ΛΕΙΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ- ΚΑΡΑΒΙΑ

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στάθηκα τυχερός. Είναι θαυμάσιο να νιώθουμε στη ζωή την οικειότητα αδελφών. Το να νιώθουμε την αγάπη όσων αγαπάμε είναι φωτιά που ζεσταίνει τη ζωή μας. Μα να νιώθουμε την αγάπη που εκπορεύεται από κείνους που δε γνωρίζουμε, από τους άγνωστούς μας, που φυλάνε τον ύπνο και τη μοναξιά μας, τους κινδύνους και τις αδυναμίες μας,  είναι κάτι πιο σπουδαίο κι όμορφο γιατί πλαταίνει τους ορίζοντες της ύπαρξής μας κι ενώνει όλα τα πλάσματα. Αυτό το χαριστικό δώσε–πάρε έβαλε στο νου μου αρχικά μια πολύτιμη ιδέα: ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι κατά κάποιον τρόπο ενωμένη…

                                                                                   Πάμπλο Νερούντα.

Αδέλφια

Αδέλφια, κάτω απ’ το δέρμα και το χρώμα του
οι φλέβες μου ίδιες με τις δικές σας είναι.
Μες στο κρανίο, κάτω από τα μαλλιά μας
ίσια ή κατσαρά, μαύρα ή ξανθά
υπάρχει το μυαλό μας με τις μνήμες του –
παππούδες που έφυγαν, γονείς που πια γερνάνε.
Στο στέρνο όλων μας χτυπά καρδιά 
που λαχταρά για τα μικρά
πονάει για τα ορφανά
οργίζεται για τα ξεριζωμένα.
Τα ζωτικά μου όργανα ίδια με τα δικά σας.
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα η δίψα είναι δίψα
η πείνα, πείνα, η φωτιά, φωτιά.
Φρικτός κάθε σεισμός, κάθε τυφώνας,
φρικτότερα το μίσος κι ο πόλεμος, αδέλφια.
Στρατολογώ λοιπόν τον εαυτό μου για συμπολεμιστή
για σύντροφό σε δίκαιο αγώνα.
Ελάχιστος καθένας μας και ταπεινός
μα παντοδύναμος στέκοντας πλάι στους άλλους.
Ο κόσμος ένας είναι για δυνατούς κι αδύναμους
για νεογνά που πρέπει να φροντίσουμε να ζήσουν.
Σέβομαι κι αγαπώ τον τόπο και τη γλώσσα και την πίστη σας.
Παρακαλώ να σεβαστείτε το δικό μου τόπο
την πίστη ή την έλλειψη δικής μου πίστης.
Τιμώ τους ζώντες. Τεθνεώτες όλοι αύριο
ας μας κρατήσουν στην καρδιά τους οι αυριανοί
όπως κρατούμε στη δική μας 
Μαχάτμα Γκάντι, Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ,
Σαλβαδόρ Αλιέντε, Όλοφ Πάλμε, Χραντ Ντινκ
και τον Άγνωστο Στρατιώτη της επί Γης Ειρήνης.

Διασχίζω την έρημο

Διασχίζω την έρημο  κάθε μέρα
χωρίς σημάδια αναγνώρισης
πορεία κοπιώδης
ίσως πάντα στο ίδιο σημείο
ενίοτε εντυχάνω οδοιπόρους ερήμων
δεν υπάρχουν οάσεις
που συχνά συναντούσα τον καιρό των ερώτων