ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ » ΠΟΙΗΣΗ »

ΒΕΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΒΕΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΦΕΓΓΑΡΙ , ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩ

Χαμηλώνει επικίνδυνα τώρα το φεγγάρι

πάνω από τους λόφους-

θ’ ακουμπήσει μήπως τους τάφους

να τους αλλάξει με ασήμι;

*

Σπαθιά να βρέξεις, ουρανέ, μαχαίρια να χιονίσεις

το φεγγάρι όμως μην τύχει και μού το χαλάσεις

άστο όπως είναι: μια αλήθεια, ίσως ανώφελη

ματαιοτήτων ανάμνηση, σαν ανεξίτηλη.

*

Δεν σε πείθει, όσο το φεγγάρι θα κρύβεται

μειλίχιο πίσω από τα σύννεφα, θα αντιστέκεσαι ·

μόλις όμως βγει, αμέσως θα ταυτιστείς μαζί της,

ένα καλοσυνάτο μηδέν να γίνεις στη στιγμή.

*

Ένας ομόθυμος της σελήνης, ένας κληρωτός

των παθών, τι ψάχνει να βρει ειρήνη και σύνεση;

Μέσα στο δάσος χάνεται, πως είναι άλως, θεός

νομίζει · ασ’ τον να στρώσει να κοιμηθεί κάτω από

φτελιά, να ξυπνήσει εσύ.

*

Η πανσέληνος · παντού τριφύλλια ασημόχαρτο

να τυλίξουμε τον κόσμο, να τον ξεχάσουμε χωρίς τύψεις,

αστείο, που δεν το κατάλαβε κανείς · η μοίρα.

*

Τι σαράκι να σε τρώει, αδειάζεις και γεμίζεις

σαν των ανθρώπων τα όνειρα και τα σπίτια.

Κομμάτι μας είσαι ή φιάσκο του ουρανού

φεγγάρι μια σταλιά τι;

*

Καρφωμένο στην καστανιά, ξόρκι κι απειλή μαζί

ένα φεγγάρι θεατρικό, σκηνικό ολέθρων

αστρικών · εκεχειρία τώρα απατηλή.

*

Η κίχλη άκουσε για σελήνη αργυρή-

τρόμαξε, θα την κυνηγάνε τώρα

με αργύρια και σφεντόνες και δεν ξέρει τι να πει.

*

Μπακίρι στην αλέα, φωτισμένο από παλιό φεγγάρι

φαίνεται θησαυρός ασήκωτος,

δικός μας από πάντα.

*

Μολπή σελήνης άηχη, όλοι την ακούν,

θρίαμβος της μουσικής

ένα αεράκι από τις άδειες λίμνες της,

αυτό δεν είναι νους;

Γιώργος Βέης

Μάιος 2008

Ημ/νία δημοσίευσης: 11 Μαΐου 2008

Δείτε επίσης