MIHAI EMINESCU

            Πάνω απ’ τις κορφές

Πάνω απ’ τις κορφές του δάσους
το φεγγάρι αργά γλιστρά
κι ένα κόρνο εκεί στο βάθος
παίζει μελαγχολικά.

Κι όλο ξεμακραίνει, να το,
κι όλο, άκου το, όλο σβήνει
και τον πόνο μου απαλύνει
με τον πόθο του θανάτου.

Τι σιωπάς σαν, μαγεμένη,
σε αντικρίζει μια καρδιά;
Κόρνο μου, γλυκό μου κόρνο,
θα σ’ ακούσω άλλη φορά;  

Δεκέμβριος 1883

Mihai Eminescu