ISTVAN, LASZLO

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER

Η λίμνη

Λες και το νερό ήταν από οστούν,

η σπονδυλική αψίδα, οι πλευρικές κυρτώσεις, τα πτερύγια της ράχης,

συγκροτούνται σε σώμα υπό το ρεύμα των κυμάτων.

Δεν μπορώ να κολυμπήσω σε αυτό, είπα.

Δεν με έστειλε κανένας εδώ, κανείς δεν με δελέασε.

Η οξύτητα του ήλιου, ένας διάστικτος δίσκος

στον ουρανό, ακτινοβολούσε μια βαθύτερη τύφλωση.

Καμία επιθυμία για κατάδυση, η επιφάνεια είναι ήρεμη –

η λίμνη, σαν μυστικό που σύντομα θα αποκαλυφθεί,

έγινε βαρετή και ανούσια. Ήξερα

πώς θα είχε γλυκιά γεύση, όμως αυτό που γευόμουν

ήταν το αλάτι του βράχου που άρχιζε να σπάει σαν τραγανή καραμέλα.

Δηλαδή πόσα κεφάλια έχετε εσείς; Κάποιος ρώτησε.

Δηλαδή πόσα; Μονάχα ένα. Κατόπιν καταδύθηκε μόνος.

Λες και το νερό ήταν φτιαγμένο από οστούν – επάνω του,

η σκιά της βουτιάς μου με το κεφάλι, ένα ακτινοσκοπημένο κάταγμα.

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2008

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ