ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΝΤΑΡΓΥΡΗ

Ελέφαντας

Όσοι με ξέρουν λένε πως έχω μνήμη ελέφαντα.
Τι μπορεί να θυμάται ένας ελέφαντας;
Έναν άλλο ελέφαντα ίσως που είχε να δει χρόνια
και συναντά ξανά ένα απόγευμα στην ίδια αγέλη;
Ιστορίες απ’ το σχολείο ή από τον στρατό;
Ίσως τον πρώτο του έρωτα στα λασπόνερα
της φοιτητικής κατασκήνωσης.
Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν μπορώ να φανταστώ.
Καθότι εγώ δεν είμαι ελέφαντας -  αλήθεια -
και άρχισα να ξεχνάω.
Πολλά και διάφορα.
την ιρλανδέζικη μπύρα για παράδειγμα που μου αρέσει πολύ,
τον Λευτεράκη που τον είπα Λεωνίδα 3 φορές,
ό,τι έμαθα στη Φιλοσοφική δωρεάν,
αλλά και ό,τι πλήρωσα ακριβά για να το μάθω.
Άρχισα να μη θυμάμαι τα λόγια τα πικρά που άκουσα
γιατί – σα να μη τ’ άκουσα -
απάντησα σε αυτά με χιούμορ και με νάζι.
Κάτι ασημαντότητες θυμάμαι,
όπως τον γκιόνη στη Στενή Βάλλα
σαν άλλο κουρδιστό πουλί
που τραγουδούσε επίμονα όσο μ’ αγκάλιαζες
και που έξέλαβα σαν ουράνια ευλογία
και σαν επίνευση θεού
Γιατί άραγε;
«Είμαστε η γενιά  του Aricept*, Φωτεινούλα»
λέει ως συνήθως εύθυμα
ο Δημητράκης ο γιατρός.


*Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των συμπτωμάτων της άνοιας
σε άτομα τα οποία έχουν διαγνωσθεί ότι πάσχουν από τη νόσο
Alzheimer ήπιας έως μέτριας βαρύτητας.

31/03/09
Φωτεινή Κονταργύρη