să te misti
nivelul apei continuă să crească, dar tu zâmbeşti 
si linia din faţa ta, pe care ti-ai promis că n-o vei trece, 
e tot mai subţire
                              e invizibilă.

 

30 Ιούλη. Ποίημα αγάπης

Όλα τα πράγματα που μου θρυμματίζουν την καρδιά 
είναι σε αυτό το δίσκο
Όλα τα πράγματα που μου σκορπούν το αίμα
είναι σε αυτό το δίσκο
Το πήλινο ειδώλιο αινίγματα και ηλίανθος 
είναι σε αυτό το δίσκο
Ένας δυνατός άντρας σπρώχνει από ένα τοίχο
μια τεράστια σύριγγα
Άλλος (αριστοκράτης) ξεπουπουλίζει ένα πουλί
Όλα τα πράγματα που μας έκαναν να τρέμουμε από χαρά
Τα παιχνίδια εξοντ3ντικά
η κλινική χαρά τ0ξικ0μανή αγγέλου
τα χέρια μου, πράσινα, aδέξια7
είναι σε αυτό το δίσκο
Επέλεξε
 

30 iulie. Poem de dragoste

Toate lucrurile care îmi fărâmiţează inima
sunt pe această tavă
Toate lucrurile care îmi descheie sângele
sunt pe această tavă
Statueta de lut ghicitorile și floarea-necaţilor
sunt pe această tavă
Un om în putere împinge de pe un zid
o seringă imensă
Altul (un aristocrat) jumulește o pasăre
Toate lucrurile care ne-au făcut să dârdâim de plăcere
jucăriile ext3rminatoare
bucuria clinică a unui înger t0xic0man
mâinile mele, verzi, neîndemâna7ice
sunt pe această tavă
Alege

© Poeticanet  τα περιεχόμενα του poeticanet προστατεύονται από copyright