ΕΛΙΣΑΒΕΤ   ΑΡΣΕΝΙΟΥ

Οι πόνοι της Ούρσουλα

(Τα χορτάρια και τα χώματα στο σώμα της)

Προεόρτια 

Άφησα ανοιχτή τη συσκευή μου
και χάθηκα για λίγο στο γαλάζιο
οι άκρες μου σκουπίσανε τα βράχια
στάθηκα στην ουρά μου όρθια
και να 
 
σαν κούκλα στον αέρα πριν μιλήσει
σκήνωμα σηκωμένο από βάθος
σαν τέχνασμα μυαλού που παραλλάζει
φάσμα σελήνης που διδάσκει τη γραφή
από μακριά μου μίλησε για μένα
όραμα που δεν ήτανε ψυχή. 
 
Σαν έμπειρος που ξέρει το τιμόνι
Στα δόντια μου κρατώντας τα κλειδιά
καλύπτω με το φως τον εαυτό μου
και καίω όπου αγγίζω αγριωπός. 
 
Έτσι ασταμάτητα μιλώντας το μυαλό του
τρέχοντας έδειξε το τέλος των ετών
λαμπτήρες που φουσκώνουν από θέρμη
μεγάλες πυρκαγιές επιστολών. 
 
Ένα μικρό που είναι ο μεσσίας
με όρθιο το χνούδι να δικάσει.  
 
Από νιπτήρες θύελλες και κρότοι 
από ντουλάπες στρώματα ορυκτών
ζώα χαλιών σε πίνακες ανθρώποι. 
 
Ακίνητη στο κέντρο των σχεδίων
καντήλια τρυφερά να με ακουμπάνε
το μάτι του θεού και η παλάμη
άκουσα απ' το μπάνιο μου ψιθύρους
ο κούριερ στην πόρτα μου μπροστά
με τη λεπτή του κάρτα να ρωτάει
πώς είναι να συμπίπτουνε τα λόγια
για όσα γίνουν κι όσα δε μπορούν
να ασταθούν στη βάση την πλατιά
τα όνειρα να ρίχνουν τους αρμούς τους
να φτάνει ιππικό με υποσχέσεις
πως όνομα θα γίνω θηλυκό
σε όλους τους πολλούς συνδυασμούς του
έτοιμη να υπογράψω τα χαρτιά. 
 
Καλύπτομαι από νέφη τότε βλέπω
τη μαλακή πλευρά του στον καθρέφτη
να φαίνεται το άνθος των ανθών.
Ξανθός με τη λευκή του φουστανέλα
ήρωας που του πήραν τη χαρά
και την ταυτότητά του ως πολίτη

να γρηγορεί με το καλπάκι όλο σκέψεις
να φεύγει η ψυχή του από μακριά.
Αμάραντο λουλούδι δεν υπάρχει.

Ούρσουλα που νομίζει πως εγκυμονεί  

Μία γραμμή ξεκινά
φορτηγά μαύρης βανίλιας
σαν ειρηνοποιά. 
 
Μία άλλη παρομοίωση
από τη φυτική καρποφορία
υπόθεση σαν την νιόπαντρη γυναίκα που
της καταλαμβάνει τη σκέψη 
 
συγκεντρωμένες όλες
χλιαρές και ζωντανές
να της χαϊδεύουν το μυαλό 
           ζαλίζουν
με μία γλυκιά τέρψη
και επιθυμεί να κλειστεί 
 
γιατί κυματιστά περιβάλλεται. 

Απόδοση έτσι ο ποιητής
ένιωθε την καρδιά του. 

Ούρσουλα που εγκυμονεί

Όταν βγήκε από τον κλοιό
Οι άλλοι βαριόταν 

Να πονάει για κάτι
Να ζητά τους τρόπους
Ώ χώμα αχ χάιδεψε μου
Ξέροντας πως είναι μόνη
μιλώντας στο δικό της
Χώμα
μία εύκολη μεταφορά
Και το πουλί ευκολότερη 
 
Να τα κάψω όλα για σένα
Να’ ρθεις σαν ποιητής
κυρίως όμως σαν
Το πιο λαμπρό πρόσωπο
να με
να σταματήσεις αυτό που έρχεται
καταπάνω μου τρισδιάσταστο 
 
Το καλοκαίρι είναι απαίσιο. 

Θυμάμαι από ψηλά το άρωμα της νιβέας.   

Ούρσουλα που εγκυμονεί ένα νόμισμα

Στις βελονιές του δάσους ελάφια
σμίγουν και αποκόβονται
το ίδιο σε κάθε πλευρά
συγκρούσεις τετράδων
συμπίπτοντας
ή χιαστά. 
 
Αναζητώ κυρίως
το χρυσό
που περιέχει η σύνθεση
αν κρύβει πράγματα
όταν επανέρχονται
κοπάδια που βελάζουν 

βλέποντας
τους κακοποιούς
να βγαίνει παράτολμα
με μηχανές καταπάνω τους
με δυνάμεις το είδωλο
στον ουρανό. 
 
Στενεμένη
-το σάλιο ξεραίνεται στη γλώσσα μου-
να κολλήσω στην είσοδο
αφήνοντας
το θέμα ανοιχτό.

Ελισάβετ Αρσενίου