MARC VINCENZ

Μετάφραση: Λιάνα Σακελλίου

 

Ο MARC VINCENZ  είναι ΕλβετοΓερμανοΑμερικανός ποιητής, συγγραφέας, καλλιτέχνης και μουσικός. Έχει γράψει 18 ποιητικές συλλογές, συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων, Einstein Fledermaus, The Little Book of Earthly Delights και A Brief Conversation with Consciousness. Είναι εκδότης και επιμελητής του MadHat Press και εκδότης του New American Writing. Έχει εκδώσει δέκα βιβλία με μεταφράσεις, με πιο πρόσφατο το "Unexpected Development" του Ελβετού ποιητή και μυθιστοριογράφου Klaus Merz (White Pine, 2018) και το οποίο ήταν φιναλίστ για το Βραβείο Μετάφρασης Βιβλίου Cliff Becker 2105. Το έργο του έχει λάβει υποτροφίες από το Swiss Arts Council, το Literary Colloquium Berlin, το National Endowment for the Arts και το Witter Bynner Foundation for Poetry. Ζει σε αγρόκτημα στην επαρχία της Δυτικής Μασαχουσέτης με τη σύζυγό του Μίριαμ, και τη σκυλίτσα τους Έμιλι Ντίκινσον.

Τα πρώτα τέσσερα μεταφρασμένα ποιήματα προδημοσιεύτηκαν στο Fortnightly Review, https://fortnightlyreview.co.uk/2022/02/vincenz-poems-8/, ενώ το  τελευταίο στο superstition [review] https://superstitionreview.asu.edu/issue12/poetry/marcvincenz

 

Wheels of Industry

Light turns blue, turns old.
The gears and cogs roar.

Nailed to clouds,
the dying float above.

Drained, we emerge
from stained glass

among the trees
raising arms, singing.

As the dust rises
the sky falls and the grain

nestles in our pockets.

 

Τροχοί της Βιομηχανίας

Το φως γίνεται μπλε, παλιώνει.
Βρυχώνται τα γρανάζια και οι αλυσοτροχοί.

Καρφωμένοι στα σύννεφα,
επιπλέουν οι ετοιμοθάνατοι άνωθεν.

Εξαντλημένοι βγαίνουμε
από βιτρό

ανάμεσα στα δέντρα
σηκώνουμε τα χέρια, τραγουδάμε.

Καθώς η σκόνη υψώνεται
πέφτει ο ουρανός και το σιτάρι

φωλιάζει στις τσέπες μας.

 

Forlorn until Noon

Briefly sad, the grasses
drooping, staring

at their roots, bowed
under the current;

as if in wishing to say
what they would have liked to,

the tears have gathered at
the tips of their questioning heads. 

Η ερημία τους έως τη μεσημβρία

Τα χορτάρια για λίγο κατηφή, 
γέρνοντας, κοιτάζοντας επίμονα

τις ρίζες τους, έσκυψαν
κάτω από το ρέμα∙

σαν για να πουν
αυτό που θα ’θελαν,

τα δάκρυα έχουν μαζευτεί στις άκρες
των απορημένων κεφαλιών τους.

 

Now the Moon Sinks Too

Behind the light
there is a strong
smell of evening.

Faces appear
against the dark
like masks.

Somehow we
still feel
the sea’s will.

Love should be born
out of this gloss
of blackness,

and yet we want to
climb out
to see a sky

the color of water
and trees, trees
everywhere.

 

Τώρα βυθίζεται και το φεγγάρι

Πίσω από το φως
μια δυνατή
μυρωδιά βραδιού.

Εμφανίζονται πρόσωπα
κόντρα στο σκότος
σαν μάσκες.

Με κάποιο τρόπο
αισθανόμαστε ακόμα
την επιθυμία της θάλασσας.

Πρέπει να γεννηθεί αγάπη
από αυτή τη γυαλάδα
του μαύρου,

κι όμως ποθούμε
να βγούμε έξω
να δούμε ουρανό

στο χρώμα του νερού
και δέντρα, παντού
δέντρα.

 

Counting Cards

In their manner of address,
grace accompanied

by a radiant moon, long
before daybreak, shortly

before the clouds
begin their vespers,

the ghosts of old comedy
forget their former lives,

in their surrendered wake
they forget to set the traps

for those drifting into sleep—
instead they ply their solitaires

and their spangled
and their garbled opinions.

 

Μετρώντας την τράπουλα

Με τον τρόπο προσφώνησής τους,
κι ενόσω την χάρη τους συνόδευε

το φέγγος του φεγγαριού, πολύ
πριν ξημερώσει, λίγο

προτού τα σύννεφα
αρχίσουν τον δικό τους εσπερινό,

τα φαντάσματα της παλιάς κωμωδίας
ξεχνούν την πρότερη ζωή τους,

στο παραδομένο τους ξύπνημα
ξεχνούν  να στήσουν παγίδες

για όσους παρασύρονται στον ύπνο -
αντ' αυτού ρίχνουν πασιέντζες
 
και έναστρες 
και μπερδεμένες γνώμες.

Cassandra’s Levelheaded Company

                        —for E.D.

Knowing the stars
gave her a sense
of reality.

Knowing less
than what she knew
others had, gave her
a sense of place.

She needed means
to believe
and to doubt.

And through a riddle
when in doubt,
when standing alone

at rebellion,
even careless
wisdom had to go.

To be one
of the lingering
‘wicked’ ones,

to be sealed
in an icy fate.

What is it really
to be honest?

I choose
what governs
the syntax
within this level-headed
company.

 

Η σώφρων εταιρεία της Κασσάνδρας
                                --για την Ε. Ντ.

Γνωρίζοντας τ’ άστρα
της έδωσε μια αίσθηση
της πραγματικότητας.

Γνωρίζοντας λιγότερα
από όσα ήξερε
πως είχανε οι άλλοι, της έδωσε
μια αίσθηση του τόπου.

Χρειαζόταν μέθοδο
για να πιστέψει
και ν’ αμφιβάλλει.

Και μέσα από έναν γρίφο
όταν έχεις αμφιβολίες,
όταν στέκεσαι μονάχη

στην εξέγερση,
ακόμα και απρόσεκτη
η σοφία έπρεπε να φύγει.

Το να ’σαι μία
από τις παλιές
«κακές»,

να σ’ έχουν σφραγίσει 
σε παγερό πεπρωμένο.

Τι σημαίνει αλήθεια
πως είμαι ειλικρινής;

Επιλέγω
τι κυβερνά
τη σύνταξη
μέσα σ’ αυτή τη σώφρωνα
εταιρεία.

Μετάφραση: Λιάνα Σακελλίου

© Poeticanet