Είναι τυλιγμένη ολόκληρη στα φαιά                                                 
περπατάει και διστάζει, εύχαρις αλλά φόβος
μόνο τα μάτια της είναι εκεί, στη θέση τους,
για να μιλάει,
σαν όλα τα μάτια του κόσμου ακάλυπτα,
φώσφορος στη ρουτίνα του απόβροχου,
ανατολικά προάστια του Χαρτούμ

ένα κορίτσι, σάβανο έμπιστο της λατρείας.