ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ

Έντομο

να χώνομαι στο αυτί σου
να γλιστράω στο λαβύρινθο
τη γύρη να ρουφήξω του μυαλού σου
στων αμφιβληστροειδών τις σχισμές
να αποκοιμηθώ
βλέποντας τα όνειρά σου
εκτινάσσομαι
-ίσως φτερνίστηκες-
σε αχαρτογράφητες κοιλάδες
του μέσα κόσμου

στο γύρισμα της σελίδας
συνθλίβομαι

αυτή είναι η δουλειά μου

να συνεχίζω
να ίπταμαι

Eντομολόγος

μαύρα μάτια στις άκρες των φτερών
της πεταλούδας
ξεγελούν το ράμφος των ξένων
με τον αντίχειρα και το δείκτη απαλά
κοντά στη λάμπα
κίτρινα πορτοκαλί χάρτινα
πέταλα βουβά
κοιτάζω μόνο
με βελούδινες κεραίες
ακοίμητα νεύρα της πιο σύντομης ομορφιάς
-μη με φοβάσαι-

η δουλειά μου είναι

να σε αγγίξω
και να σ’ αφήσω να πετάς
λίγο ψηλότερα

Ναταλία Κατσού