Εκτύπωση του άρθρου

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΓΟΥΡΟΥ

 B: ΣΕ  ΠΟΙΟΝ  ΘΕΟ  ΜΙΛΑΩ

2.

Τα πρωινά που ξυπνά, προτού ν’ ανοίξει τα μάτια, πιάνει με τα δυο χέρια τον λαιμό του και θαρρεί πως είναι αλόγου. Σφίγγει τα δάχτυλα, αβάσταχτα όμορφος του φαίνεται ο λαιμός.
«Δεν είμαι άνθρωπος» μονολογεί, «δεν είμαι. Και καμιά μέρα θα με πνίξω απ’ το αγκάλιασμα και το χάδι και θα πεθάνω από τα ίδια μου τα χέρια...Θα πάω στην εκκλησία, να το πω του παπά μπας κι ησυχάσω.»     
Και πήγε.
«Με τέτοια πράματα να μην απασχολείς τον Κύριο» του είπε, «έχεις έναν αληθινό πόνο να μολογήσεις; Αν όχι, πήγαινε στο καλό.»
«Δεν έχω» απάντησε.
Κι έπνιξε τον αλογίσιο του λαιμό μετά από ένα μήνα.


10.

Απέναντι, στο ξύλο, έχω καρφώσει στο μεσότοιχο μια Παναγιά πλαστική. Φορά κραγιόν χρώμα βύσσινο, μαύρο μαντήλι δεμένο στο λαιμό. Κάθε που της ισιώνω το καρφί, εκείνη με κοιτά με ύφος ηλίθιο, περιμένοντας, ποτέ δεν έψαξα τι περιμένει. Δίπλα στο εικόνισμα, ένας κρυφός Θεός παραφυλάει. Την βάζει να μουτρώνει, να γλυκογελά, να δείχνει ότι νυστάζει. Στο άλλο της πλάι, ένας ακέφαλος Ιωάννης βαπτιστής, κρέμεται από μια πετονιά σαν ψάρι. Όταν ανοίγω το παράθυρο, ο άνεμος τον σπρώχνει μες στην αγκαλιά της, παραμερίζει την φασκιά του θείου βρέφους, κολλάει πάνω στην κοιλιά της.   
Ανήμπορος να τα βγάλω πέρα με τους τρεις τους, σταμάτησα να ισιώνω το καρφί, έκλεισα το παράθυρο, έπαψα ν’ ασχολούμαι με την υποψία Θεού που σιωπηλά γυρόφερνε την μισοκοιμισμένη μάνα. Μα από φόβο, δείλιασα να ξαποστείλω την εικόνα, δεν έκοψα την κρεμασμένη πετονιά από τον τοίχο. Αγόρασα άλλα στολίδια, ιππότες σε άλογα, γυαλιστερά σπαθιά, Φαγιούμ, πουλιά βαλσαμωμένα. Κι άλλος Θεός ήρθε ξανά και κάθισε στο πλάι τους. Μέρα και νύχτα τώρα, τα μαθητεύει πώς να με τρελάνουν.

___________________________________________________

-Ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή "Το δηλητήριο που περίσσεψε" [η συλλογή χωρίζεται σε τρία μέρη Α) ΤΑ ΠΕΘΑΜΕΝΑ ΣΚΥΛΙΑ Ή LA CITE DES CHIENS  Β) ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ ΜΙΛΑΩ και Γ) ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ]. Τα δύο κείμενα είναι από το Β´μέρος της συλλογής. 

                                                                                                                     Αγγελική Σιγούρου


Ημ/νία δημοσίευσης: 3 Δεκεμβρίου 2006