ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ » ΠΟΙΗΣΗ »

ΠΑΣΤΑΚΑΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ

Λαιμητόμος Μαμά

*

Με βρίζει. Πάλι.

Με προσβάλλει.

Λόγια της δωρεάς.

Δώρα της πάλης.

Την άλλη παρειά.

Στρέφω στην ξενιτιά.

Δεν της κλείνω το τηλέφωνο.

Λίγο-λίγο στερεύω.

*

Εσύ γεννάς τις λέξεις.

Προσδιορίζεις τη φορά.

Την πορεία. Την κατεύθυνση.

Γραμματολογείς και συνθέτεις.

Σπάζουν οι συλλαβές

Καθώς απομακρύνομαι.

Μάνα της γλωσσοφαγιάς

Της σύνταξης μανούλα.

*

Απλώνεις τα ρούχα μου.

Απόλυτη κυριαρχία.

Στα ασπρόρουχα

Την κατέχεις.

Τα ρούχα μου στο σύρμα.

Πάντα καθαρός εγώ.

Τα λόγια σου

Πως τα ξεπλένεις, μάνα;

*

Η δική σου αγάπη δεδομένη.

Εις την αιωνιότητα.

Για τη δική μου ζητάς

Αποδείξεις κάθε στιγμή.

Σου οφείλω τα μάτια.

Τα νύχια. Τα δόντια.

Τη δέουσα πνοή.

Επίγεια κατακραυγή.

*

Σωστός κι έντιμος.

Πολίτης. Δίκαιος.

Αν ήμουν όλα αυτά

Θα σου ήμουν προσφιλής.

Ανέλπιδος. Ανέστιος.

Στην ασωτία επιρρεπής.

Ποια μάνα θα με ξεπλύνει;

Ποια θα με διαλευκάνει;

Σωτήρης Παστάκας

Ημ/νία δημοσίευσης: 16 Ιανουαρίου 2009

Δείτε επίσης