female nude lying on her stomach
                                                                                      egon-schiele

 

Ποιήματα

 

Φωτιά χωρίς δαδί
     Α. Εμπειρίκος, ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ

Γάτα στη σκάλα με χλιδή
Γατί μεσ' στο κρεββάτι σαν γυναίκα
Γυναίκα σαν γατί στο χάδι των χεριών μου
Χέρι που ξέρεις να γλυστράς
Όταν χαϊδεύεις των θηλυκών χωρών τα ρόδα
Σαν ρόδα καρρότσας που κυλά
Στα πέταλα των ρόδων και των ίππων
σαν προσευχή δερβίση που γοργογυρνά
Και τέλος εν εκστάσει πίπτει.

ΑΝΤΙ ΦΛΥΤΖΑΝΙΟΥ
     Α. Εμπειρίκος,  ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΣ

Μια φίλη συνήντησε μιαν άλλη φίλη. Τα δεσμά που
συγκρατούσαν τα τζιτζίκια των ομφαλών τους λύ-
θηκαν σαν φρεσκοχυμένοι χάλυβες κ' οι δυό φίλες
        έγιναν μια πόρπη.

 

Παλατινή Ανθολογία V.252
      Παύλος Σιλεντιάριος,  6ος αι. μ.Χ. 
                   (Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Ερωτικής Ποίησης, Ροές,
                                                                      μτφ. Γεωργία Παπαδάκη)
                                                            

Τα ρούχα ας τα πετάξουμε, κουκλίτσα μου,
μέλη γυμνά μ' άλλα γυμνά να μπερδευτούνε μέλη^.
κι ανάμεσά μας, ας μην υπάρχει τίποτε^.
γιατί εκείνο το λεπτό το ύφασμα επάνω σου,
ίδιο με της Σεμίραμης* μου φαίνεται το τείχος.
Τα στήθη μας ας ενωθούν, το ίδιο και τα χείλη^.
Ωστόσο τ΄αλλα, ας τα σκεπάσει η σιωπή^.
μισώ την αθυροστομία.

* Βασίλισσα των Ασσυρίων με την οποίαν εσφαλμένα ο ποιητής συνδέει
την επιβλητική οχύρωση της Βαβυλώνας. 

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
 

Επέστρεφε 

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με –
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα•
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…

Πείνα 2                               

 

Τα χαστούκια που του έριξε άνοιξαν το παράθυρο και πέταξαν μακριά. Άδικα τής κοκκίνισε το χέρι. Η καταχνιά πάνω στη λίμνη έσπρωχνε τα φύλλα από το κόκκινο σχεδόν στο μαύρο. Αν δεν έψαχνε για τσιγάρα ίσως να της φαινόταν και ρομαντικό. Η Στοά το βράδυ ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Κορμιά κολλημένα σε παλιό ρυθμό.  Ο υπολογιστής μπλόκαρε και το γράμμα έμεινε μισό. Εξάλλου είχε καθυστερήσει σε έναν προηγούμενο αιώνα.

Α, η ξανθιά σκύλα ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Μακριά πόδια, αιχμηρά τακούνια και πρόστυχο φόρεμα. Η τουαλέτα χτισμένη πάνω στο διάφανο κρύσταλλο. Ο ίλιγγος του υπογείου. Της έμπηξε κόκκινα τα νύχια στην πλάτη. Κι εκείνη τής έμαθε το φιλί της χήνας. Τα χείλη της σίγουρα σήμερα θα είναι ελαφρώς πρησμένα. Ανακουφίστηκε για λίγο. Μέχρι να ορμήσει πάλι η πείνα∙ της επιθυμίας∙ θηρίο που σού τρώει τα σωθικά.

 

© Poeticanet  τα περιεχόμενα του poeticanet προστατεύονται από copyright