ΡΟΥΛΑ ΑΛΑΒΕΡΑ

Mecano και η Εκάτη*  


ΝΟΘΑ  ΧΟΡΔΗ,
Ο ΤΡΟΧΟΣ ΓΥΡΙΖΕΙ ΕΝΤΟΣ, ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΜΕΡΟΣ  ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΧΑΝΕΣ ΤΟΥ 
 ΠΡΟΣΩΠΟΥ  

 Η ΦΦΦΦΩΝΗ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ
ΕΞΟΙΚΕΙΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΗ
ΦΦΦΦΦΩΝΗ 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΛΙΑΚΕΣ ΦΩΝΗΤΙΚΕΣ
ΧΟΡΔΕΣ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΣΟΥ,

βαρέθηκα τα ψέμματά σου
βαρέθηκα ν ακούω 

Εντός μου τα εντόσθια,
από αυτά η νύχτα
υπάρχει ή δεν υπάρχει 

η μέρα υπάρχει ή δεν υπάρχει 

φως, σκιά, κόκκοι, σημεία, εφήμερα
γρατσουνίσματα στον αιωνόβιο χάρτη-
να βρώ το σημείο μου
μέσα στο πρόσωπό σου-σου μοιάζω
προσωπόδραμά μου

  
                               β’

ΠΡΟΣΩΠΟ
ΓΕΡΙΚΗ ΜΑΣΚΑ
ΕΤΡΕΧΕ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ
ΜΑΚΡΟΣΥΡΤΟ  ΠΟΤΑΜΙ 
 
Ήσυχα, πειθαρχημένα, έκανε ελιγμούς μπροστά
στο ποτάμι,
πρόσωπο με το πρόσωπο του ποταμού 
 
εδώ η προσποίηση πετυχαίνει,
η γέρικη μάσκα είναι έμπειρη 

θα νικήσει, θα φύγει,

θα πάει, 

έχει μάθει το τέχνασμα της παρέκκλισης 

προχωράει μόνη
πρόσωπο με το πρόσωπο του ποταμού 

´Εδαφος  βατό, μπορούν
και το διασχίζουν και οι δύο πλευρές.

ΓΕΡΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, είσαι η μία πλευρά

Ρούλα Αλαβέρα
* από την ανέκδοτη ποιητική σύνθεση "Mecano και η Εκάτη"