κανένας μας δεν πρόσεξε
πότε ακριβώς και πώς
ξεκόλλησε το αριστερό το πόδι
από την πέτρα
χωρίς καν ήχος ν' ακουστεί
ή ο συναγερμός
για το μειδίαμα μιλούσαμε εμείς
για τα ακίνητα πλοκάμια
των μαλλιών
κι αυτός δραπέτευε ενώπιον μας
κούρος ζωντανός

αμνήμονα θεέ
δικός σου έφηβος ταμένος πώς
και δεν τον αποζήτησες χιλιάδες
χρόνια τώρα
παρά τον έχεις να γυρνά στα
υπόγεια μπαρ
μεταλλικά η μπάντα να βροντάει
μπόμπα η βότκα
ες εμ ες το κινητό
χαζοξενύχτι φωτορυθμικό
άρρυθμος ο σφυγμός κλωτσάει

τον είδα νύχτα χθες στην Ποσειδώνος
άγρια να γκαζώνει τη Yamaha
και σε μια σούζα φοβερή
ν' απογειώνεται
άγγελος τρομοκράτης μειδιών
με τα πλοκάμια των μαλλιών
να ανεμίζουνε
στους ώμους του μεταλλικά φτερά
να τρίζουν αστραπές λάμψεις
κύματα φωτός χαμός
να κλείνουν έντρομα τα μάτια
τα παράθυρα
οι διακόπτες όλοι στα δωμάτια
ώρα κοινής ησυχίας κοινώς

όμως το θέμα δεν τελειώνει εδώ.

Μάρω Παπαδημητρίου